Proksima Oriento estas laŭ kontinenteŭropa nacilingva kompreno la parto de Azio, kiu inkluzivas Malgrand-Azion, Armenan Altebenaĵon, plimulton de Irana Altebenaĵo, Mezopotamion, Arabion, Palestinon kaj apudajn teritoriojn de Orient-Mediteranea bordo.
« [pri Meza Azio kaj Proksima Oriento] Usono situas tro for por domini en tiu ĉi parto de Eŭrazio, sed estas tro forta por ne esti engaĝita en la eventoj en tiu ĉi teatro. »
« [pri Meza Azio kaj Proksima Oriento] Tamen ekskludo de Rusio el la regiono egalrajte estas nedezirinda kaj nerealigebla, same kiel stimulado de kontraŭdiroj inter la novaj ŝtatoj de la regiono kaj Rusio. »
« [pri Meza Azio kaj Proksima Oriento] Kreskanta ekonomia ĉeesto de Ĉinio en la regiono kaj ĝia politika subteno de la regiona sendependeco ankaŭ koincidas kun la interesoj de Usono. »
« Oni ne povas eviti la historiajn faktojn: la ĉefa kialo de tio, ke pikilo de la terorismo estis direktita al Usono iĝis sendube engaĝiĝo de Usono en aferoj de Proksima Oriento… »
« La politike pova Eŭropo, kapabla konkuri kun Usono ekonomie kaj ĉe tio ne dependa de ĝi en milita sfero, neeviteble komencos kontesti la dominadon de Usono en du regionoj, kiuj havas por Usono vive gravan strategian signifon — en Proksima Oriento kaj Latinameriko. »
— Zbigniew Brzeziński, Dua ŝanco: tri prezidentaj oficoj kaj la krizo de usona superpotenco [2007]
«Problemo de Usono konsistas en tio, ke kvankam ĝia povo nekompareble superas povon de iu ajn ŝtato aŭ religia grupo en tiu ĉi regiono, ĝi laŭ internaj kialoj ne povas esti mobilizita en skalo necesa por trudi sian volon en la tuta Proksima Oriento kaj ekster ĝi. »
« Unuvorte Usono alfrontis ĉi tie, sed en oble pli granda skalo, la saman problemon kiel Israelo en interagoj kun siaj arabaj najbaroj: al ĉiu malsufiĉas rimedoj por trudi striktan unuflankan solvon, kiu kongruas al liaj propraj celoj kaj interesoj. Britoj saĝe komprenis tion kaj foriris de Proksima Oriento, ne engaĝiĝinte je longdaŭra konflikto; francoj venis al tia decido nur post longiĝinta kaj elĉerpiga milito en Alĝerio. Usono malvolonte lernas la saman lecionon per sia partopreno en agado en Irako kaj Afganio, kaj potenciale ĉie, se tiuj du konfliktoj disvastiĝos tra la tuta regiono. »
«Opinio ke problemon, kiun ĉi tie alfrontas Usono, eblas solvi per akcelo de evoluo de demokratio, ankaŭ estas erara… rapida trudado de demokratio en tradiciaj socioj, malpretaj al sinsekva vastigo de civilaj rajtoj kaj laŭpaŝa formiĝo de jura regado, estigas akrajn konfliktojn kaj aperon de nepacigeblaj ekstremistoj kaj perfortaj agoj… En plej bona kazo tiaj agoj povus sekvigi popolismon, ekstere demokratian, sed efektive signifantan tiranion de plejmulto. »
« Fakte nia strategio asertis ke la sola maniero atingi stabilecon en Proksima Oriento estas malstabiligi ĝin. Tio estas renversu la jamajn reĝimojn, kreu grundon por demokratio kaj vi ricevos ekfloron de libereco. Fruktoj de tiu ĉi politiko jam estas konataj. Ni insistis je baloto inter palestinanoj, kiu venigis al la venko de Hamaso. Ni entreprenis malfruiĝintajn klopodojn puŝi Egiption al demokratio, fortiginte per tio poziciojn de la Islama Frataro. Kaj ili povas iĝi la centra politika forto en Egiptio. »
« Mi persone opinias ke al niaj interesoj ne konvenas malstabiligo de Proksima Oriento kadre de historia centjara milito kontraŭ islama fundamentismo, kiun oni eble iam nomos la Kvara mondmilito. La malstabiligo kiel politiko estas akceptebla nur en ekstremaj cirkonstancoj. Kaj ĝi estas tre danĝera en la regiono, kiu tenas en nafta dependeco tiom da landoj. »
« Proksima Oriento estas zono de niaj vive gravaj interesoj dum ni kreas tie kreskantan indignon, direktitan kontraŭ ni. Kaj iam ni devos rikolti fruktojn de tiu ĉi politiko. »
« [pri Proksima Oriento] Usono kapablas memstare garantii nuklean ŝirmilon por tiu ĉi regiono, tamen ĝi ne devas engaĝiĝi je unuflankaj (aŭ sole kun Israelo) militagojn kontraŭ Irano, ĉar tiukaze ĝi dronos en pli grandskala, sed denove unuflanka kaj pereiga por ĝi konflikto. »
«Britio iĝis la unua kiu devis adiaŭi iluziojn rilate Proksiman Orienton. Ĝia militbazo laŭlonge de la Sueza kanalo estis konsiderata inter la lastaj signifaj imperiistaj antaŭpostenoj, kies personaro konsistis el proksimume 80 mil militistoj. Kaj tamen Britio ne povis teni grandajn trupojn en la zono de la Sueza kanalo en kondiĉoj de opono fare de Egiptio kaj sen usona subteno. En 1954 sub premo de Usono, Britio konsentis forigi siajn trupojn el sia Sueza bazo en 1956. »
« [Proksima Oriento en la 1960-aj jaroj] Eliro el sakstrato povus esti trovita nur se ĉiuj interesitaj flankoj sobre pritaksus la bazan geopolitikanrealon de Proksima Oriento: Israelo estis tro forta (aŭ povus iĝi tia) por esti venkita eĉ de ĉiuj ĝiaj najbaroj kune kaj Usono estos sekvanta neŭtralecon kaze de sovetia enmiksiĝo. »
« [pri la Iraka milito] Novkonservativuloj havis ideon ke Irako estas ideala loko por kreado de demokratio en la regiono, kaj estos avangarda tereno de kiu ĝi disvastiĝos tra Proksima Oriento […] Grupo de novkonservativuloj kun tiu strategia koncepto estis la centra. »
« [pri Irako] La situacion minacas konflikto en la tuta Proksima Oriento, kompare al kiu elspezoj en Irako estos bagatelaĵoj. Jen kio devas zorgigi nin. Kaj mi konsentas kun Zbig: Irako estas ne la sola problemo. En la regiono ekzistas aro da diskutindaj aferoj, kiuj povus kaŭzi katastrofon. Irako estas nur unu el ili, sed tiun problemon ni mem kreis kaj pro tio, laŭ mia opinio, ni havas kompletan respondecon pri ĝi. Ni ne povas simple diri: “Irakanoj, prenu respondecon sur vin”. »
«Usama bin Laden klare komprenigis ke lia atako laŭsence estis direktita ne kontraŭ Usono. Li deziras forpeli nin el la regiono, ĉar li opinias: la registaroj en la regiono estas koruptitaj kaj necesas renversi ilin, kaj ni ilin protektas. »
« Dum 15 jaroj inter 1980 kaj 1995, laŭ datumoj de la Ministerio pri defendo de Usono, Usono partoprenis en 17 militaj operacoj en Proksima Oriento, ĉiuj ili estis direktitaj kontraŭ islamanoj. »