Karl Marx: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 27:
== Pri li ==
=== Erich Fromm ===
{{Citaĵo
|teksto = Profundan difinon de la [[burokrato]] donis Markso, dirinte ke burokrato traktas la [[mondo]]n kien nuran [[objekto]]n de sia [[agado]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Pensado]] de Markso havas klare esprimitan [[mesio]]-religian [[karaktero]]n, kvankam ĝi estas prezentita en laika lingvaĵo. Ĝi estas pli difinita ol ĉe iu alia [[filozofo]]-kleriganto. La tuta pasinta [[historio]] estas nura “antaŭhistorio”, tio estas historio de sin[[fremdiĝo]]; kun [[socialismo]] venas regno de la homa historio, homa [[libereco]]. Senklasa [[socio]] de [[justeco]], [[frateco]] kaj [[racio]] estos komenco de la nova [[mondo]], al kies kreiĝo iris la tuta antaŭa historio.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Malgraŭ tio, ke la verkojn de Markso kaj aliaj teoretiistoj de [[socialismo]] povas legi ĉiu, plejparto de la [[homo]]j, tiom furioze reagantaj al socialismo kaj [[marksismo]], legis eĉ ne unu frazon de Markso, kaj multaj havas tre supraĵajn [[scio]]jn en tiu ĉi sfero.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Same kiel por la aliaj [[socialisto]]j, por Markso la ĉefan [[signifo]]n havas la [[homo]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Riĉulo]], laŭ Markso, estas la [[homo]], kiu estas multo, sed ne tiu, kiu havas multon.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Laboristo|Laborista]] [[klaso]], diris Markso, estas la plej [[Fremdiĝo|fremdiĝinta]] klaso en la [[socio]] — jen kial ĝi ekgvidos la lukton por [[liberiĝo]] de la [[homo]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [Pensoj de Markso pri “kruda [[komunismo]]”] Tio iĝas speciale klara ĉe analizado fare de li de la tiel nomata “kruda komunismo”, tio estas komunismo, en kiu la ĉefan [[signifo]]n oni donas al nuligo de la privata [[posedo]] pri la produktorimedoj. “Senpera fizika posedado estas imagata de ĝi kiel la sola [[celo]] de la [[vivo]] kaj de la [[ekzistado]]; kategorio de [[laboristo]] ne nuliĝas, sed disvastiĝas al ĉiuj [[homo]]j… Tiu komunismo, neanta ĉie homan [[persono]]n, estas nura sinsekva esprimo de la privata posedaĵo, kiu estas tiu neado… Kruda komunismo estas nur la fino de tiu ĉi [[envio]] kaj de tiu ĉi niveligado, eliranta el imago pri iu minimumo… Ke tiu nuligo de la privata posedo tute ne estas ĝia ekproprigo videblas ĝuste el abstrakta neado de la tuta [[mondo]] de [[kulturo]] kaj [[civilizo]], le reveno al nenatura simpleco de [[Malriĉeco|malriĉa]], kruda kaj ne havanta bezonojn homo, kiu ne nur ne altiĝis super la nivelo de la privata posedo, sed eĉ ankoraŭ ne atingis ĝin”.<br>Karlo Markso. Letero al [[Jules Michelet]]. januaro 1860.</br>
