Omsko

Omsko estas la urbo en Siberio, centro de Omska provinco (Rusio).

« [pri Omsko] Jen la urbo: ĉiam konstruiĝas kaj rekonstruiĝas, sed ne iĝas pli bona — la sama prizona arkitekturo, kiu ja regis antaŭe. La du ĉefaj faktoroj konstruas tiun ĉi urbon — la ŝtato kaj eta ŝtatoficisto. La unua plenigas ĝin per ŝtonaj domoj similaj al kestegoj kun kvadrataj fenestroj, kun feraj kradoj… La duan, plej grandan parton de la urbo, senescepte lignan, konstruas administracia skribisto aŭ militoficisto… »		« Вот город: все строится, да перестраивается, а все лучше не становится — все та же этапная архитектура, которая господствовала и прежде. Два главных фактора строят этот город — казна и мелкий чиновник. Первая наполняет его каменными домами вроде сундуков с квадратными окнами, с железными решетками… Остальную, большую часть города, исключительно деревянную, достраивает правленский писец или военный писарь…^[1] »
— Grigorij Potanin, El notlibro de la siberiano [1876]

« Omskon oni juste nomas “gastejo” kaj “poŝtostacio”… ĉio kio estas pli alta ol Akakij Akakijeviĉ estas moviĝema kaj sidas en Omsko nelonge. Aŭ homo ricevas postenon ie ene de la regiono, aŭ li decidas tute forlasi ĝin… Pro tiu ĉi moviĝemo de la omska loĝantaro en ĝi tute ne eblas aranĝi ion longdaŭran el sociaj institucioj. »		« Омск справедливо называют «гостиницей» и «почтовой станцией»… все, что повыше Акакия Акакиевича, подвижно и сидит в Омске не подолгу. Или человек получит место где-нибудь внутри края, или надумается совсем оставить его… От этой подвижности омского населения в нем невозможно устроить что-нибудь прочное из общественных учреждений.^[2] »
— Grigorij Potanin, El notlibro de la siberiano [1876]

« Tjumeno ne ŝatas Omskon kaj sarkasme diras, ke ĝi ekzistas en la mondo nur por ŝtataj mendoj; Omsko siavice moknomas Tjumenon malklera viro, Kit Kitiĉ, krudulo. »		« Тюмень не любит Омска и язвительно говорит, что он существует на свете только для подрядов; Омск, в свою очередь, честит Тюмень необразованным мужчиной, Кит Китычем, вахлаком.^[3] »
— Grigorij Potanin, El notlibro de la siberiano [1876]

Referencoj