Jean Baudrillard: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 626:
{{Citaĵo
|teksto = Eble nur pro [[nostalgio]] ni ankoraŭ diferencigas manipulantan aktivon kaj manipulatan pasivon, transigante tiele antaŭajn rilatojn de la supereco kaj [[perforto]] en la nova epoko de mildaj [[teknologio]]j.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 633:
{{Citaĵo
|teksto = [pri ostaĝigo] …en la formiĝinta situacio la sistemo tre rapide rimarkas, ke ĝi povas funkcii ankaŭ sen tiu [[individuo]] (ekzemple [[Aldo Moro|Moro]]) kaj ke iusence estus pli bone tute ne savi lin, ĉar liberigita [[ostaĝo]] estas eĉ pli danĝera ol la morta…
|aŭtoro =
|verko =
Linio 640:
{{Citaĵo
|teksto = Kaj se konvertebleco ne eblas, do okazas ke finfine la [[teroristo]] ĉiam interŝanĝas nur sian propran [[vivo]]n kontraŭ la vivo de la [[ostaĝo]].
|aŭtoro =
|verko =
Linio 647:
{{Citaĵo
|teksto = Tio, kio ne plu kreas [[iluzio]]n, estas [[Morto|morta]] kaj teruras.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 654:
{{Citaĵo
|teksto = Kiam ĉiuj [[enigmo]]j estas divenitaj, [[stelo]]j estingiĝas.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 661:
{{Citaĵo
|teksto = Antaŭ ol malaperi ĉio en nia [[kulturo]] [[Sekso|seksiĝas]].
|aŭtoro =
|verko =
Linio 668:
{{Citaĵo
|teksto = Laŭsence la [[pornografio]] diras: la vera [[sekso]] ie ekzistas, ĉar mi estas ĝia [[karikaturo]]. Kaj iu limigo ekzistas, ĉar mi estas ĝia eksceso.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 675:
{{Citaĵo
|teksto = Ekde la [[18-a jarcento]] la [[Politiko|politika]] scenejo [[Moralo|moraliĝas]] kaj iĝas serioza… Tio estas fino de la [[estetiko]], komenco de la [[etiko]] en la politiko…
|aŭtoro =
|verko =
Linio 682:
{{Citaĵo
|teksto = Se [[histerio]] estis patologio de la ekspresio, akriĝinta dispozicio de la [[subjekto]], [[Teatro|teatra]] kaj [[Opero|opera]] konversioj de la [[korpo]], se [[paranojo]] estis patologio de la [[organizo]], rigida kaj [[Ĵaluzo|ĵaluza]] strukturigo de la [[mondo]], do la [[komunikado]], [[informo]], imanenta promiskueco de ĉiuj retoj kaj konstanta ligiteco estos por ni plej verŝajne la nova formo de [[skizofrenio]].
|aŭtoro =
|verko =
Linio 689:
{{Citaĵo
|teksto = Ne [[moralo]] kaj pozitiva sistemo de [[Socio|sociaj]] [[valoro]]j [[Progreso|progresigas]] la socion, sed ĝiaj [[Moralo|senmoraleco]] kaj [[Virto|malvirteco]].
|aŭtoro =
|verko =
Linio 696:
{{Citaĵo
|teksto = La [[Socio|socia]] [[moralo]], kolektiva [[respondeco]], [[progreso]], [[Racio|raciigo]] de la sociaj rilatoj – absurdaĵo! Kia grupo iam ajn revis pri tio?
|aŭtoro =
|verko =
Linio 703:
{{Citaĵo
|teksto = La aliaj vivas en la stato de ĉagrena [[simulado]], [[Italio]] ja, se eblas diri, vivas en la stato de la [[Ĝojo|ĝoja]] simulado. Ĉi tie [[leĝo]] jam cedis — kaj eble cedadis ĉiam — sian lokon al la [[ludo]] kaj ludreguloj.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 710:
{{Citaĵo
|teksto = …iuj [[politikisto]]j komprenas ke la [[potenco]] estas ne rajto unuflanke manipuli la [[volo]]n de aliaj, sed la ĉiam fajna kaj malsimpla ekzercado pri sia propra malapero. Ili komprenas, ke la potenco, same kiel la [[vero]], estas morta punkto, kiun oni devas scii neniam okupi, eĉ pli, necesas fari tiel, ke ĝin trafu aliaj. La potenco, kiu okupas tiun lokon, la potenco kiu enkorpigas la potencon, obscena kaj aĉa, kaj pli aŭ malpli frue ĝi fluigas [[sango]]n aŭ iĝas ridindaĵo.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 717:
{{Citaĵo
|teksto = [[Historio]]j, en kiuj rolas renverseco, ĉiam estas kuriozaj — ekzemple pri [[rato]] kaj [[psikologo]]: la rato fanfaronas ke ĝi finfine komplete alkutimigis la psikologon doni al ĝi panpecon ĉiufoje, kiam ĝi levas kaĝopordon.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 723:
}}
{{Citaĵo
|teksto = Pri [[deontologio]] de la [[Opinio|opinisondadoj]] (aŭ [[amaskomunikilo]]j) paroli estas same sensence kiel paroli pri deontologio de la [[modo]] — ne ekzistanta pro tio, ke ĝia movforto iĝis ne konstanta [[ludo]] pri kontraŭstarigo de la [[Beleco|bela]] kaj la [[Malbeleco|malbela]], sed tiu pri nediferencigo de tiuj ĉi polusoj kaj pri ilia nediferencigebla turniĝado en la ĝeneraligita efekto de la [[tento]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …reala problemo komenciĝas de hipotezo pri sendifekta funkciado, ja gravas ne difektado de la [[vero]] interne de la [[mekanismo]], sed difektado de la tuta [[Realo|reala]] per objektiva fidindeco de tiu ĉi mekanismo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ekrano, kiun kreas la [[amaskomunikilo]]j ([[informo]]) ĉirkaŭ ni estas la ekrano de kompleta malcerteco. Kaj temas pri la absolute nova malcerteco, ja tiu ĉi malcerteco devenas el ne malsufiĉo de la informo, sed el la informo mem, el ĝia troeco. Malsame ol kutima malcerteco, kiun ĉiam eblis solvi, tiu ĉi malcerteco estas nesolvebla kaj sekve neniam estos forigita.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ambaŭ fenomenoj [[Respondeco|respondecas]] unu al alia: nek [[amaso]]j havas [[opinio]]n, nek [[informo]] ilin informas, kaj tio kaj alio supernutras unu la alian — rapideco de cirkulado de la informo kreskigas nur pezon de la amasoj, sed tute ne nivelon de ilia [[konscieco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Se aliri la [[Opinio|opinisondadojn]] de tiu ĉi vidpunkto, ni ekvidos le ili funkcias rekte kontraŭe al siaj supozataj celoj. Ili funkcias kiel [[spektaklo]] de la [[informo]] (la informo estas kiel la [[revolucio]]: la [[popolo]] postulas nur ĝian spektaĵon), do kiel moko pri la informo, sed precipe ili funkcias kiel moko pri la [[politiko]] kaj la politika klaso.
