Traktatoj de Lokarno

Traktatoj de Lokarno estis subskribitaj en Lokarno (Svislando) en 1925 kaj ekvalidis la 10-an de septembro en 1926 per aliĝo de Germanio al la Ligo de Nacioj. La traktatoj certigis la okcidentajn limojn de Germanio.

Traktatoj de Lokarno
Traktatoj de Lokarno
Aliaj projektoj
Traktatoj de Lokarno en Vikipedio
Traktatoj de Lokarno en Komuneja kategorio

Henry Kissinger

« La Lokarna pakto estis akceptita kun troiga malpeziĝo kiel alveno de nova mondordo. Tri ministroj pri eksteraj aferoj – Aristide Briand de Francio, Neville Chamberlain de Britio kaj Gustav Stresemann de Germanio – ricevis la Nobel-premion pri paco. Sed inter ĉiuj ĉi jubiloj neniu rimarkis ke la ŝtataj agantoj foriris flanken de la veraj problemoj; la Lokarno ĉefe ne pacigis Eŭropon, sed difinis kampon de estonta batalo. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

	« La Lokarno, kiu estis laŭdata en 1925 kiel transiranta sojlon al eterna paco, efektive signifis komencon de la fino de la internacia ordo starigita de la Versajlo. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

	« La Versajlo kaj Lokarno pavimis la vojon por Germanio direkte al Orienta Eŭropo, kie pacienca germana estraro kun tempopaso atingus dominadon per pacaj rimedoj aŭ eble la Okcidento mem donus ĝin al ĝi. Sed despera megalomanio de Hitlero transformis tion kio povus iĝi paca evoluo je la mondmiliton. » — Henry Kissinger, Diplomatio [1994]

Vidu ankaŭ

• Traktato de Rapallo (1922)