Komunista Partio de Sovetunio

La Komunista Partio de Sovetunio (KPSU) (ruse: Коммунистическая партия Советского Союза, mallonge: КПСС) estas Komunisma Partio de Sovetunio. Ekde 1922 ĝis 1990 ĝi estis la sola gvidanta partio de Sovetunio.

Komunista Partio de Sovetunio
Komunista Partio de Sovetunio
Aliaj projektoj
Komunista Partio de Sovetunio en Vikipedio
Komunista Partio de Sovetunio en Komuneja kategorio

Henry Kissinger

« Espero de Miĥail Gorbaĉov pri liberlaigo devis neeviteble fiaski. Tuj post kiam la komunista partio estis perdinta sian monolitan karakteron, ĝi iĝis senmoralizita. Liberaligo evidentiĝis nekombinebla kun la komunista regado – komunistoj ne povis transformiĝi je demokratoj sen ĉesi esti la komunistoj. Tiun ekvacion Gorbaĉov neniam komprenis, kvankam komprenis ĝin Boris Jelcin. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

	« Miĥail Gorbaĉov komenis de konvinko, ke la reformita komunista partio povos movi la sovetian socion al la moderna mondo. Sed li malsukcesis kompreni ke komunismo estas problemo, ne solvo. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

Boris Ŝĉerbina

	« Ĉiu sperta partiestro povas iĝi nemalbona mastrumanto, sed ne ĉiu sperta mastrumanto povas iĝi bona partiestro. »   « Каждый опытный партийный работник может стать неплохим хозяйственником, а вот умелый хозяйственник партработником — далеко не каждый. » — Boris Ŝĉerbina

« La elekto mem de Jelcin kiel la prezidanto de la Supera Soveto de RSFSR estas danĝera por politiko de ekonomio de la lando... Nek politikajn, nek moralajn trajtojn la novkreita estro de la Supera Soveto por tia posteno, kiel sciate, havas. Kaj tio estas ne novaĵo por la Centra komitato kaj estraro de la partio... Se la grupo de Jelcin sukcesos komplete kapti la Superan Soveton kaj la Konsilion de ministroj, komenciĝos la pezega tempo en la historio de la lando. »   « Сам по себе факт избрания Ельцина Председателем Верховного Совета РСФСР опасен последствиями в политике и экономике страны.<…> Ни политических, ни моральных качеств новоявленный руководитель Верховного Совета для такого поста, как известно, не имеет. И это не новость для ЦК и руководства партии.<…> Если группе Ельцина удастся полностью захватить Верховный Совет и Совмин республики, наступит тяжелейшая полоса в истории страны. » — Boris Ŝĉerbina, Raporto al la Politburoo de la Centra Komitato de KPSU [Somero de 1990]

Diversaj aŭtoroj

« Ni povas ripeti tion, kio okazis en la 1980-1990-aj jaroj. Sidis tiuj azenoj en Politburoo, malŝparis monon por iuj enormaj nefinitaj konstruadoj, militadis en Afganio, kaj poste ĉio ĉe ili disfalis. Sovetunion ja disfaligis ne Gorbaĉov. Sovetunion disfaligis stultulaĉoj el KPSU, omaĝe al kiuj oni nun memortabulojn faraĉas. Post tio en la 1990-aj jaroj venis nova potenco, al kiu mankis mono, kaj ĝi mem konsistis el friponaj komsomolanoj kaj ankaŭ estis komplete koruptita kaj hipokrita. Oni nomis tion demokratio por iu tempo. Tiun ĉi tutan mirindan konstruaĵon certe atendis fiasko, post kio la vortoj "demokratio" kaj "liberalo" iĝis ofendaj, merkata ekonomio ne aperis, al la potenco revenis reakciuloj. »   « Мы можем повторить то, что было в 80–90-х годах. Сидели эти ослы в Политбюро, тратили деньги на какие-то феноменальные недострои, воевали в Афганистане, а потом у них все развалилось. Советский Союз ведь развалил не Горбачев. Советский Союз развалили придурки из КПСС, которым сейчас мемориальные доски лепят. После этого в 90-е годы пришла новая власть, у которой не было денег, а сама она была из жуликоватых комсомольцев и тоже была насквозь продажной и лицемерной. Это назвали демократией на какое-то время. Всю эту замечательную конструкцию, конечно, ждал провал, после которого слова «демократия» и «либерал» стали ругательными, рыночная экономика не получилась, к власти вернулись реакционеры. » — Aleksej Navalnij, [Intervjuo ĉe Republic.ru la 9-an de oktobro 2014]

« Mi konis multajn partiajn kadrulojn de plej diversaj rangoj. Renkontiĝis inter ili homoj mallongvidaj, obeemaj karierulaĉoj, lertaj adaptemuloj, kiuj por konservi sub si la seĝon estis pretaj seniĝi je honoro, fiero kaj memestimo. Sed la ĉefan kernon de la profesiaj partiaj kadruloj konsistigis veraj revoluciuloj, obseditaj je la alta ideo de la komunisma konstruado. Cetere al iuj el ili, eĉ al reprezentantoj de la partia elito, videble nesufiĉis eduko, saĝeco kaj kulturo. »   « Я знал многих партийных работников самых разных рангов. Встречались среди них и люди недалекие, верноподданные службисты, ловкие приспособленцы-адаптаторы, которые ради того, чтобы сохранить под собой кресло, готовы поступиться честью, гордость и достоинством. Но основное ядро профессиональных партийных работников составляли подлинные революционеры, одержимые высокой идеей коммунистического строительства. Правда, некоторым из них, даже представителям партийной элиты, заметно недоставало образования, мудрости и культуры. » — Konstantin Lagunov, verkisto, La vivo post vivo

Vidu ankaŭ

• Sovetunio