Senintenca [[humuro]] de la opinisondadoj (kaj malica [[ĝojo]], kiun ni sentas pro tiu “[[Scienco|scienca]]”fantasmo) originas en tio, ke ili neniigas ĉiam politikan konfidon. Kiu ili estas, tiuj [[homo]]j, kiu bezonas opinisondadojn por fari [[decido]]jn, ĉe kiuj testado anstataŭas [[strategio]]n?
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ne eblas ion fari: la [[amaso]]j estas pura [[objekto]], do tio kio malaperis de sur la horizonto de la [[subekto]], tio kio malaperis de la horizonto de la [[historio]], — same kiel [[silento]] estas pura objekto, kiu malaperas de la horizonto de [[parolo]], kiel la [[sekreto]] estas pura objekto, kiu konstante malaperadas de sur la horizonto de la [[senco]]. La forto de la amaso-kiel-objekto estas tute ŝoka.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Eble la plej profunda [[deziro]] konsistas en tio, ke transdoni sian deziron al iu alia.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …ni ĝoje akceptas tin [[Amaso|amasan]] transdonadon de la [[respondeco]], ĉar estas ne evidente al ĉiuj, nek interese: [[Scio|scii]], [[Volo|voli]], [[Povo|povi]], [[Deziro|deziri]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[amaso]]j [[Scio|scias]], ke ili nenion scias, sed ili ja ne [[Deziro|deziras]] scii. La amasoj scias, ke ili nenion [[Povo|povas]], sed ilija ne deziras povi. Oni arde riproĉas ilin pri elmontrado de [[stulteco]] kaj pasiveco. Sed tio malveras: la amasoj plenas je [[snobismo]], kaj ili kondutas kiel la snobo [[George Brummell|Brummel]]: komplete delegas sian rajton de le elekto al iu ajn alia — en siaspeca ludo de [[Respondeco|senrespondeco]], irona defio, kompleta malvolo, kaŝita kovardo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = En nia [[kulturo]] [[tento]] havis ion similan al la ora epoko ekde la epoko de la [[Renesanco]] kaj ĝis la [[18-a jarcento]]: kiam ĝi estis, same kiel la [[Politiko|politiko]] aŭ kortegaj manieroj, la konvencia [[Aristokratio|aristokratia]] formo, [[Strategio|strategia]] [[ludo]], sen iu speciala ligo al la [[amo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[amo]]] …la nuntempan ĝian komprenon oni elpensis ĉefe lime de la [[18-a jarcento|18]]-[[19-a jarcento]]j kaj ĝi direktiĝas kontraŭ supraĵa [[ludo]] de la [[tento]]. Okazas disrompo inter la formo de la duala ludo, strategia [[iluzio]] kaj nova, individua fineco, plenumo de la [[deziro]] — grandioza supreniro de dispozicio de la deziro, ĉu temas pri la [[Sekso|seksaj]] aŭ [[Psiko|psikaj]] streboj de la [[individuo]] aŭ [[Politiko|politikaj]] streboj de la [[amaso]]j. Iel aŭ tiel, tiu deziro kaj ĝia “liberaligo” ne plu havas ion komunan kun la [[Aristokratio|aristokratia]] ludo de la [[defio]] kaj tento.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Plia grava momento: la [[tento]] estas [[Paganismo|pagana]] dum la amo estas [[Kristanismo|kristana]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[amo]] estas fino de la [[regulo]] kaj komenco de la [[leĝo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri apero de [[kristanismo]]] [[Dio]] [[Amo|ekamas]] siajn proksimulojn, kion li neniam faris antaŭe, kaj la [[mondo]] ĉesas esti [[ludo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …formo kontraŭa al la [[amo]] plu estas sekvado de la [[rito]]: ĉie kie denove estas inventataj [[regulo]] kaj [[ludo]], la amo malaperas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Karaktera trajto de tia universala [[pasio]] kiel la [[amo]] estas tio, ke ĝi estas individua kaj ke ĉiu en ĝi trovas nur sin mem. La [[tento]] havas dualan karakteron: mi ne povas tenti, se mi jam ne estas tentita, neniu povas tenti min, se li ankoraŭ ne estas tentita. Neniu povas [[Ludo|ludi]] sen alia, tio estas principa [[regulo]]. Dume ami mi povas sen reciprokeco. Se mi amas kaj oni ne amas min, tio estas mia [[problemo]]. Se mi ne amas vin, tio estas via problemo. Se iu ne plaĉas al mi, tio estas lia problemo. Jen kial [[ĵaluzo]] estas natura trajto de la amo dum ĝi fremdas al la tento — la emocia ligo ĉiam estas malcerta dum la pakto pri la [[signo]]j estas nediskutebla kaj deviga. Krome tenti iun ne signifas ke oni investas en li aŭ [[Psikologio|psikologie]] absorbas, la tento ne konas tiun teritorian ĵaluzon, kiu propras al la amo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Eble la [[ĵaluzo]] eĉ antaŭas la [[amo]]n: origine ĵaluzo estis propra al la [[Antikva Grekio|grekaj]] [[dio]]j, kiuj konis nek la amon, nek [[sentimentaleco]]n, tamen terure ĵaluzis unu la alian.