Popolo

Popolo
Aliaj projektoj
Popolo en Vikipedio
Popolo en Komuneja kategorio
Popolo en Vikivortaro

Popolo estas vasta grupo da homoj, konsciaj pri sia malsimileco kun la ceteraj najbaraj grupoj, kaj loĝantaj kune, plejofte en unu sama lando kaj la malpli riĉa, malpli kulturita plimulto, kontraste kun kleruloj, burĝoj ks.

Citaĵoj

Jean Baudrillard

	« Kontraŭ-Kopernika revolucio: ne plu ekzistas transcenda instanco, nek la suno, nek fonto de lumo, potenco kaj scio — ĉio eliras el la popolo kaj ĉio revenas al ĝi. Nome ekde tiu ĉi ŝoka recirkulado komencas realiĝi, de scenaro de la totala balotrajto kaj ĝis la nuntempaj ĥimeroj de opinisondado, la universala simulakro de manipulado. » — Jean Baudrillard, Simulakroj kaj simulaĵoj [1981]

	« La popolo iĝis publiko. Kiel la percepto-modelo de la politika sfero servas perceptado de la matĉo, beletra aŭ animcia filmo. Same kiel per spektaĵo sur la hejma ekrano, loĝantaro estas sorĉita de ĉiamaj ŝanĝiĝoj de sia opinio, pri kiuj ĝi ekkonas el ĉiutagaj gazetaj publikaĵoj de la sondado. » — Jean Baudrillard, En la ombro de la silentema plejmulto [1982]

Emil Cioran

	« Por elstariĝi inter aliaj popoloj, por humiligi kaj distreti ilin aŭ simple por trovi sian neripeteblan vizaĝon, la popolo bezonas frenezan ideon kiu gvidas ĝin, starigas antaŭ ĝi celojn, nekompareblajn kun iuj ajn realaj eblecoj. » — Emil Cioran, Historio kaj utopio [1960]

	« Popolo, atinginta prosperon, eluzinta ĉiujn siajn talentojn kaj komplete konsuminta sian genion, elaĉetas tiun sukceson per sterileco. Ĝi plenumis sian devon kaj revas vivi trankvile, sed ve, nome tion ĝi ne sukcesas fari. Kiam la romianoj — aŭ iliaj kompatindaj restaĵoj — ekdeziris ripozi, ekmoviĝis la barbaroj. » — Emil Cioran, Falo en la tempon [1964]

Eric Hoffer

	« Se popolo maturiĝis por la amasaj movadoj, tio kutime signifas ke ĝi pretas al iu ajn el ili, kaj ne nur al unu movado kun difinitaj doktrino aŭ programo. » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

« En la ludo de historio kutime partoprenas la plej bonaj kaj plej malbonaj, kaj la ludo okazas super kapoj de la plejmulto, sidanta meze. La malsupraj elementoj de la popolo povas rimarkinde influi pason de la eventoj, ĉar ili absolute ne valorigas la nuntempon. Siajn proprajn vivojn kaj ĉion nuntempan ili konsideras nekorekteble fuŝitaj, do ambaŭ ili pretas malŝpari kaj detrui ĝisfunde: de tio devenas ilia senracieco kaj strebo al ĥaoso kaj anarĥio. » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

« La rifuzitoj, forpuŝitaj al malantaŭa loko homoj iĝas krudmaterialo por estonteco de la nacio. La ŝtono forĵetita de konstruistoj, iĝas fondoŝtono de la nova mondo. Popolo, ne havanta proprajn sociajn forĵetaĵojn kaj malkontentulojn, estas kutime disciplinita, bonkonduta, paca kaj afabla, sed ŝajne sen iuj ajn semoj de granda estonteco. Tute ne estas ironio de la historio en tio, ke nome rifuzitoj el diversaj landoj de Eŭropo transveturis oceanon kaj konstruis sur la nova kontinento novan mondon. Nur ili povis fari tion. » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

« Metodo “disigu kaj regu” ne efikas, kiam malfortiĝas ĉiuj formoj de unuiĝo de la subuloj. Eriĝo de vilaĝa komunumo, tribo aŭ nacio je apartaj individuoj ne povas likvidi kaj subpremi la etoson de ribelo kontraŭ la reganta potenco. Por ke apartigo estu efika, necesas disigi la popolojn je malsamaj sociaj korpoj: rasaj, religiaj aŭ ekonomiaj, konkurantaj inter si kaj ne fidantaj unu al alia. » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

	« Verŝajne ĝuste estus diri, ke sukcesa modernigo de postrestinta popolo eblas nur en severa kadro de unuecaj kolektivaj klopodoj. La ŝoka modernigo de Japanio estis farita en la arda atmosfero de unuecaj klopodoj kaj de la grupa solidareco. » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

	« La Franca revolucio, kiu estis ankaŭ la naciisma movado, elpaŝis ne kontraŭ tiranio de la katolika eklezio kaj ne kontraŭ la malnova reĝimo, sed kontraŭ iliaj malforteco kaj senutileco. Kiam popolo ribelas en la totalisma socio, ĝi ribelas ne kontraŭ malbono de la reĝimo, sed kontraŭ ĝia malforteco. » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

	« En pli aŭ malpli libera socio la gvidanto povas deteni la potencon super la popolo nur se li blinde kredas je la saĝeco kaj bonkoreco de la popolo… Li devas scii, kiel diris iu, kien iras la popolo por gvidi lin… » — Eric Hoffer, La vera kredanto [1951]

