Woodrow Wilson: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
e stilo
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Linio 46:
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Theodore Roosevelt]] estis sperta analizisto rilate la [[povekvilibro]]n. Li insistis je internacia rolo de [[Usono]] pro tio, ke tion postulis ĝiaj naciaj interesoj kaj ĉar tutmonda povekvilibro, laŭ lia opinio, estis neimagebla sen la usona partopreno. Por Woodrow Wilson kiel pravigo de la internacia rolo de Usono servis [[mesiismo]]: Usono havis [[devo]]n ne nur subteni la povekvilibron, sed ankaŭ disvastigi siajn principojn tra la [[mondo]].
|teksto = [[Richard Nixon]] ofte uzis la kutiman Wilson-[[retoriko]]n.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Tute neimageble, sed la [[Prezidanto de Usono|prezidanto]] plej adorata de [[Richard Nixon]] – kvankam liaj propraj principoj estis sufiĉe malproksimaj de wilsonismo – estis ĝuste Woodrow Wilson.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĝis la komenco de la [[20-a jarcento]] [[Izolismo|izolismaj]] tendencoj dominis en la [[Usono|usona]] [[ekstera politiko]]. Kaj poste du faktoroj lanĉis Usonon sur orbiton de la internaciaj aferoj: ĝia rapidege kreskanta povo kaj poioma kolapso de la internacia sistemo, kies centro estis [[Eŭropo]]. Oficperiodoj de du [[prezidanto]]j markis siaspecan limon de tia evoluo de la aferoj: [[Theodore Roosevelt]] kaj Woodrow Wilson.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Theodore Roosevelt]] estis sperta analizisto rilate la [[povekvilibro]]n. Li insistis je internacia rolo de [[Usono]] pro tio, ke tion postulis ĝiaj naciaj interesoj kaj ĉar tutmonda povekvilibro, laŭ lia opinio, estis neimagebla sen la usona partopreno. Por Woodrow Wilson kiel pravigo de la internacia rolo de Usono servis [[mesiismo]]: Usono havis [[devo]]n ne nur subteni la povekvilibron, sed ankaŭ disvastigi siajn principojn tra la [[mondo]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
Linio 144 ⟶ 123:
 
{{Citaĵo
|teksto = Woodrow Wilson proponis kiel fundamenton de [[paco]] la principon de [[kolektiva sekureco]].
|teksto = [[Wilsonismo]] enkorpigis en si la ĉefan [[dramon]] de [[Usono]] sur la monda scenejo: la usona [[ideologio]] iusence estis [[Revolucio|revolucia]] dum la usonanoj mem hejme konsideris sin [[homo]]j, sufiĉe kontentaj je status quo. La usonanoj, emaj al transformado de eksterpolitikaj aferoj al lukto inter [[bono]] kaj [[malbono]] kutime sentas sin malkomforte kiam ili devas alfronti [[kompromiso]]jn, same kiel kaze de partaj kaj nekonvinkaj rezultoj. La [[fakto]] ke Usono evitas serĉadon de grandskalaj [[Geopolitiko|geopolitikaj]] transformadoj ofte asocias ĝin kun defendado de [[Teritorio|teritoria]] kaj foje ankaŭ politika status quo. Kredante je la [[ordo]] bazita sur [[leĝo]]j, ĝi apenaŭ kapablas interpacigi kredon je pacaj [[ŝanĝo]]j kaj la [[Historio|historian]] fakton ke preskaŭ ĉiuj gravaj ŝanĝoj en la historio estis ligitaj al [[perforto]] kaj renversoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Unua mondmilito]]] De vidpunkto de [[Usono]] ne [[memdeterminado]] kaŭzis [[milito]]jn, sed ĝia manko; ne manko de [[povekvilibro]] naskis malstabilecon, sed strebo atingi ĝin. Woodrow Wilson proponis kiel fundamenton de [[paco]] la principon de [[kolektiva sekureco]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
Linio 165 ⟶ 137:
 
{{Citaĵo
|teksto = Tri temoj de la tuta estonta [[ekstera politiko de Usono]] estis formitaj de Woodrow Wilson. Unue, [[harmonio]] estas natura ordo de la [[internaciaj aferoj]]; ĉiuj aferoj, kiuj historie influis ĝin, estas malfidindaj aŭ sensignifaj kaj devas, kiel poste klarigis la [[wilsonismo]]n [[George F. Kennan]], "iĝi duarangaj, cedinte lokon al celkonscieco de la ordigita [[mondo]], kiu ne estas subigata al internacia devigado". Due, [[Perforto|perfortaj]] ŝanĝoj estas neakcepteblaj; ĉiuj transformiĝoj devas okazi kadre de procezo, bazita sur [[juro]] aŭ io proksima al juraj kaj procesaj normoj. Kaj ĉar la [[homo]]j estas dotitaj fare de [[dio]] de la rajto memstare difini propran [[sorto]]n, la [[ŝtato]] devas esti bazita sur la nacia [[memdetermino]] kaj [[demokratio]].
|teksto = …Wilson-escepteco starigis tiajn kriteriojn, kiujn neniu internacia [[ordo]] povus realigi, kaj tio faris [[elreviĝo]]n parto de ĝia [[ekzistado]] mem.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Ĉu Usono bezonas eksteran politikon?: Al diplomatio de la 21-a jarcento]] [2001]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}