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[tento]] ankoraŭ estas [[Ceremonio|ceremonia]], la [[amo]] ankoraŭ estas patosa, la [[Sekso|sekseco]] estas nuraj rilatoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Efektive tio estas mistifiko — la [[Genro|genran]] diferencon prezenti kiel la originan, bazan diferencon, tian el kiu orginas ĉiuj aliaj aŭ ke ili ĉiuj estas ĝiaj nuraj [[metaforo]]j.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Efektive la [[sekseco]], en siaj [[Biologio|biologia]] kaj pretendema evidenteco, markas la plej malfortan kaj plej malgravan diferencon, tiun kiu venas kiam ĉiuj aliaj perdiĝas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = — la [[tento]] — la epoko de la [[Estetiko|estetika]] kaj [[Patoso|patosa]] diferencoj inter la [[genro]]j;
— la [[amo]] ([[pasio]]) — la epoko de la [[Etiko|etika]] kaj patosa diferenco inter la genroj;
— la [[sekseco]] — la epoko de la [[Psikologio|psikologia]], [[Biologio|biologia]] kaj [[Politiko|politika]] diferenco inter la genroj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[tento]] estas ne [[Sekreto|sekreta]] — ĝi estas [[Enigmo|enigma]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[amo]] [[Respondeco|respondecas]] pri ĉiuj [[enigmo]]j de la [[mondo]], sed al ĝi mem mankas enigmeco. Inverse, ĝi estas ŝarĝita je la [[senco]] kaj apartenas ne al vico de la [[enigmo]], sed al la vico de la [[diveno]]. “La amo estas ŝlosilo al la diveno” aŭ eĉ tute brutale: “La tuta [[vero]] estas en la [[sekso]]”. (La vero, kiu mirakle malkovriĝis en la [[20-a jarcento]], sed kial ja? Ne kredu al ĝi: la enigmo restas nedivenita kaj plu konservas tutan sian forton de la [[tento]]).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Fari interŝanĝon kaj [[signo]]jn de la interŝanĝo estas la sola vojo eviti la [[sorto]]n kaj sensencajn signojn. Nenia [[amo]]miksturo, neniu [[defio]]. Nek [[pasio]], nek [[tenero]]. Tiel la [[vivo]] protektas sin kontraŭ [[Morto|mortigaj]] formoj de artefariteco kaj [[Ofero|ofereco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Plejmulto apenaŭ [[Deziro|deziras]] ke oni [[Tento|tentu]] ilin, ili deziras ke oni [[Amo|amu]] iln.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Evidente necesas strebi, ke oni [[Amo|amu]] vin pro la [[timo]] esti [[Tento|tentita]], sendube necesas ami por ne tenti.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kiam la [[sekso]] kaj [[amo]] airas laikan formon de la hejma [[ekonomio]], ili povas iĝi [[objekto]]j de la interŝanĝo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Iel ajn, la sola afero kiun al vi neniam pardonos la [[virino]] estas ne tio, ke vi ne amas ŝin (pri la [[amo]] aŭ [[sekso]] ĉio ĉiam solviĝas), sed tio ke vi ne [[Tento|tentis]] ŝin aŭ ke ŝi ne tentis vin. Tio elaĉeteblas per nenio kaj kiun ajn amon kaj [[tenero]]n vi ne donu al ŝi, finfine ŝi ĉiam uzos ilin por kruela [[venĝo]]. Ne sukcesinte tenti, ŝi strebos neniigi vin. Ĉiuj amaj kaj seksaj [[peko]]j pardoneblas, ĉar ili ne estas [[ofendo]]. Nur la tento tuŝas la [[animo]]n, kiu trovas la trankviliĝon nur en la [[murdo]]. El tio devenas tio, kion mi nomas malica spirito de la [[pasio]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Subjekto]] povas nur [[Deziro|deziri]] — nur [[objekto]] povas [[Tento|tenti]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …hodiaŭ pozicio de la [[subjekto]] iĝis simple senpova. Neniu hodiaŭ kapablas preni sur sin [[respondeco]]n kiel subjekto de la [[potenco]], subjekto de la [[scio]], subjekto de la [[historio]]. Kaj neniu cetere eĉ provas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[deziro]] ne ekzistas, la sola deziro konsistas en esti la [[sorto]] de la alia, iĝi por li [[evento]], superanta ĉian subjektivecon, ŝokanta per sia fatala okazo iun ajn eblan subjektivecon, liberiganta [[subjekto]]n de liaj celoj, de lia influo kaj de ĉia [[respondeco]] antaŭ si mem kaj antaŭ la [[mondo]], en [[pasio]] finfine sendispute objektiva.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ordinara [[Tento|tentanto]] pri tio nenion [[Scio|scias]]. Li [[Deziro|deziras]] esti [[subjekto]], kaj la alian konsideras [[viktimo]] de sia [[strategio]]. [[Naiveco|Naiva]] [[psikologio]], la sama kiel ĉe tiuj naivaj bonkoruloj, kiuj stariĝas flanke de la viktimo. Sed nek tiuj, nek aliaj vidas ke la tuta iniciato, la tuta forto troviĝas ĉe alia flanko, ĉe la flanko de la [[objekto]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[Tento|tentanto]] opinias ke tio estas li kiu kaptis la [[objekto]]n per sia [[strategio]], sed efektive li mem trafis kaptilon de tiu ĉi banala strategio, kaj nome la objekto kaptis lin per sia fatala strategio.