« Ĝenerale B. E. Ŝĉerbina kaj A. K. Protozanov estis homoj de tuta malsamaj tipoj kaj karakteroj, laborstiloj. Boris Evdokimoviĉ estis la homo de grandega intelekta horizonto, erudiciulo, ideologo, longvida politikisto. Ĉiu vorto estas pesita, pripensita, en ĉiu senteblas fundamenteco, sistema aliro. Farante decidon li pripensis ĉiujn sekvojn… Li povis esti kruda, sed ne neniam kruela. Kaj samtempe li ĉiam restis atenta al la homoj… eĉ ne unu fojon mi aŭdis de li ofendan vorton, malestiman al la homo…
K. Protozanov ankaŭ havis ecojn de la granda gvidanto. Li bonege orientiĝis en diversaj ekonomiaj fakoj, speciale en industrio, kaj unuavice en la naftogasa industrio, geologio. Li kuraĝe faradis decidojn kaj kaj plenumadis ilin per la tuta forto de siaj povo kaj energio, inkluzive en la superaj aŭtoritatoj kaj partiaj instancoj. Nemalofte li estis abrupta en esprimoj, ŝatanto de forta vorto, ŝajnas ke li povis iun ajn vekigi el dormo. Kun li estis facile tiusence, ke li ekis okupiĝi pri la afero kaj faris tion ĝisfine, aŭ rifuzis, referencante al malrealeco aŭ malĝusta tempo. Sed tiel, ke oni venis al li en la oficejon, kaj solvis nenion, ne okazis. » | | « Вообще Б. Е. Щербина и А. К. Протозанов были людьми совершенно разного склада и характера, стиля работы. Борис Евдокимович — человек огромного кругозора, эрудит, идеолог, дальновидный политик. Каждое его слово взвешено, выверено, во всем чувствуется основательность, системный подход. Принимая решение, он продумывал все последствия… Мог быть жестким, но никогда жестоким. И в то же время оставался внимателен к людям… ни разу не слышал от него грубого слова, унижающего достоинство человека…
А. К. Протозанов тоже имел качества крупного лидера. Прекрасно разбирался в различных отраслях народного хозяйства, особенно в промышленности, и прежде всего в нефтегазовой сфере, геологии. Смело принимал решения и проводил их в жизнь всей силой своей мощи и энергии, в том числе в высших органах власти и партийных инстанциях. Нередко бывал резок в выражениях, любитель крепкого словца, казалось, он мог поднять любого от спячки. С ним было легко в том плане, что он или брался за решение вопроса и доводил его до конца, или отказывал, ссылаясь на нереальность или несвоевременность. Но такого, чтобы зашел к нему в кабинет и ничего не решил, не было.[6] » |