Emil Cioran: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
e stilo + ampleksigo + ŝablonoj
Linio 9:
| vikinovaĵoj =
}}
'''[[w:Emil Cioran|Emil Cioran]]''' (1911 — 1995) estis la [[Rumanio|rumana]], [[Francio|franca]] [[Filozofio|filozofo]].
 
== Citaĵoj ==
*{{Citaĵo|teksto=Ju pli oni [[Vivo|vivas]], des malpli utila ŝajnas esti vivinta.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
*Ĉu vere povas esti, ke tiom da nenomeblaj afliktoj malaperintus lasinte neniom d spuro tiel, kiel polvo aŭ fumo? Ĉu ne estas homoj naskitaj por retrovi la spuron de la estingiĝintaj malgajoj, ke ili povu doni al ili esprimon, kaj elaĉeti la senfinan amarecon de tiom d sennomaj ekzistadoj?
*Klarvido estas la ununura diboĉaĵo, kiu igas libera – libera en dezerto.
*Ne estas vera arto sen forta dozo da banalo. Tiu, kiu uzas eksterordinaraĵojn konstante, baldaŭ tedas, estante nenio pli maleltenebla ol unutono de escepteco
*Ne juĝu iun ajn antaŭ ol metinte vin sur lian lokon.
*Se oni volas koni landon, devas oni legadi ties duarangajn beletristojn, kiuj kiel ununuraj spegulas ties veran naturon. La aliaj denuncas, aŭ transfiguras la senvalorecon de siaj samlandanoj : ili ne volas nek povas stari samterene kun tiuj. Ili estas malfidindaj atestantoj.
*Skepticismo estas ebriiĝo pri senelirejeco.
*Tiu, kiu emas al diboĉo estas kompatema kaj pardonema; tiuj, kiuj emas al pureco ne estas tiaj. [Sanktulo Johano Klimako]
*Unusola afero gravas : lerni la scipovon esti malgajninto.
*La socioj prosperaj estas ege pli malfortikaj ol la aliaj, tial, ke nur restas al ili atendi sian ruiniĝon ; bonstato ne estante idealon, kiam oni ĝin posedas, kaj des malpli, kiam ĝi ĉeestas dedum generacioj.
*Progres-ideo estas la maljusteco, kiun ĉiu generacio.
*Filozofo lastjarcenta asertis pro naivo, ke La Rochefoucauld pravis, koncerne pasintecon, sed ke la estonteco malpravigos lin. La ideo progreso malhonoras inteligento.
*Malplena tempo de meditado estas verparole la ununura tempo plena. Ni devus neniam hontiĝi pro akumuli senuzajn momentojn. Senuzaj ŝajne, plenigitaj fakte. Mediti estas plejsupera liberokupo, kies sekreta scipovo perdiĝis.
*Feliĉa la tempo, kiam oni disponis je lokoj kien fuĝi, kiam ili estis alireblaj akceptemaj ! Ni estas je ĉio malposedigitaj, eĉ je dezerto.
*Iri en arbaro inter du heĝoj da filikoj aŭtune pompiĝintaj, tio konsistas triumfon.Kiom kompare valoras laŭdoj kaj aplaŭdoj ?
*Anstataŭ atenti je la vizaĝoj de l'preterpasantoj, mi ekrigardadis iliajn piedojn, kaj jen ĉiuj tiuj agitatuloj fariĝis nenion pli ol paŝoj urĝantaj - al kio ? Kaj jen klare konsciiĝis mi ke nia deĵoro konsistis en tio, ke ni tuŝetadu la polvon dum serĉante al mistero ĉiel frivola.
 
*{{Citaĵo|teksto=Ĉu vere povas esti, ke tiom da nenomeblaj afliktoj malaperintus lasinte neniom d spuro tiel, kiel polvo aŭ fumo? Ĉu ne estas [[Homo|homoj]] naskitaj por retrovi la spuron de la estingiĝintaj malgajoj, ke ili povu doni al ili esprimon, kaj elaĉeti la senfinan amarecon de tiom d sennomaj ekzistadoj?|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
=== Silogismoj de amaro [1952] ===
 