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …la plej malbone estas esprimi [[deziro]]n kaj ekvidi ĝian laŭvortan plenumon. La plej malbone estas ricevi ĝuste tian premion, kian oni deziras.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[viro]] ĉiam alfrontas [[danĝero]]n perdi la [[vizaĝo]]n: se li tuj [[risko]]s fari [[Sekso|seksan]] proponon, li ĉiam ricevos rifuzon; se li aplikos pli fajnan [[ludo]]n, li iĝos [[viktimo]] de pli fajna rifuzo. Inverse ne okazas. Ja la [[virino]] troviĝas en la pozicio de ne [[deziro]], sed en la pozicio de oble pli altaj — tiu de [[objekto]] de la deziro.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La eterna [[vireco]] ne ekzistas, ĉar ne ekzistas malpermeso, kiu barus la [[viro]]n de [[Sekso|seksa]] [[deziro]] de la [[virino]]. La virinon, se ŝi tion deziras, nun ne necesas [[Tento|tenti]]. Sed la viro, se tion deziras la virino, plu devas tenti.
Kaj se deviga postulo de [[virineco]] de la [[objekto]] ĉesis por la virino, do la deviga postulo de la vireco ne ĉesis por la viro. Do por ne perdi la [[vizaĝo]]n li devas respondi al seksa deziro de la virino — ŝi neniam trafis tian situacion, ĉar ŝi ĉiam havis eblecon dekliniĝi en la tento kaj interalie en la rifuzo, kie ŝi ne riskis perdi la vizaĝon, kaj eĉ inverse.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[virino]]-[[objekto]] estis suvereno kaj restas la mastrino de la [[tento]] (de [[regulo]]j de sekreta [[ludo]] de la [[deziro]]j). La [[viro]]-objekto estas nura nuda [[subjekto]], prirabita ĝisnude orfo de la [[deziro]], revanta pri perdina dominado — nek subjekto, nek fakte objekto de la deziro, sed nura [[Mito|mita]] instrumento de la kruela [[libereco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Posedo]] estas zorgigo kaj [[fiero]] de la[[ subjekto]], sed ne de la [[objekto]], kiu ne interesiĝas pri tio, same kiel pri sia [[liberiĝo]]. La objekto volas nur [[Tento|tenti]] — tiel ĝi [[Ludo|priludas]] sian mutecon, kiel [[ŝtono]]j priludas sian indiferentecon, kiel la [[virino]]j ludas per sia [[rigardo]], kaj ĝi ĉiam gajnas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Psikanalizo]] starigis en la ĉefan lokon unu aspekton de nia [[vivo]] kaj kaŝis de ni la alian. Ĝi trotaksis unu el niaj naskiĝoj, [[Biologio|biologian]] kaj [[Genro|genran]], sed forgesigis alian, [[iniciacio|iniciacian]] naskiĝon. Ĝi forgesis ke krom du estaĵoj, kiuj difinas nian biologian naskiĝon, ĉiam apudas ankaŭ aliaj, tiuj kiuj nin [[Tento|tentas]] (ili povas esti la samaj), kaj certagrade ili estas niaj iniciaciaj gepatroj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ĉiuj ni iam estis almondigitaj, ĉiuj ni devas esti [[Tento|tentitaj]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Se [[psikanalizo]] (la [[Leĝo]], la [[Patro]] ktp) estas tio, kio elŝiras vin el la sinkreta [[deziro]] de la [[Patrino]] por fordoni vin al la [[povo]] de nia propra [[deziro]], do la [[tento]] estas tio, kio elŝiras vin el nia propra deziro por fordoni vin al la povo de la [[mondo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = En la [[sonĝo]]j estis [[sekreto]] kaj [[Freud]] donis al ili [[senco]]n. La sonĝoj estis proksimaj al la [[sorto]], Freud proksimigis ilin al la [[deziro]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Psikanalizo]] estas la malfeliĉa [[konscio]] de la [[signo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …la nuntempa analizo jam delonge rivelis mankojn de la determinisma klarigo de la [[mondo]] kaj naskis aleatoran mondon danke al objektiva kaŭzeco, do ĝi ĉion traktas de la vidpunkto de [[Hazardo|hazardeco]] kaj samtempe ĝi vekis atenton al aliaj tipoj de ligo — ne kaŭzaj kaj pli kaŝitaj (ekzemple psikanalizo kaj ĝia traktado de [[nekonscio]] forigis hazardecon de misparolo, [[eraro]], [[sonĝo]], [[frenezo]]).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …efektive ni anstataŭigis dominadon de [[Intelekto|intelektaj]] kaŭzoj per tute ne [[hazardeco]], sed per mekanismo de pli kaŝitaj interligoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Hazardo]] donas al ni paŭzon por ripozi: neniu [[Deziro|deziris]] tion — kia malpeziĝo! Do nome [[Dio]] en sia nemezurebla [[kompato]] donas al ni la hazardon. Pri [[evento]], de kiu oni deziris seniĝi, oni ofte diras tiel: “Tia estis [[volo]] de Dio” (do de neniu).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Vetludo]] paradokse ilustras mankon de [[hazardo]], ĝian radikalan neadon en la [[konscio]] mem de la ludanto.