Timo: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 11:
'''Timo''' estas [[emocio]] estigata de ia okazaĵo, kies nekutimeco aŭ [[danĝereco]] surprizas, kaj al kiu oni ne kapablas trovi taŭgan reagon.
{{Citaĵo
|teksto = Por la [[homo]] plej timiga estas [[tuŝo]] de nekonata… Ĉiuj [[bariero]]j, kiujn la homoj ĉirkaŭ si starigas, estas naskitaj nome de la timo de la tuŝo.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kaj nur en la [[amaso]] la [[homo]] povas [[Liberiĝo|liberiĝi]] je la timo de [[tuŝo]]. Tio estas la sola situacio, kie tiu ĉi timo transformiĝas je sia kontraŭo… Kiu fordonis sin al la [[volo]] de la amaso, ne timas la tuŝojn.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La sama kaj evidenta por ĉiuj [[danĝero]] naskas la saman por ĉiuj timon.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Post [[ekzekuto]] la [[amaso]] eĉ pli ol iam ajn sentas timon de la [[morto]]. Ĝi disfalas kaj disiĝas, kvazaŭ [[Paniko|panike]] forkurante. Ju pli grava estis la [[viktimo]], des pli granda estas la timo, trafanta la amason. Ĝi povas konserviĝi nur se ekzekutoj sekvos seninterrompe unu la alian.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[tuŝo]] vekas niajn malnovajn timojn, ni revas pri la tuŝo, ĝin priskribas [[poeto]]j, kaj la [[Civilizo|civilizita]] [[vivo]] ĝenerale estas nenio alia ol la peno eviti ĝin.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La plej superan [[estimo]]n ĉiam ĝuis tio, kio helpis en la afero de ''[[mortigado]]''. Tio, kio povis mortigi, naskis timon, kaj tio kio ne servis senpere al la mortigo, estis konsiderata simple utila.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[reganto]]] Li devas timigi: tio estas lia prerogativo, pro tio oni adoras lin. La ekstrema formo de la [[adoro]] estas [[Dio|diigo]].
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kio trafas la [[okulo]]jn ĉie kaj unuavice, estas la ''timo'' antaŭ la [[mortinto]]j. Oni opinias, ke ili estas [[Malkontento|malkontentaj]] pri sia stato kaj plenas je [[envio]] al la vivantoj. Ili [[Venĝo|venĝas]] — foje la [[ofendo]]jn, faritajn al ili dum la vivo, sed pli ofte simple tion, ke la aliaj estas vivaj kaj ili ne. Nome la envion de la mortintoj plej multe timas la vivantoj.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Kontentiĝo de la plenumita, tio estas sukcese farita [[ordono]], ŝirmas kutime ĉion alian, kio okazas al la pafinto. En li ĉiam haveblas io simila al la [[sento]] de repuŝo: tio kion li faras, gravuriĝas en li mem, ne nur en la [[viktimo]]. Abundo da repuŝoj, amasiĝante, kaŭzas ''timon''. Tio estas speciala timo, estiĝanta el plurfoja ripetado de la ordonoj, mi nomas ĝin la ''timo de la ordono''. Ĝi preskaŭ mankas en tiu, kiu nur transsendas la ordonojn plu, estante pera instanco. Sed ĝi des pli fortas, des pli proksime la farinta ordonojn estas al la fonto mem de la ordonoj.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri la maskito] Oni timas tion, kion oni ne konas, li timas ke la [[masko]] estos deŝirita. Nome tiu ĉi timo malebligas al li unuiĝi kun la masko komplete. Lia transformiĝo povas iri tre for, sed ĝi neniam estos kompleta. La masko, kiun alikaze eblus deĵeti, — tio estas maltrankviliga limo de la transformiĝo.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[postvivanto]] mem sentas timon. Li ĉiam timas… Lia grandeco kaj lia nevundebleco estas en konstanta konflikto. Li iĝis tro granda. La [[reganto]]j hodiaŭ tremas aliel, kvazaŭ ili estas la samaj kiel la aliaj [[homo]]j. La origina strukturo de la [[potenco]], ĝia kerno kaj [[koro]] — postvivado de la regantoj koste de ĉiuj aliaj — reesumiĝis je absurdo, kuŝas en ruinoj. La potenco hodiaŭ estas pli pova ol iam ajn, sed ankaŭ pli [[Damno|damna]] ol iam ajn. Postvivus ĉiuj aŭ neniu.
|aŭtoro = [[Elias Canetti]]
|verko = Amaso kaj potenco [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Homo]]j, sentantaj timon antaŭ la ĉirkaŭa [[mondo]], iel ajn malbone ili vivu, ne pensas pri la [[ŝanĝo]]j.
| |||