Eric Hoffer: Malsamoj inter versioj

|teksto = Al tiu, kiu [[Opinio|opinias]] ke li havas absolutan [[vero]]n, ŝajnas ke por li alireblas [[eterneco]]. En la [[mondo]] ne ekzistas [[hazardo]]j, nek nekonataĵoj. Al ĉiuj [[demando]]j estas trovitaj [[respondo]]j, ĉiuj [[decido]]j faritaj, ĉiuj eblaj kazoj prognozitaj. La [[homo]] [[Kredo|kredanta]] ne miras kaj ne ŝanceliĝas. “Kiu konas [[Jesuo]]n, tiu konas la [[senco]]n de ĉiuj [[aĵo]]j”<ref>Citaĵo el: [[Blaise Pascal]]. La pensoj.</ref>. La vera [[doktrino]] estas ŝlosilo al ĉiuj mondaj [[problemo]]j.

|teksto = [[Ekzaltiĝo]] — ekscitiĝo de la [[homo]] kredanta — venas ne el rezervoj de la fortoj[[forto]]j kaj [[saĝo]], sed de la [[sento]] de [[liberiĝo]]: li estis liberigita de la sensenca pezo de la memstara [[ekzistado]]. “Ni, [[germanoj]], estas tiom [[Feliĉo|feliĉaj]]: ni estas liberaj je [[libereco]]”<ref>Citaĵo de la vortoj de juna [[nazio]] laŭ: E. E. R. Wylie. The Quest of Our Lives // Reader`s Digest. May 1948. p. 2.</ref>. [[Feliĉo]] tiu kaj [[kuraĝo]] venis el tio, ke li ĉesis esti si mem. Atakoj ne plu zorgigas lin. La forto de lia eltenemo, kiam li trafas la manojn de la senkompata [[malamiko]] aŭ alvizaĝas netolereblajn cirkonstancojn, superas eltenemon de la memstara persono. Sed tiu ĉi eltenemo dependas de viveco de la ligoj inter li kaj la [[kolektiv]]o.

|teksto = [[Trockij]] estis la brila “[[homo de la vorto]]” — vanta, brila [[individuisto]] ĝis medolo. Katastrofa falo de la [[Rusia imperio]] kaj pova volo de [[Lenin]] venigis Trockij-on al tendaro de [[fanatikulo]]j. Dum la [[Rusia enlanda milito|enlanda milito]] li montris neordinarajn talentojn de la organizanto kaj [[militestro]]. Sed kiam fine de la enlanda milito streĉiĝo malkreskis, Trockij denove iĝis la “homo de la vorto” — sen [[kruelo]], sen [[suspektemo]], kalkulanta pri la vorto, ne pri la kruda [[forto]], kaj li ebligis al la ruza fanatikulo [[Stalin]] forigi sin.

|teksto = Ekzistas kompreneble tiaj maloftaj [[gvidanto]]j kiel [[Linkoln]], [[Ghandi]], eĉ kiel [[F. D. Rooswelt]], [[Churchill]], [[Neru]]: ili sen ŝanceliĝoj jungis en la ĉaron de la “sankta afero kaj [[malsato]]n, kaj [[timo]]n de la [[homo]]j, sed diference de [[Hitlero]] kaj [[Stalin]] aŭ eĉ diference de [[Lutero]] kaj [[Kalvino]] ili ne cedis al la [[tento]] uzi la [[animo]]jn de la [[malkontentulo]]j por [[konstruado]] de la nova [[mondo]]. Certeco de tiuj ĉi gvidantoj pri propraj fortoj[[forto]]j devenas de la [[kredo]] je la [[homaro]] — kaj ĝi kunfandiĝas kun tiu ĉi kredo, ĉar ili sciis aŭ scias, ke neniu povas esti digna homo, se li mem ne estimas la homan [[digno]]n.

|teksto = Kun apero sur [[scenejo]] de la “[[homo]] de la ago” eksploda [[forto]] de la [[movado]] balzamiĝas kaj fiksiĝas per sanktaj [[regulo]]j. La [[Religio|religia]] movado kristaliĝas kaj ŝtoniĝas en la [[Eklezio|eklezia]] [[ĥierarĥio]] kaj [[rito]]j; la [[Revolucio|revolucia]] — en organoj de atenta gardado kaj administracio; la [[Naciismo|naciisma]] — en [[Registaro|registaraj]] kaj [[Patriotismo|patriotismaj]] institucioj. Establado de la eklezio signifas finon de la edifa [[spirito]]; organoj de la venkinta revolucio likvidas revolucian spiriton kaj revolucian metodon; registaraj institucioj finas la [[Ŝovinismo|ŝovinisman]] batalemon. La institucioj frostigas la formojn por unueca agado.

|teksto = Kiam aktiva fazo de la [[movado]] estas ne tro longa kaj dum ĝi ne okazis tro grandaj sangoverŝadoj kaj [[detruado]]j, ĝia fino, speciale se neatendita, ofte [[Liberigo|liberigas]] la fortojn[[forto]]jn por krea eksplodo.

|teksto = En la [[okulo]]j de la [[homo]] [[Kredo|kredanta]], homoj ekster la “sankta afero” ne havas firman [[karaktero]]n kaj pro tio povas esti facila [[predo]] de la kredantoj. Aliflanke, la kredantoj de ĉiuj tipoj, kvankam morte [[Malamo|malamas]] unu la alian kaj pretas alkroĉiĝi je la gorĝo unu al alia, agnoskas forton[[forto]]n unu de alia kaj sentas reciprokan sinceran [[estimo]]n. [[Hitlero]] konsideris la [[bolŝevisto]]jn egalaj al si kaj ordinis la eksajn [[komunisto]]jn tuj anigi al la [[Naziismo|nazia]] [[partio]]. [[Stalin]] siavice konsideris la naziojn kaj [[japanoj]]n la solaj estiminduloj. Eĉ la [[Religio|religiaj]] [[fanatikulo]]j kaj la batalemaj [[ateisto]]j traktas unu la alian kun estimo.