Araba-israela konflikto

Araba-israela konflikto
Aliaj projektoj
Araba-israela konflikto en Vikipedio
Araba-israela konflikto en Komuneja kategorio
Araba-israela konflikto en Vikinovaĵoj

La araba-israela konflikto okazas inter la ŝtato Israelo kaj ĝiaj arabaj najbaroj, aparte la palestinanoj.

Citaĵoj

Zbigniew Brzeziński

« Verŝajne la plej akraj kontraŭdiroj inter reprezentantoj de la kontinenta Eŭropo kaj la usonanoj observiĝas je ilia takso de la palestina terorismo: multaj usonanoj, inkluzive kelkajn anojn de la [prezidanta] administracio, vidas en ĝi malbonon, preskaŭ ne ligitan al la okupado de la palestinaj teroj fare de Israelo, dum multaj eŭropanoj emas opinii, ke la okupado kaj speciale kreado sur tiuj teroj de la judaj setlejoj stimulas la terorisman agadon. » — Zbigniew Brzeziński, La elekto: tutmonda dominado aŭ tutmonda gvidado [2004]

	« Unu el la ĉefaj eraroj de la Organizaĵo de Liberigo de Palestino estas ke ĝi neniam sinsekve realigis taktikon de kontraŭsimbolismo por estigi en Israelo simpation al siaj klopodoj atingi sendependigon de Palestino disde Israelo. » — Zbigniew Brzeziński, La elekto: tutmonda dominado aŭ tutmonda gvidado [2004]

« …malgraŭ opinioj ke sekureco de Israelo profitos el konfrontiĝo de Usono kontraŭ la islama mondo, la postvivado de Israelo en longdaŭra perspektivo estos endanĝerigita. Al Israelo sufiĉos milita kaj patriota povoj por rebati senperan atakon kaj subpremi la palestinanojn. Tamen longdaŭra kaj sufiĉe senavara subtenado de Usono, kaŭzita de ne tiom strategiaj konsideroj, kiom sincera morala devo, malkreskos. Dum sia malfortiĝo Usono, malgraŭ simpatio de ĝia popolo al Israelo, povos ĉiam pli kliniĝi al rezigno je partopreno en la aferoj de la regiono, dum plejparto de aliaj landoj plej verŝajne kulpigos pri malordo en Proksima Oriento nome Usonon. Konsiderante politike ardiĝintajn arabajn amasojn, pli pretajn al longdaŭra militado (la “popola milito”), Israelo, transformiĝinta antaŭ okuloj de la mondo je la “apartisma ŝtato” (pri kio avertis en 2010 vic-ĉefministro Ehud Barak) apenaŭ eltenos longe. » — Zbigniew Brzeziński, Strategia vizio: Usono kaj la krizo de tutmonda potenco [2012]

Henry Kissinger

	« Ironio de la usona rolo en la araba-israela konflikto konsistas je tio, ke provo de la Clinton-administracio en la lasta jaro de sia regado solvi ĝin definitive transformis la konflikton el malfacile solvebla je nesolvebla. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

« Apenaŭ tia konflikto povas esti solvita definitive per interkonsento (eĉ se ĝi vere devas esti tia). La plej realisma propono estas kunekzistado. Strebi iri pluen signifas instigi al perforto kiel tio okazis en Camp David en julio 2000 post pintokunveno de prezidento Clinton, israela ĉefministro Ehud Barak kaj prezidanto de la Organizaĵo por Liberigo de Palestino Jaser Arafat. La problemo nun konsistas je tio, ĉu la kunekzistado aperos per intertraktoj aŭ ĉu ĝi estiĝos post pliaj provoj de la forto de tia skalo, kiu en analogia periodo en Eŭropo kaŭzis la Tridekjaran militon. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« Dum la lastaj tri jardekoj inter islamaj landoj okazis pli da militoj kaj ili estis oble pli sangoverŝaj ol inter Israelo kaj la islama mondo. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« Limoj de Israelo de 1967 kun Egiptio, Sirio kaj Jordanio spegulas fakte la internacie agnoskitajn limojn de la brita mandato en Palestino. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

« Israela ĉefministro Jicĥak Rabin, same kiel Jaser Arafat, preferus la venkon. Ili kontentiĝis per interkonsento en Oslo pro tio, ke ĉiu el ili venis al kompreno ke li ne havas alian elekteblon. Israelo estis tro forta por ke oni povu venki ĝin milite, kaj la Organizaĵo por Liberigo de Palestino havis tro multe da internaciaj subtenantoj por ke oni povu venki ĝin politike. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

« Malkapablo de Israelo fini la intifadon en 1987-1988 en Cisjordanio kaj en Gazaa Sektoro lasis al Israelo nur kvar eblecojn: etnaj purigadoj; anekso de Cisjordanio kaj kreado de ŝtato dividita surbaze de rasapartiga principo; inkluzivigo de la araba loĝantaro je la juda ŝtato aŭ iu formo de interkonsentita dislimigo de la du komunumoj — do akcepti la kreadon de la palestina ento, kiu iam nepre ricevos formon de la ŝtato. Etnaj purigadoj kaj apartigo estis nekombineblaj kun moralaj konvinkoj kaj politikaj bezonoj de Israelo. Israelo estis malpreta ankaŭ al la inkluzivigo de ĉiuj araboj de Cisjordanio je Israelo, ĉar tio detruus la judan karakteron de tiu ĉi ŝtato. La atingita per intertraktoj kunekzistado de Israelo kaj de la araba loĝantaro de Palestino transformiĝis je la sola praktike realigebla varianto. Nelonge antaŭ sia murdo Jicĥak Rabin tiel esprimis tion al aŭstralia ministro pri eksteraj aferoj Gareth Evans, gratulinta lin pro tio ke li elektis la vojon de la paca procezo: "Ne mi elektis, — diris Rabin, — sed oni devigis min". » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« Israelo, dividita je "kolomboj", identigantaj la pacon kun sia psikologia memrealigo, kaj "akcipitroj", vidantaj en la paca procezo teston pri eltenemo, pelis sin je interna sakstrato. Ĝi estas disŝirata inter esperoj pri benata paco ka paralizantaj timoj dum atendado de tutnacia katastrofo. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« De la vidpunkto de adfministrado de intertraktoj Ehud Barak kiel evidentiĝis estis la plej kuraĝa kaj plej pacama israela ĉefministro dum la tuta historio. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« En la nuna etapo la diplomatiaj klopodoj devas koncentriĝi je serio da interaj interkonsentoj. Ilia celo devas esti difinita kiel ne atingo de la definitiva paco, sed kiel konsento pri longa periodo de kunekzistado, spegulanta la formiĝintajn por ambaŭ flankoj realojn. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« La Palestina teritorio devas en signifa parto esti tuteca unuo kaj israleaj kontrolpunktoj kaj enmiksiĝo je ĉiutaga vivo ene de tiu teritorio devas esti strikte limigitaj. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

	« Postvivado de Israelo dependas precipe de diplomatia protekto kaj almenaŭ samgrade de milita ekipaĵaro liverata de Usono. » — Henry Kissinger, Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento [2001]

Vidu ankaŭ

• Organizaĵo por Liberigo de Palestino