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …ni jam delonge preferas [[Hazardo|hazardan]] (ĉar la [[Racio|racia]] evidentiĝis esti nesufiĉa) version de la [[mondo]] ol la [[Fatalo|fatalan]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = En tio estas la tuta diferenco inter la [[sorto]] kaj la [[hazardo]]. Ja pura hazardo, eĉ se imagi ke ĝi ekzistas, por ni estas tute neinteresa, en la pura hazardo haveblas nenio, kio povus nin [[Tento|tenti]], ĝi estas objektiva kaj ne pli.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …de [[Moralo|morala]] vidpunkto ni povas [[Deziro|deziri]] bari nin per diversaj alibioj (inkluzive de [[hazardo]]) de la [[fatalo|fatala]] ligiteco de la [[evento]]j, sed de la [[Simbolo|simbola]] vidpunkto ni profunde abomenas neŭtralan [[mondo]]n, kie regas la hazardo, kaj do [[Sekureco|sekuran]] kaj senan je [[senco]], same kiel la mondon kie ĉion regas la objektivaj kaŭzoj: kvankam en tiu kaj en alia pli facilas vivi, sed neniu el ili kostas ion kontraŭ kapturniga mondo, kiun regas [[Dio|dia]] aŭ [[Diablo|diabla]] ligiteco de necesaj koincidoj, do de la mondo, kie ni [[Tento|tentas]] la eventojn, elvokas ilin kaj devigas okazi per ĉionpoveco de la [[penso]] — la kruela mondo, kie nenio estas senkulpa, speciale ni, la mondo en kiu dissolviĝas nia subjektiveco (sed ni akceptas tion kun [[ĝojo]]), ĉar ĝi dissolviĝas en aŭtomateco de la eventoj, en ilia objektiva disvolviĝo. Ĝi iĝas iusence la mondo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …ekzistas ne nur flekseco kaj malcerteco, sed ankaŭ eventuala renverseco de la fizikaj [[leĝo]]j.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Procezo, kiu ŝtelas nian [[libereco]]n kaj nian [[respondeco]]n, engaĝante nin en la ciklo de antaŭdestino (almenaŭ en la plej banala formo de “ŝanco”), havas oble pli da ŝancoj [[Tento|tenti]] nin ol la procezo de [[liberigo]] kaj respondecigo, kiu ajnakaze ankaŭ ne havas fundamentojn: anstataŭ engaĝiĝi je komikeco de libereco en lukto kontraŭ niaj propraj principoj, ni prefereas engaĝiĝi je tragikeco de la pura arbitreco.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[ceremonio]] havas antaŭsenton de sia evoluo kaj de sia fino. Ĝi ne havas spektantojn. tie kie komenciĝas [[spektaklo]], finiĝas la ceremonio, ja ĝi estas ankaŭ la [[perforto]] super la prezentado.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[ceremonio]] estas [[Tuŝo|tuŝsensa]] [[mondo]] de [[Gesto|gesta]] ordo kaj ŝajneco, kreita por teni la [[korpo]]jn je ĝusta distanco kaj por fari tiun distancon sentebla. Du korpoj, kiuj kolizias, tuŝas unu la alian, estas obscenaj kaj maldecaj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Dio]]-[[homo]] estas absurdo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Necesas estimi la [[Homo|nehoman]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
== Simulakroj kaj simulaĵoj [1981] ==
{{Citaĵo
|teksto = Uzi [[Simulado|malsimuladon]] signifas ŝajnigi ke vi ne havas tion, kion vi havas. Simuli signifas ŝajnigi ke vi havas tion, kion vi ne havas. Unu referencas al haveblo, la alia — al manko.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …je [[Metafiziko|metafizika]] [[despero]] la [[ikonoklasto]]jn metis la [[penso]], ke la [[ikono]]j kaŝas entute nenion, ke fakte tio estas ne la imagoj, kies statuson difinas agado de la originalo, sed la veraj [[simulakro]]j, senĉese elradiantaj siajn proprajn ĉarmojn. Pro tio ja necesis kontraŭ iu ajn pezo preventi tiun [[morto]]n de [[Dio|dia]] referenceco.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Jen sinsekvaj fazoj de evoluo de la [[imago]]:
— ĝi spegulas fundamentan [[realo]]n;
— ĝi [[Masko|maskas]] kaj deformas fundamentan realon;
— ĝi maskas mankon de fundamenta realo;
— ĝi entute havas nenian rilaton al iu ajn realo, estante sia propra [[simulakro]] en la pura [[senco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …la [[scienco]] ne oferas sin mem, ĝi ĉiam estas mortiga…
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Disneyland]] ekzistas por kaŝi, ke Disneyland efektive estas la “[[Realo|reala]]” lando — la tuta “reala” [[Usono]] (proksimume same kiel la [[prizono]]j servas por kaŝi, ke la tuta [[socio]] en sia pleneco, en sia banala ĉieeco estas la malliberejo).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[Disneyland]]] Tiu ĉi [[mondo]] pretendas esti [[Infano|infana]] por konvinki ke la [[plenkreskulo]]j troviĝas en alia loko — en la “[[Realo|reala]]” mondo — kaj kaŝi ke vera infaneco estas ĉie, speciale inter tiuj plenkreskuloj, kiuj venas ĉi tien por ludimiti infanojn por erarigi sin mem rilate sian propran infanecon.