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Sturmokupo de la [[ŝtato]] estis por Markso rimedo, necesa por atingi la finan [[celo]]n — ĝian detruadon.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kaj se Markson oni akuzas plejparte pri tio, ke li defendas [[perforto]]n kaj [[revolucio]]n, tio estas distordado de la faktoj. [[Ideo]] de la [[Politiko|politika]] revolucio estas ne specife [[Marksismo|marksisma]] aŭ [[Socialismo|socialisma]] ideo; tio estas [[Tradicio|tradicia]] ideo de la [[meza klaso]] de la [[Burĝo|burĝa]] [[socio]] dum lastaj 300 jaroj de ĝia [[ekzistado]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Markso pretervidis malraciajn fortojn en la [[homo]], kiuj igas lin [[Timo|timi]] la [[libereco]]n kaj estigas en li soifon de la [[potenco]] kaj strebon al la [[detruado]]. Kontraŭe en la fundamento de la Marksa kompreno de la homo kuŝas supozo, ke laŭ sia [[naturo]] la homo estas [[bono|bona]] kaj ke tiu boneco ekregos tuj post kiam falos kripligantaj lin [[Ekonomio|ekonomiaj]] katenoj. La fama frazo fine de la [[Manifesto de la Komunista Partio]] pri tio, ke [[laboristo]]j povas “perdi nenion, krom siaj katenoj” enhavas profundan [[Psikologio|psikologian]] [[eraro]]n. Kune kun la katenoj laborista klaso perdas ankaŭ ĉiujn malraciajn bezonojn kaj ilian kontentiĝon, aperintajn en tiu periodo dum ĝi portis sur si la katenojn. Tiurilate Markso kaj [[Engelso]] ne sukcesis super [[Naiveco|naivan]] [[optimismo]]n de la [[18-a jarcento]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Markso kaj [[Engelso]] kredis je tuj alveno de la “[[socio]] de [[bono]]” kaj nur nebule konsciis [[ebleco]]n de apero de nova [[barbareco]] forme de la [[Komunismo|komunisma]] kaj [[Faŝismo|faŝisma]] [[Aŭtoritatismo|aŭtoritataj]] reĝimoj, kaj ankaŭ [[milito]]j de senprecedenca detrua forteco. Nome per tiu manko de [[realismo]] klarigeblas multaj teoriaj kaj [[Politiko|politikaj]] [[eraro]]j en la konceptoj de Markso kaj Engelso; en ĝi troviĝas bazo de [[detruado]] de [[socialismo]], komenciĝinta de [[Lenin]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
=== Eric Hoffer ===
{{Citaĵo
|teksto = En [[kariero]] de preskaŭ ĉiu, eĉ ne skrupulema “[[homo de la vorto]]” aperas momento, kiam estima aŭ paciga [[gesto]] fare de la [[potenculo]]j povas allogi lin al ilia flanko. En certan periodon de sia [[vivo]] multaj “homoj de la vorto” pretas iĝi [[oportunisto]]j kaj [[kortegano]]j. [[Jesuo]] mem eble ne edifus sian instruon se la [[fariseo]]j akceptus lin, nomus sia instruisto kaj aŭskultus kun [[estimo]]. Se [[Lutero]]n ĝustatempe oni farus [[episkopo]], tre verŝajnas ke tio malvarmigus ardon ankaŭ de Lutero kaj de la tuta [[Reformacio]]. La junan Karolon Markson verŝajne oni povus allogi al la flanko de [[Prusio]], se oni donus al li titolon kaj respondecan [[posteno]]n en la [[registaro]]; same pri [[Ferdinando Lasalo|Lasalo]], se li ricevus titolon kaj korteganan [[uniformo]]n. Sed aliflanke tuj post kiam la “homo de la vorto” formulos sian [[filozofio]]n kaj sian programon, li komencas defendi ilin pli firme kaj li mem iĝas malpli influebla de [[flatado]] kaj allogado.