*{{Citaĵo|teksto=Klarvido estas la ununura diboĉaĵo, kiu igas [[Libereco|libera]] – libera en [[dezerto]].|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Ne estas vera [[arto]] sen forta dozo da banalo. Tiu, kiu uzas eksterordinaraĵojn konstante, baldaŭ tedas, estante nenio pli maleltenebla ol unutono de escepteco.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Ne [[Juĝo|juĝu]] iun ajn antaŭ ol metinte vin sur lian [[Loko|lokon]].|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Se oni volas koni [[Lando|landon]], devas oni legadi ties duarangajn beletristojn, kiuj kiel ununuraj spegulas ties veran [[Naturo|naturon]]. La aliaj denuncas, aŭ transfiguras la senvalorecon de siaj samlandanoj : ili ne volas nek povas stari samterene kun tiuj. Ili estas malfidindaj atestantoj.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Skepticismo estas [[Ebrieco|ebriiĝo]] pri senelirejeco.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Tiu, kiu emas al diboĉo estas [[Kompato|kompatema]] kaj pardonema; tiuj, kiuj emas al [[pureco]] ne estas tiaj. [|aŭtoro=Sanktulo Johano Klimako]|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Unusola afero gravas : [[Lernado|lerni]] la scipovon esti malgajninto.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=La [[Socio|socioj]] prosperaj estas ege pli malfortikaj ol la aliaj, tial, ke nur restas al ili atendi sian ruiniĝon ; bonstato ne estante [[Idealo|idealon]], kiam oni ĝin posedas, kaj des malpli, kiam ĝi ĉeestas dedum [[generacio|generacioj]].|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Progres-ideo estas la [[maljusteco]], kiun ĉiu generacio.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Filozofo lastjarcenta asertis pro [[Naiveco|naivo]], ke La Rochefoucauld pravis, koncerne [[Pasinteco|pasintecon]], sed ke la [[estonteco]] malpravigos lin. La ideo [[progreso]] malhonoras inteligento.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Malplena [[tempo]] de meditado estas verparole la ununura tempo plena. Ni devus neniam hontiĝi pro akumuli senuzajn momentojn. Senuzaj ŝajne, plenigitaj fakte. Mediti estas plejsupera liberokupo, kies sekreta scipovo perdiĝis.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Feliĉa la [[tempo]], kiam oni disponis je lokoj kien fuĝi, kiam ili estis alireblaj akceptemaj ! Ni estas je ĉio malposedigitaj, eĉ je dezerto.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Iri en [[arbaro]] inter du heĝoj da filikoj aŭtune pompiĝintaj, tio konsistas triumfon.Kiom kompare valoras laŭdoj kaj [[Aplaŭdo|aplaŭdoj ]]?|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
*{{Citaĵo|teksto=Anstataŭ atenti je la vizaĝoj de l'preterpasantoj, mi ekrigardadis iliajn [[Piedo|piedojn]], kaj jen ĉiuj tiuj agitatuloj fariĝis nenion pli ol paŝoj urĝantaj - al kio ? Kaj jen klare konsciiĝis mi ke nia deĵoro konsistis en tio, ke ni tuŝetadu la polvon dum serĉante al mistero ĉiel frivola.|aŭtoro=|verko=|origina teksto=}}
 
=== Silogismoj de amaro [1952] ===
{{Citaĵo
|teksto = Jam de dumil jaroj [[Jesuo]] venĝas al ni pro ne esti mortinta sur kanapo.
Linio 52 ⟶ 67:
 
=== Historio kaj utopio [1960] ===
 
{{Citaĵo
|teksto = Nin gvidas nur unu afero — ĉarmoj de la neplenumebla. Alivorte, [[socio]]n, kiu ne kapablas doni [[vivo]]n al [[utopio]] kaj dediĉis sin al ĝi, minacas sklerozo kaj disfalo.
Linio 326 ⟶ 340:
 
=== Falo en la tempon [1964] ===
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Popolo]], atinginta prosperon, eluzinta ĉiujn siajn talentojn kaj komplete konsuminta sian genion, elaĉetas tiun sukceson per sterileco. Ĝi plenumis sian devon kaj revas vivi trankvile, sed ve, nome tion ĝi ne sukcesas fari. Kiam la [[Romio|romianoj]] — aŭ iliaj kompatindaj restaĵoj — ekdeziris ripozi, ekmoviĝis la [[barbaroj]].
Linio 384 ⟶ 397:
 
=== ''De l’inconvénient d’être né'' [1973] ===
* {{Citaĵo|teksto=Havas konvinkojn nur tiu, kiu profundiĝis en nenio.
::–|aŭtoro=|verko=|origina ''teksto=N’a de convictions que celui qui n’a rien approfondi.''}}
 
* {{Citaĵo|teksto=Tio senfina estas la specialeco de la hezituloj.
::–|aŭtoro=|verko=|origina ''teksto=L'interminable est la spécialité des indécis.''}}
 
=== ''Aveux et anathèmes'' (1986) ===
* {{Citaĵo|teksto=Ami la proksimulon estas io neimagebla. Ĉu oni petas al viruso ami alian viruson?
::–|aŭtoro=|verko=|origina ''teksto=Aimer son prochain est chose inconcevable. Est-ce qu'on demande à un virus d'aimer un autre virus ?''}}
 
*{{Citaĵo|teksto=La fakto, ke la vivo havas nenian sencon estas unu kialo por vivi, fakte la sola.
::–|aŭtoro=|verko=|origina ''teksto=Le fait que la vie n'ait aucun sens est une raison de vivre, la seule du reste.''}}
 
{{Wikipedia}}
{{DEFAŬLTORDIGO:Cioran, Emile}}
 
[[Kategorio:Eseistoj|Cioran, Emile]]
[[Kategorio:Filozofoj|Cioran, Emile]]
[[Kategorio:Francoj|Cioran, Emile]]
[[Kategorio:Rumanoj|Cioran, Emile]]
[[Kategorio:Aŭtoroj laŭ nomoj|Cioran, Emile]]