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[Usono]]] [[Homo]]j ne plu interesiĝas unu pri alia, sed por tio ekzistas diversaj kluboj kaj societoj. Ili ne plu [[Tuŝo|tuŝas]] unu la alian, sed ekzistas kontaktoterapio. Ili ne plu piediras, sed okupiĝas pri saniga kurado ktp. Ĉie oni restarigas perditajn kapablojn aŭ degradiĝintajn [[korpo]]jn, aŭ perditan komunikkapablon, aŭ perditan manĝoguston.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ĉio kio postulas de ni [[kapitalo]] estas akcepti ĝin kiel ion [[Racio|racian]] aŭ lukti kontraŭ ĝi je la nomo de racieco, akcepti ĝin kiel ion [[Moralo|moralan]] aŭ lukti kontraŭ ĝi je la nomo de moraleco. Efektive tio estas la sama afero kaj ĉion oni povas rigardi alimaniere: pli frue oni klopodis kaŝi [[skandalo]]n nun oni klopodas kaŝi ke skandalo ne ekzistas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Kennedy]] estis murditaj ĉar ili ankoraŭ havis [[Politiko|politikan]] dimension. Aliaj — [[Lindon Johnson| Johnson]], [[Richard Nixon|Nixon]], [[Gerald Ford|Ford]] — havis rajton nur je ŝajnigaj [[atenco]]j, je simulitaj [[murdo]]j. Sed tiu ĉi aŭro de artefarita [[minaco]] estis ankoraŭ necesa al ili por kaŝi ke ili estas nuraj manekenoj de la [[potenco]]. Iam la [[reĝo]] (same kiel la [[Dio]]) devis morti — en tio estis lia povego. Hodiaŭ li mizere penas simuli [[morto]]n por konservi gracon de la povo. Sed ĝi jam estas perdita.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Iluzio]] ne plu eblas, ĉar ne plu eblas [[realo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Nenio montros eĉ plej etan aprobon, eĉ plej etan estimon al la [[Realo|reala]] [[homo]]. [[Fideleco]] estas direktita al lia similulo, ĉar li mem dekomence jam estas [[Morto|morta]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Efektive la [[potenco]] ekzistas hodiaŭ nur por kaŝi ke ĝi ne plu ekzistas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ne plu ekzistas instanco de la [[potenco]], instanco de la sendinto — la potenco iĝas io, kio cirkulas kaj kies fonto ne plu estas trovebla, ciklo en kiu la dominanta kaj subigita pozicioj interŝanĝas lokojn en senfina retromutacio, kio estas ankaŭ fino de la potenco en ĝia klasika difino.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kontraŭ-[[Koperniko|Kopernika]] [[revolucio]]: ne plu ekzistas transcenda instanco, nek la [[suno]], nek fonto de [[lumo]], [[potenco]] kaj [[scio]] — ĉio eliras el la [[popolo]] kaj ĉio revenas al ĝi. Nome ekde tiu ĉi ŝoka recirkulado komencas realiĝi, de scenaro de la totala [[Baloto|balotrajto]] kaj ĝis la nuntempaj ĥimeroj de [[Opinio|opinisondado]], la universala [[simulakro]] de [[manipulado]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Nuklea milito]] simila al la [[Troja milito|Troja]], neniam okazos. [[Risko]] de la nuklea neniigo servas nur kiel preteksto por pretekste de perfektigado de milittekniko (sed tiu perfektigado estas tiom troa kompare al iu ajn celo, ke tiu celo mem iĝas mizera) enkonduki totalan sistemon de [[sekureco]], limigado kaj [[kontrolo]], kies apotropia efiko estas direktita tute ne al preventado de atoma konfrontiĝo (kiu neniam estis serioze konsiderata, escepte de certe la plej komenca stadio de la “[[malvarma milito]]”, kiam la nuklean sistemon oni ankoraŭ konfuzis kun tradicia [[Milito|militado]]), sed al apotropio de oble pli eventualaj realaj [[evento]]j, de ĉio kio povus iĝi evento en la ĝenerala sistemo kaj tiel malekvilibrigi ĝin. Ekvilibro de [[timo]] estas la timo de ekvilibro.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = En [[ombro]] de tiu ĉi sistemo pretekste de seriozega “objektiva” [[minaco]] kaj danke al tiu ĉi [[Nuklea armilo|nuklea]] [[Damokla glavo]], estas kreata povega sistemo de [[kontrolado]], kiu iam ajn ekzistis, kaj poiometa sateligado de la tuta planedo helpe de tiu supermodelo de la [[sekureco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Vjetnama milito]]] Neenmiksiĝo de [[Ĉinio]], atingita kaj konkretigita post plurjara studado fare de ĝi de [[modus vivendi]], transiro de la [[strategio]] de la tutmonda [[revolucio]] al la strategio de disdivido de influsferoj, rifuzo je radikala alternativo profite al ŝanĝoj en la [[Politiko|politika]] sistemo, kiu nun precipe estas aranĝita (normaligo de la rilatoj inter [[Pekino]] kaj [[Vaŝingtono]]) — nome tio ĉi estis la celo de la Vjetnama milito, kaj en tiu ĉi senco [[Usono]] kvankam foriris el [[Vjetnamio]], sed gajnis la [[milito]]n.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kio ne plu ekzistas, estas kontraŭstaro de [[malamiko]]j, [[realo]] de antagonismaj kialoj, [[Ideologio|ideologia]] seriozeco de [[milito]], kaj ankaŭ realo de [[venko]] aŭ [[malvenko]], ĉar milito transformiĝis je procezo, kiu jubilas for ekster la limoj de siaj eksteraj elmontroj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …disvastiĝo de la [[nukleaj armiloj]] ne kreskigas riskon de la atoma konfrontiĝo aŭ [[katastrofo]], escepte de [[tempo]], kiam “junaj” [[ŝtato]]j povas eksenti [[tento]]n uzi ĝin ne cele de timigado, sed por “[[Realo|reala]]” celo…