Linio 48 ⟶ 128:
}}
=== Jean Baudrillard ===
{{Citaĵo
|teksto = Kiam ĉio, inkluzive la [[Socio|socialan]], iĝas [[Konsumado|konsuma]] [[kosto]], la [[mondo]] iĝas inercia kaj en ĝi okazas io rekte kontraŭa al tio, pri kio revis Markso. Li revis pri absorbado de la [[Ekonomio|ekonomia]] per la plibonigita sociala. Ni ja alfrontas absorbadon de la sociala per la malbonigita [[Politiko|politika]] ekonomio — fakte per la administrado.▼
|teksto = Eĉ la bolŝevismo, kies [[radikalismo]] estis ekstrema, balzamis [[Lenino]]n kaj el Karolo Markso faris la Savinton. La [[idealo]] de [[individuo]] estas la neelradikigebla bezono de la homa [[animo]], kiu protektas ĝin kun [[fanatikeco]] kies grandeco kreskas kun ĝia malgracio.▼
|aŭtoro = [[
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Sendube se la [[kapitalo]] evoluus laŭe al sia kontraŭdira [[logiko]], ĝi estus neniigita de la [[proletaro]]. Analizo de Markso restas absolute senriproĉa. Li simple ne antaŭvidis, ke antaŭ vizaĝo de neevitebla minaco la kapitalo povos iugrade [[Politiko|transpolitikiĝi]], transiri al alia orbito — ekster la produktadajn rilatojn kaj politikajn antagonismojn, aŭtonomiĝi kiel [[Hazardo|hazarda]], cirkula kaj [[Ekstazo|ekstaza]] formo, kaj samtempe reprezenti la tutan [[mondo]]n en ĝia tuta diverseco laŭ siaj imago kaj tipo… La unua manifestiĝo de tiu ĉi mutacio iĝis sendube la [[krizo de la 1929-a jaro]]; la katastrofo de la 1987-a jaro estis nur sekva epizodo de la sama procezo.▼
|teksto = …[[socialismo]] de Markso kaj [[bolŝevismo]] estas du [[Historio|historiaj]] fenomenoj, kiuj apenaŭ havas komunajn tuŝpunktojn.▼
|aŭtoro = [[
|verko = La
|origina teksto =
}}
=== Diversaj aŭtoroj ===
{{Citaĵo
▲|teksto = Eĉ la bolŝevismo, kies [[radikalismo]] estis ekstrema, balzamis [[Lenino]]n kaj el Karolo Markso faris la Savinton. La [[idealo]] de [[individuo]] estas la neelradikigebla bezono de la homa [[animo]], kiu protektas ĝin kun [[fanatikeco]] kies grandeco kreskas kun ĝia malgracio.
▲|teksto = Kiam ĉio, inkluzive la [[Socio|socialan]], iĝas [[Konsumado|konsuma]] [[kosto]], la [[mondo]] iĝas inercia kaj en ĝi okazas io rekte kontraŭa al tio, pri kio revis Markso. Li revis pri absorbado de la [[Ekonomio|ekonomia]] per la plibonigita sociala. Ni ja alfrontas absorbadon de la sociala per la malbonigita [[Politiko|politika]] ekonomio — fakte per la administrado.
|aŭtoro = [[
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
▲|teksto = …[[socialismo]] de Markso kaj [[bolŝevismo]] estas du [[Historio|historiaj]] fenomenoj, kiuj apenaŭ havas komunajn tuŝpunktojn.
▲|teksto = Sendube se la [[kapitalo]] evoluus laŭe al sia kontraŭdira [[logiko]], ĝi estus neniigita de la [[proletaro]]. Analizo de Markso restas absolute senriproĉa. Li simple ne antaŭvidis, ke antaŭ vizaĝo de neevitebla minaco la kapitalo povos iugrade [[Politiko|transpolitikiĝi]], transiri al alia orbito — ekster la produktadajn rilatojn kaj politikajn antagonismojn, aŭtonomiĝi kiel [[Hazardo|hazarda]], cirkula kaj [[Ekstazo|ekstaza]] formo, kaj samtempe reprezenti la tutan [[mondo]]n en ĝia tuta diverseco laŭ siaj imago kaj tipo… La unua manifestiĝo de tiu ĉi mutacio iĝis sendube la [[krizo de la 1929-a jaro]]; la katastrofo de la 1987-a jaro estis nur sekva epizodo de la sama procezo.
|aŭtoro =
|verko = La
|origina teksto =
}}
| |||