Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin: Malsamoj inter versioj

 

{{Citaĵo|teksto=Ne, vi imagu ke Pafnutjev-revoj plenumiĝis kaj Drakinoj, desurtroniginte Skvoznik-Dmuĥanovskij iĝis plenrajtaj regantoj de la provinca rusa edemo. Imagu ke vi devos loĝi en unu el ĉeloj de tiu ĉi edemo. Ĉiuj Drakinoj estas inter si parencoj pli aŭ malpli proksimaj, ĉiuj interplektiĝis kaj ligiĝis tiel, ke malplekti ne eblas. Vi sola estas ne parencino, nek proksimulino al iu ajn el ili. Ili ĉiuj havas siajn komunajn interesojn, siajn komunajn klaĉojn kaj malamojn, sian komunan porkecon; ĉiuj ili en unu fajfilo fajfas, ĉiuj unu penson en la kapo tenas: kiel fortranĉi, drinki kaj fortranĉi denove. Vi sola ne partoprenas en iliaj klaĉoj, nek en drinkadoj, nek en malamoj. Kion vi pensas: ĉu ili formanĝos vin aŭ ne formanĝos?

|originala teksto=Нет, вы представьте себе, что пафнутьевские мечтания сбылись, и Дракины, низложив Сквозника-Дмухановского, сделались исключительными вертоградарями провинциального русского эдема. Представьте себе, что вам приходится жить в одной из клеточек этого эдема. Все Дракины между собой родственники или свойственники, все сплелись и переплелись так, что и расплести невозможно. Вы одна не родственница и не свойственница никому из них. У всех у них свои общие интересы, свои общие сплетни и ненависти, свое общее свинство; все они в одну дудку дудят, все одну мысль в голове держат: как бы урезать, опохмелиться и урезать вновь. Вы одни не принимаете участия ни в сплетнях, ни в опохмелениях, ни в ненавистях их. Как вы думаете: съедят они вас или не съедят?}}

 

 

{{Citaĵo|teksto=Venis mi al manĝejo por manĝeti, prenis pecon de farĉita kuko kaj petis glaseton da ĝino. Kaj subite flanke de mi voĉo: “Kaj nian, patruajn… do vi malestimas?” Mi turnas min, vidas: staras “aĉulo”. La muzelo estas ŝvelinta, okuloj sangoruĝaj, sur unu vangoosto frapmakulo, sur alia estos tia vespere; la voĉo pro troa drinkado duiĝas. Tamen mi ankoraŭ silentas. Dum la “aĉulo” intertempe daŭrigas: “Nun ĉio estas tiel: oni propagandojn edifas kaj eksterlandajn ekzemplojn enkonduki deziras, sed permesu al mi scii, kie estas radiko-kialo de malbono?” Se mi estus saĝa, mi pagus kaj forkurus, sed mi anstataŭe ekkoleris. Ĉu vi tion al mi, ebria muzelo, diras? Mi rigardas, dume al la manĝejo jam dudeko da fianĉoj de Noĵovaja linio [Tranĉila linio – strato en Sankt-Peterburgo] alrampis. Oni ridaĉas. Kaj ankaŭ la manĝejestro ne jam ridas, sed iel honte mallevas la okulojn, kiam miadirekte rigardas. “Tamen, sinjoro, — la “aĉulo” denove diras, — se ĉiu nomos ebria muzelo, dum mi pri mem komprenas, ke miaj sentoj estas ĝustaj…”. Do, unuvorte, protokolo. Ĉiuj fianĉoj unuvoĉe atestis: “Sinjoro Raspljujev ĝustajn sentojn esprimis kaj sinjoro (nomo) lin pro tio “ebria muzelo” insultis”.