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Fetiĉo|Fetiĉigo]] de la [[aĵo]] aperas por ombrigi tiun neeltebelan malkovron, sed la afero konsistas nome en tio, diras [[Zigmund Freud |Freud]], ke tiu ĉi aĵo estas ne iu ajn aĵo, ofte tio estas la lasta aĵo, rapide rimarkita antaŭ traŭmiga malkovro. Do fetiĉigita estos ĉefe tiu [[historio]], kiu tuj antaŭas nian “senreferencan” [[epoko]]n. Jen kie radikas ĉieesto de [[faŝismo]] kaj [[milito]] en retroo — koincido, sed ne rilata al [[politiko]], ja estus naive elkonduki el [[rememoro]]j pri faŝismo ĝian nuntempan renaskiĝon (nome pro tio ke ni ne plu vivas ĉe ĝi, ĉar ni vivas ĉe io alia, eĉ malpli gaja, nome pro tio faŝismo povas denove iĝi alloga en sia [[krueleco]], filtrita per [[Estetiko|estetikaj]] rimedoj de retroo).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Faŝismo]] estas rezistado al tio, rezistado senlima, [[Racio|senracia]], demencia — ne gravas; ĝi ne allogus tiun ĉi amasan [[energio]]n, se ĝi ne estus rezistado al io eĉ malpli bona. Ĝia [[krueleco]], ĝia [[teruro]] interrilatas al eĉ pli granda teruro, devenanta el miskiĝo de la [[Realo|reala]] kaj racia, kiu kreskis en la [[Okcidento]], kaj faŝismo estas respondo al tio.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Historio]] estis forta [[mito]], eble lasta granda mito kune kun [[nekonscia]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Monumento al la amasa [[ludo]] de [[simulado]], la [[Centro de Georges Pompidou|Centro de Pompidou]] funkcias kiel rubobruligejo, kiu ensorbas la tutan [[Kulturo|kulturan]] [[energio]]n kaj voras ĝin…
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Jen kio estas grava en la [[Nuklea armilo|nuklea]]: la [[atomcentralo]] estas tiu [[matrico]], kie estas produktata modelo de absoluta [[sekureco]], kiu disvastiĝas tra la tuta [[Socio|sociala]] sfero kaj kiu efektive estas modelo de apotropio (tio estas tiu modelo, kiu regas nin mondskale sub [[signo]] de la [[Paco|paca]] kunekzistado kaj de [[simluado]] de de nuklea minaco).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Centro de Georges Pompidou|Centro de Pompidou]]]…movebla, komunikema eksteriero, stila kaj moderna, kaj interiero, spasme kroĉiĝanta al malnovaj [[valoro]]j.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Al [[defio]] de amasa allogado al steriligita [[kulturo]] [[amaso]]j respondas per detrua invado, kiu trovas sian daŭrigon en kruda palpado. Al mentala apotropio la amasoj respondas per rekta fizika apotropio. Jen ilia defio.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Homo]]j plenas je [[deziro]] ĉion forpreni, ĉion malplenigi, ĉion [[Konsumado|konsumi]], ĉion [[Tuŝo|palpi]] permane. Observado, malĉifrado, ekkono — tio ne kontentigas ilin. La sola amasa [[pasio]] estas pasio palpi permane.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Majo de la [[1968|68-a jaro]] estis sendube la unua [[Implozio|implozia]] epizodo…
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …novaj [[urbo]]j transformiĝas je satelitoj de [[superbazaro]] aŭ [[aĉetcentro]], kiuj estas priservataj de programita [[Transporto|transporta]] reto kaj ĉesas esti la urboj por iĝi aglomeraĵoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[superbazaro]] prezentiĝas kiel nukleo. La [[urbo]], eĉ moderna, jam ne absorbas ĝin. Nome superbazaro difinas la orbiton, laŭ kiu moviĝas aglomeraĵo. Ĝi iĝas enplantaĵo por plenumado de novaj funkcioj, kiel tio foje okazas ankoraŭ pri [[universitato]] aŭ [[fabriko]], sed ne pri fabriko de la [[19-a jarcento]] aŭ fabriko forportita en la centro, kiu sen rompi orbiton de la urbo lokiĝas en [[apudurbo]], sed pri aŭtomatigita muntofabriko, kun elektronika regado, do pri la fabriko komplete kongrua al malteritoriigita [[Produktado|produkta]] procezo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ni troviĝas en la [[mondo]], en kiu estas ĉiam pli kaj pli da [[informo]]j kaj ĉiam malpli kaj malpli da [[senco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Post horizonto de la [[senco]] — [[fascino]], kiel rezulto de neŭtraligo kaj [[implozio]] de la senco. Post horizonto de la [[Socio|sociala]] — la [[amaso]]j, kiel rezulto de neŭtraligo kaj implozio de la sociala.
