Epikuro: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
Dejo (diskuto | kontribuoj) e internaligo |
||
Linio 7:
<p>Menekeo,</p>
<p><strong>122</strong> neniam oni estas tro [[juneco|juna]] aŭ tro [[maljuneco|maljuna]] por la kono de la [[feliĉo]]. Je ajna aĝo estas bele zorgi pri la bonfarto de nia animo.</p>
<p>Kiu insiste asertas, ke ankoraŭ ne alvenis la momento por sin dediĉi al la kono de ĝi, aŭ ke estas tro malfrue, estus kiel se tiu homo dirus, ke ne estas ankoraŭ la momento esti feliĉa, aŭ ke jam pasis la aĝo por ĝi. Nu, kaj junaĝe kaj maljunaĝe estas justa nia sindediĉo por koni la feliĉon. Tio, por ke ni sentu nin ĉiam junaj kiam ni estos abunde aĝaj pro la dankema memoro de la feliĉo kiun ni havis pasintece, kaj kiam ni estas junaj, fortikigitaj en ĝi, por ke ni pretiĝu ne timi la estontecon.</p>
Linio 26:
#La plejalta pinto de la plezuroj estas la depreno de ĉiu doloro. Kaj ĉie ajn estas plezuro, kaj dum la tuta tempo en kiu ĝi daŭras estas nek doloro korpo nek spirita nek ambaŭa.
#La korpa doloro ne daŭras, sed maksimume ĝi restas la minimuman tempon, kaj tio kio apenaŭ superas la korpan plezuron ne daŭras multajn tagojn; male, la longdaŭraj malsanoj donas al la korpo pli plezuron ol doloron.
#Oni ne povas vivi feliĉe se oni ne travivas vivon [[saĝeco|saĝan]], belan kaj justan, nek travivi vivon saĝan, belan kaj justan sen vivi feliĉe. Tiu, al kiu mankas tion, ne povas vivi feliĉa.
| |||