Eric Hoffer: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Linio 28:
 
{{Citaĵo
|teksto = Nemalfacilas kompreni kial [[Usono]] kaj [[Britio|Anglio]] (aŭ alia [[Okcidento|okcidenta]] [[demokratio]]) ne povis ludi senperan kaj gvidan rolon en vekiĝo de la [[Azio|aziaj]] landoj de postresteco kaj inercio: la demokratioj aŭ malinklinas aŭ malkapablas fajrigi spiriton de renaskiĝo en milionoj da azianoj. Helpo de la okcidentoj demokratioj al la vekiĝo de la [[Oriento]] estis malrekta kaj certe senintenca. Ili fajrigis en la Oriento entuziasmon de indigno kontraŭ la Okcidento. Tiu kontraŭokcidenta pasio nun vekas la Orienton de [[dormo]] dum jarcentoj.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 91:
 
{{Citaĵo
|teksto = Por ĵeti sin komplete en entreprenon, ligitan al grandaj [[ŝanĝo]]j, [[homo]]j devas esti ekstreme [[Malkontento|malkontentaj]], ne tre [[Malriĉeco|malriĉaj]] kaj havi tian [[sento]]n, ke, posedante [[Povo|povegan]] [[doktrino]]n, [[Peko|senpekan]] [[gvidanto]]n aŭ novajn metodojn, ili ricevas aliron al la fonto de la ĉiovenka [[forto]]. Samtempe ili devas havi troiigitan [[imago]]n pri eblecoj kaj perspektivoj de [[estonteco]]. Kaj fine ili devas esti tute [[Scio|nesciaj]] pri malfacilaĵoj, ligitaj al ilia entrepreno. [[Sperto]] tiukaze estas obstaklo. Homoj, komenciĝintaj la [[Franca revolucio|Francan revolucion]], havis nenian [[Politiko|politikan]] sperton. Same kiel la [[bolŝevistoj]], kaj la [[nazioj]], kaj la [[revoluciulo]]j de [[Azio]]. Sperta homo aperas poste, li aniĝas al la [[movado]] kiam ĝi jam moviĝas. [[AnglioBritio|Angla]] politika sperto verŝajne gardas la [[Angloj|anglon]] de la [[Amaso|amasaj]] movadoj.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 291:
 
{{Citaĵo
|teksto = Potencialaj [[revoluciulo]]j de la nuna [[Britio|Anglio]] [1951] estas tute ne [[laboristo]]j, sed perdintaj sian pozicion [[ŝtatoficisto]]j kaj [[komercisto]]j. Tiu ĉi klaso konservis vivan [[memoro]]n pri siaj iamaj [[riĉeco]] kaj [[povo]], kaj ĝi apenaŭ propravole aprobos malboniĝon de la vivkondiĉoj kaj sian [[Politiko|politikan]] senpoviĝon.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 420:
 
{{Citaĵo
|teksto = Efektive la [[Brita imperio|britoj]], regantoj de [[Hindio]], tute ne sciis kunvivi kun [[intelektularo]] de iu ajn lando, kaj speciale de Hindio. Ili estis la “[[homoj]] de la ago”, trasorbitaj de la konvinko pri la denaska [[supereco]] de la britoj. La [[hindo]]n-intelektulon ili plejparte malestimis — kaj kiel la “homon de la [[vorto]]” kaj kiel la hindon. [[Rajto]]n pri la agado en Hindio la [[anglo]]j penis rezervi por si. Ili ne instigis la hindojn iĝi [[inĝeniero]]j, [[agronomo]]j aŭ [[Tekniko|teknikistoj]]. La kreitaj de la angloj [[lernejo]]j produktadis nur “nepraktikajn” “homojn de la vorto” — kaj tiu ĉi sistemo, laŭ [[ironio]] de la [[sort]]o, anstataŭ garantii la britan dominadon, proksimigis ĝian finon.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 554:
 
{{Citaĵo
|teksto = La vojon al la [[Amaso|amasa]] [[movado]] kreas la “[[homoj de la vorto]]”, realigas la movadon la [[fanatikulo]]j, stabiligas la “homoj de la ago”. Por la movado estas bone kaj verŝajne eĉ necese por ĝia daŭrigo ke tiujn ĉi [[rolo]]jn plenumu malsamaj [[homo]]j — unu post alia, laŭorde. Kiam okazas, ke la movadon ekde ĝia koncipo ĝis maturiĝo gvidas la sama homo aŭ la samaj homoj (aŭ homoj de la sama tipo), do la movado kutime [[Fiasko|fiaskas]]. La [[Faŝismo|faŝisma]] kaj [[Naziismo|nazia]] movadoj ne havis sinsekvajn ŝanĝojn[[ŝanĝo]]jn en la gvidantaro kaj ambaŭ finiĝis per katastrofo. Fanatikismo de [[Hitlero]], lia malkapablo halti, malkapablo al la rolo de la praktika “homo de la ago” pereigis la movadon. Se Hitlero mortus meze de la [[1930-aj jaroj]] la movadon sendube ekgvidus “homo de la ago” simila al [[Hering]] kaj ĝi postvivus.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 674:
 
{{Citaĵo
|teksto = Kiam [[nacio]] ĉesas pasie strebi al io aŭ kiam celo de ĝiaj streboj iĝas konkreta kaj limigita, potencialo de ĝia [[kuraĝo]] falas. Nur celo, kiun oni povas ĉiam perfektigadi, konservas potencialon de la nacia kuraĝo eĉ tiam, kiam [[deziro]]j de la nacio ĉiam plenumiĝas. Ĉe tio la celo ne nepre devas esti tro alta. Malnobla [[idealo]] de senĉese kreskanta vivnivelo konservis la [[Usono|usonan]] nacion kiel sufiĉe kuraĝan. [[AnglioBritio|Angla]] idealo de terposedanto kaj la [[Francio|franca]] — de [[Rento|rentulo]] — estas konkretaj kaj limigitaj. Tiu ĉi konkreteco de la naciaj idealoj verŝane estas ligita al malkresko de [[energio]]j de ambaŭ nacioj. En Usono, [[Rusio]] kaj [[Germanio]] idealoj estas nekonkretaj kaj nelimigitaj.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]