La ĉefa afero hodiaŭ estas taksi tiun ĉi duoblan [[defio]]n — defion al la senco, ĵetitan de la amasoj kaj de ilia [[silento]] (kiu tute ne estas pasiva rezistado) — defion al la senco, kiu venas de la [[amaskomunikilo]]j kaj de ilia fascino. Ĉiuj provoj, marĝenaj kaj alternativaj, renaskigi iun eron da senco aspektas kompare al tio kiel duarangaj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Rezistado de la [[subjekto]] hodiaŭ unuflanke estas pli aprezata kaj estas konsiderata kiel pozitiva — same kiel en la [[Politiko|politika]] sfero nur konduto, direktita al [[liberigo]], emancipo, sinesprimo, formiĝo de politika subjekto, estas konsiderata inda kaj subversiva. Tio signifas ignoradon de influo, sama kaj certe oble pli grava, de konduto de la [[objekto]], rifuzon de la pozicio de la subjekto kaj rifuzon de la [[senco]] — sed nome tia estas konduto de la [[amaso]]j — kiun ni forgesas sub maldigna termino de fremdiĝo kaj pasiveco.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …aktuala argumento de la sistemo estas maksimigo de la [[vorto]], maksimigo de [[produktado]] de la [[senco]]. Do ankaŭ la strategia rezistado — kiel rifuzo de la senco kaj de la vorto — aŭ superkonformisma [[simulado]] de mekanismoj mem de la sistemo, ankaŭ prezentanta per si mem formon de rifuzo kaj malakcepto. Tio estas [[strategio]] de la [[amaso]]j kaj ĝi egalas al redoni al la sistemo ĝian propran [[logiko]]n pere ĝia duobligo kaj la [[senco]]n, kvazaŭ speguliĝon en spegulo — sen absorbi ĝin. Tiu ĉi strategio (se ankoraŭ oni povas paroli pri strategio) dominas ekde nun, ja ĝi sekvas nome el tiu fazo de la sistemo, kiu formiĝis nun.
Erari pri elekto de strategio estas serioza afero. Ĉiuj [[movado]]j, kiuj akcentas sole je [[liberigo]], emancipo, renaskiĝo de la [[subjekto]] de la [[historio]], grupoj, vortoj, je [[konscieco]] aŭ eĉ je “eltirado de la [[Nekonscio|nekonscia]]” de la subjektoj kaj de la amasoj, ne vidas ke ili troviĝas en riverujo de la sistemo, kies imperativo hodiaŭ estas ĝuste superproduktado kaj regenerado de la senco kaj de la vorto.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Reklamo]] kaj [[propagando]] akiras sian plenan grandecon ekde la [[Oktobra revolucio]] kaj de la [[monda krizo de la 1929-a jaro]]. Ambaŭ estas [[lingvo]]j de la [[amaso]]j, naskitaj de amasa [[produktado]] de [[ideo]]j aŭ [[varo]]j, do iliaj registroj, unue disaj, inklinas al poioma interproksimiĝo… Tiu konverĝo difinas [[naturo]]n de la [[socio]], nia socio, en kiu ne plu ekzistas diferencoj inter la [[Ekonomio|ekonomia]] kaj la [[Politiko|politika]], ja ĉie regas la sama lingvo, tia socio, en kiu la politika ekonomio laŭvorte realiĝis plenforte.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …[[reklamo]] estas ne tio, kio vivigas aŭ ornamas murojn, ĝi estas tio, kio forviŝas la murojn, forviŝas la stratojn, fasadojn kaj la alian [[arkitekturo]]n, forviŝas iun ajn fundamenton kaj iun ajn profundon, kaj nome tiu neniigo, tiu resorbo de ĉio, kio estas sur surfaco (ne gravas, kiaj signoj tie cirkulas), sinkigas nin en tiun ŝokan, superrealan eŭforion, kiun ni ne interŝanĝus kontraŭ io ajn alia kaj kiu estas malplena kaj senapelacia formo de la tento.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[klonado]]] Unuĉela [[utopio]], kiu helpe de [[genetiko]] malkovras al komplikaj estaĵoj aliron al la [[sorto]], difinta por la eŭkariotoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ĉiuj aspektoj de la nuntempa traktado de la [[besto]]j memorigas specifaĵojn de manipulado de la [[homo]]j — de eksperimentoj ĝis rapidigo de [[tempo]]j de la [[Industrio|industria]] bredado.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …la [[besto]]j ricevis sian statuson de senhomeco nur dum progresado de la [[Racio|racieco]] kaj [[humanismo]]. [[Logiko]] paralela al logiko de [[rasismo]]. La “regno” de la bestoj ekzistas nur ĉar ekzistas la [[Homo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …abismo, disdividanta nin, iĝis sekvo de hejmigado de sovaĝaj [[besto]]j, same kiel vera [[rasismo]] iĝis sekvo de enkonduko de [[sklaveco]].
Iam al la bestoj estis propra eĉ pli sankta, pli [[Dio|dia]] karaktero ol al la [[homo]]j. En praaj [[socio]]j mankas eĉ la “regno” de la homoj, kaj longan [[tempo]]n la ordo de la bestoj restis la ordo de referenco. Nur la besto meritas esti oferita kiel dio, kaj nur poste, en malsuprenira ordo, iras la homofero.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Struktura opozicio — la [[Diablo|diabla]], ĝi elstarigas kaj konfrontigas malsamajn identecojn” tia estas elstarigo de la [[Homo|Homa]], kiu forĵetas la [[besto]]jn en la Nehoman — kaj la ciklo estas [[Simbolo|simbola]]: ĝi nuligas poziciojn en returnebla sekvo…
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto =
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
Tiel aŭ aliel, sed al la [[besto]]j ĉiam estis propra ĝis nuntempo [[Dio|dia]] aŭ ofereca nobleco, kies priskribojn ni trovas en ĉiuj [[mitologio]]j.
| |||