José Ortega y Gasset

	« En la tagoj de malsatribeloj popolaj amasoj kutime postulas panon kaj subtene al la postuloj kutime detruas bakejojn. Ĉu tio estas simbolo de tio, kiel la nuntempaj amasoj traktas — nur pli grandskale kaj inventeme — la civilizacion, kiu nutras ilin? » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

« Indus cetere pli detale esplori, kiel multaj plej karakteraj trajtoj de “aristokrato” de ĉiuj tempoj kaj popoloj kvazaŭ semoj donas amasajn burĝonojn. Strebo ekzemple fari ludon kaj sporton sia ĉefa okupo; per ĉiuj rimedoj — de higieno ĝis vestaro — dorloti sian propran korpon; lasi neniun romantikecon en rilatoj al la virinoj; kundividi libertempon kun la intelektuloj, interne malestimante ilin, kun plezuro fordonante por disŝirado al servistoj kaj ĝendarmoj; preferi reĝimon de absoluta povo al la demokratiaj diskutoj, ktp. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

« La plej memkontentaj nuntempe popoloj, kaj ankaŭ la plej monumentaj “neplenkreskuloj” estas la popoloj, kiuj decidis en la homa komunumo “fari ĉion laŭdezire”. Kaj laŭ naiveco ili nomas tion “nacia spirito”. Kvankam mi malŝatas la spiriton internacian kaj bigotan estimon de ĝi, tamen tiuj kapricoj de la nacia nematureco ŝajnas al mi karikaturaj. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

	« …ne eblas regi malgraŭ volo de la popolo. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

« Frivola spektaklo de la ekzistado de nemenskapablaj popoloj aspektas plorinde. Pro tio ke Eŭropo laŭdire estas en regreso kaj do ne plu regas, ĉiu popolo kaj popoleto petolas, grimacas, ploretas aŭ penegas kaj tiriĝas supren, ŝajnigante plenkreskulon, mastron de sia sorto. Pro tio tiu ĉi aperis bacila mondobildo, kie ĉiupaŝe svarmas “naciismoj”. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

	« Ĉe la novaj popoloj bildo de la ŝtato perdis materiecon. Se tio estas programo de komuna afero, do ĝi esprimiĝas en pura dinamismo — en agado, en komuneco de la agoj. Pro tio efika forto de la ŝtato, politika subjekto iĝas ĉiu, kiu taŭgas al la afero kaj estas fidela je ĝi, dum sango, lingvo, geografia kaj socia apartenoj iĝas duarangaj. » — José Ortega y Gasset, La ribelo de la amasoj (1930)

Aliaj aŭtoroj

« Se mi devus insisti pri ĉio, kion mi mem kredas, mi apenaŭ utilus al nia popolo, ĉar la popolo neniukaze sekvus min. Nia popolo estas mallongvida kaj ne orientiĝas je la internaciaj aferoj. Via popolo ankaŭ ne vidas perspektivojn, sed ĝi estas ne tiom miopia kiel la nia en tiaj aferoj… Danke al larĝeco de la oceano nia popolo opinias, ke ĝi devas timi nenion en la nuna konfrontiĝo [la Unua mondmilito] kaj ke ĝi havas neniun respondecon rilate al tio ĉi. » — Theodore Roosevelt, Letero al Rudyard Kipling [la 4-a de novembro 1914]

	« Frenezo inter unuopuloj estas malofta—sed inter grupoj, partioj, popoloj kaj epokoj la regulo. »   « Der Irrsinn ist bei einzelnen etwas Seltenes--aber bei Gruppen, Parteien, Völkern und Zeiten die Regel. » — Friedrich Wilhelm Nietzsche, Jenseits von Gut und Böse, Trans Bono kaj Malbono

	« Iam estas tempo kiam trankvila kuraĝo kaj aŭdaco fariĝas la ununura formo de konvena prudento por popolo en la ĉefmomento de ĝia ekzisto. Se ĝi tiam ne akceptas la kalkulitan riskon de grandaj paŝoj, ĝi povas por ĉiam manki ĝian karieron, tiel kiel homo kiu timas la vivon. » — René Lévesque, Afiŝita sur la ŝildo de lia statuo antaŭ la Kebekia Parlamento.

	« Leĝoj ne malkaŝas tion, kio estas popolo, nur tion kio ŝajnas al ĝi fremda, stranga, terura kaj fremdlanda. »   « Gesetze verraten nicht das, was ein Volk ist, sondern das, was ihm fremd, seltsam,ungeheuerlich,ausländisch erscheint. » — Friedrich Wilhelm Nietzsche, La Gaja Scienco. Aforismo 43

	« Ŝtato nomiĝas la plej malvarma de ĉiuj malvarmaj monstroj. Malvarme ĝi ankaŭ mensogas; kaj jen la mensogo rampanta el ĝia buŝo: "Mi, la ŝtato, estas la popolo". Mensogo estas! [...] Kie ankoraŭ ekzistas popolo, la ŝtaton ĝi ne komprenas kaj malamas, kiel malbonan rigardon kaj pekon kontraŭ moralo kaj rajtoj. » — Friedrich Wilhelm Nietzsche, Tiele parolis Zaratuŝtra. Pri l'nova idolo