|originala teksto=Зашел я в трактир закусить, взял кусок кулебяки и спросил рюмку джина. И вдруг сбоку голос: "А наше отечественное, русское... стало быть, презираете?" Оглядываюсь, вижу: стоит "мерзавец". Рожа опухшая, глаза налитые, на одной скуле ушибленное пятно, на другой будет таковое к вечеру; голос с перепою двоится. Однако покуда молчу. А "мерзавец" между тем продолжает: "Нынче все так: пропаганды проповедуют да иностранные образцы вводить хотят, а позвольте узнать, где корень-причина зла?" Кабы я умен был, мне бы заплатить, да и удрать, а я, вместо того, рассердился. Ты это мне, что ли, пьяное рыло, говоришь? Смотрю, а в буфетную уж штук двадцать женихов из Ножовой линии наползло. Гогочут. И буфетчик тоже, не то чтоб смеется, а как-то стыдливо опускает глаза, когда в мою сторону смотрит. "Однако, господин, это "мерзавец" опять говорит, ежели всякий будет пьяным рылом называть, а я между тем об себе понимаю, что чувства мои правильные..." Словом сказать, протокол. Все женихи в один голос показали: "Господин Расплюев правильные чувства выражали, а господин (имярек) его за это "пьяным рылом" обозвали".}}

 

 

{{Citaĵo|teksto=Nu, gloron al dio, vi aspektas bonege! Ĉu vi memoras kiel vi aspektis antaŭjare? oni en ĉerko metas pli belan! Mi, agnosku, tiam pensis: li estas ne vivulo! kaj mi tre, certe, ĝojas, ke mi maltrafis. Mi ĉiam trafas, sed ĉi-foje… mi tre ĝojas! tre ĝojas! Bonege, bonege vi aspektas!

|originala teksto=Ну, слава богу! вид у тебя отличный! Помнишь, в прошлом году какой у тебя вид был? в гроб краше кладут! Я, признаться, тогда думала: не жилец он! и очень, конечно, рада, что не угадала. Всегда угадываю, а на этот раз... очень рада! очень рада! Прекрасный, прекраснейший у тебя вид!}}

 

{{Citaĵo|teksto=Vidante sin sur la pleja fundo de la [[Forgeso|forgesrivero]], ili iĝas sentimaj kaj tute ne zorgas pri sia reputacio.

|originala teksto=Видя себя на самом дне реки забвения, они становятся бесстрашными и совершенно не дорожат своей репутацией.}}

 

{{Citaĵo|teksto=Ne sukcesis mi, kara onklino, kaj ĉastecon gardi kaj kapitalon akiri. Sed kiel bone tio estus!

|originala teksto=Не удалось мне, милая тетенька, и невинность соблюсти, и капитал приобрести. А как бы это хорошо было!}}

 

{{Citaĵo|teksto=…antaŭ mi kuŝas jam du numeroj de lia gazeto. Nomiĝas ĝi, kiel mi konsilis: “Rubujo — ĉiutaga eldonaĵo”. Sen pretendoj kaj ĉarme. En la programo-anonco estas dirite: “ni celas veron” — eĉ pli ĉarme. Neniuj aliaj promesoj haveblas kaj se vi deziras scii, kia sur la fundo de “Rubujo” kuŝas vero, do abonu.

|originala teksto=…передо мною лежат уж два номера его газеты. Называется она, как я посоветовал: "Помои издание ежедневное". Без претензий и мило. В программе-объявлении сказано: "мы имеем в виду истину" еще милее. Никаких других обещаний нет, а коли хочешь знать, какая лежит на дне "Помоев" истина, так подписывайся.}}

 

 

{{Citaĵo|teksto=Poste aperas letero de Tremaĉov, kiu sciigas ke la poeto Bulkin estas tute ne “konfuzo”, sed la aŭtoro de fama poemo: “Rigardu en arbaroj hipopotamon”.

|originala teksto=Затем помещено письмо Трясучкина, который извещает, что поэт Булкин совсем не "недоразумение", а автор известного стихотворения "Воззри в лесах на бегемота".}}