Vikicitaro

Germanio: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively
← Pli malnova redaktoPli nova redakto →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
13 164 redaktoj
RG72 (diskuto | kontribuoj)
13 164 redaktoj
Neniu resumo de redakto
Linio 10:
}}
'''Germanio''' estas la ŝtato en [[Centra Eŭropo]].
 
== Zbigniew Brzeziński ==
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Dua mondmilito]]] …malvenko de Germanio estis definita precipe de du [[Eŭropo|ekstereŭropaj]] venkintoj — [[Usono]] kaj [[Sovetunio]]…
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[Britio]]] Ĝian amikecon necesos nutradi, sed ĝia politika direkto ne postulas ĉiaman atenton. Ĝi estas emeritiĝinta politika figuro, ripozanta sur luksaj laŭroj, grandparte fortiriĝinta el grandaj aventuroj de [[Eŭropo]], en kiuj [[Francio]] kaj Germanio estas la ĉefaj agantoj.
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = …[[Vaŝingtono]] klare preferas la germanan estradon en [[Eŭropo]] al tiu [[Francio|franca]].
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ekzistas tia ebleco — kvankam malgranda, sed ne komplete ignorebla — de serioza aligrupiĝo de la fortoj en [[Eŭropo]] forme de sekreta germano-[[Rusio|rusia]] komploto aŭ de [[Francio|franco]]-rusia unio.
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Francio]] strebas denove esti enkorpigo de [[Eŭropo]]; Germanio esperas pri elaĉeto de siaj pekoj helpe de Eŭropo.
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Germanio sekvas formulon: elaĉeto de la pekoj + sekureco = [[Eŭropo]] + [[Usono]]”.
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Francio]] estas oble pli malforta ol Germanio rilate ekonomion...
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Germanio daŭre insistas, ke la centran rolon en la [[Eŭropo|eŭropa]] sekureco devas ludi [[Usono]].
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = …la unuiĝo de Germanio ankaŭ draste ŝanĝis karakteron de la [[Eŭropo|eŭropa]] politiko. Ĝi iĝis geopolitika malvenko samtempe de [[Rusio]] kaj [[Francio]].
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Eŭropo]], konstruita kaj gvidata de [[Berlino]] estas tute neplenumebla ideo. Jen pro kio Germanio bezonas [[Francio]]n, Eŭropo bezonas la franco-germanan interligon, kaj [[Usono]] ne povas elekti inter Germanio kaj Francio.
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La leviĝanta ŝtatego [[Ĉinio]] memorigas la Kaiser-an Germanion, kiu enviis Brition, malamikis kun [[Francio]] kaj malestimis [[Rusio]]n; la nuna Ĉinio, ĉiam pli pragmate konsiderante rolon de [[Usono]] en [[Pacifika regiono]], nervoze reagas al [[Japanio]], orgojle rigardas al [[Barato]] kaj malestimegas Rusion.
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[La elekto: tutmonda dominado aŭ tutmonda gvidado]] [2004]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = …Germanio kaj [[Italio]] pro siaj komercaj interesoj tiriĝos al [[Rusio]], [[Francio]] kaj la nefidinda [[Centra Eŭropo]] — al la politike pli unueca [[Eŭropa Unio]], dum [[Britio]] klopodos trovi ekvilibron ene de Eŭropa Unio, konservante specialajn rilatojn kun la malfortiĝinta [[Usono]].
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[Strategia vizio: Usono kaj la krizo de tutmonda potenco]] [2012]
|origina teksto =
}}
 
== Erich Fromm ==
Linio 76 ⟶ 162:
}}
 
== ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger ==
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri laPoiomete [[DuaTheodore mondmilito]Roosevelt]] …malvenkovenis al kompreno de Germaniotio, estiske definitaGermanio precipeestas de[[minaco]] dual la [[Eŭropo|ekstereŭropajeŭropa]] venkintojekvilibro —kaj li ekligis [[Nacia intereso|nacian intereson]] de [[Usono]] kun naciaj interesoj de [[Britio]] kaj [[SovetunioFrancio]]….
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Germanio estis batalejo de plejparto de la [[Eŭropo|eŭropaj]] [[milito]]j, multaj el kiuj estis iniciitaj de [[Francio]], kaj pro tio ĝi maltrafis la unuan ondon de la [[eŭropa koloniado]] de transmaraj [[teritorio]]j. Kiam Germanio finfine tamen [[Unuigo de Germanio|unuiĝis]], ĝi havis tiom etan sperton pri difinado de propra [[nacia intereso]], ke tio kaŭzis abundon da plej teruraj [[tragedio]]j de nia jarcento.
|teksto = [pri [[Britio]]] Ĝian amikecon necesos nutradi, sed ĝia politika direkto ne postulas ĉiaman atenton. Ĝi estas emeritiĝinta politika figuro, ripozanta sur luksaj laŭroj, grandparte fortiriĝinta el grandaj aventuroj de [[Eŭropo]], en kiuj [[Francio]] kaj Germanio estas la ĉefaj agantoj.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = …ekde momento de la fino de la [[Tridekjara milito]] interna aranĝo de Germanio estis stariganta antaŭ [[Eŭropo]] la saman dilemon: ĉiufoje kiam Germanio estis malforta kaj malunuigita, ĝi estis tento por siaj najbaroj, speciale por [[Francio]], kaj por ilia [[ekspansiismo]]. Samtempe perspektivo de la germana unuiĝo timigis la najbarajn ŝtatojn, kio daŭras ĝis nuntempo.
|teksto = …[[Vaŝingtono]] klare preferas la germanan estradon en [[Eŭropo]] al tiu [[Francio|franca]].
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Historio|Historie]] ekde la vidpunkto de la [[Eŭropo|eŭropa]] mondo tiu ĉi lando ĉiam estis tro malforta aŭ tro forta.
|teksto = Ekzistas tia ebleco — kvankam malgranda, sed ne komplete ignorebla — de serioza aligrupiĝo de la fortoj en [[Eŭropo]] forme de sekreta germano-[[Rusio|rusia]] komploto aŭ de [[Francio|franco]]-rusia unio.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Necesos jardekoj da germana militemo kaj sensentemo por transloki la ĉefan maltrankvilecon de [[Britio]] rilate [[sekureco]]n al Germanio kaj tio finfine okazis nur post la komenco de nia jarcento.
|teksto = [[Francio]] strebas denove esti enkorpigo de [[Eŭropo]]; Germanio esperas pri elaĉeto de siaj pekoj helpe de Eŭropo.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = GermanioJarcenton sekvaspost formulon:la elaĉeto[[franco-prusa milito]], problemo de la pekojpli +pova Germanio sekurecoplu =estas [[Eŭropokoŝmaro]] +por [[UsonoFrancio]]”.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Germana [[anekso]] de [[Alzaco-Loreno]] elvokis neestingeblan [[malamikeco]]n en [[Francio]], estaskio obleekskludis pliĉiujn [[Diplomatio|diplomatiajn]] malfortaeblecojn olpor Germanio rilate ekonomion..Francion.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Malkapablo de la “[[Otto von Bismarck|fera kanceliero]]” enradikigi sian [[politiko]]n forme de iuj institucioj devigis Germanion turniĝi kiel [[sciuro]] en [[rado]] de [[diplomatio]], de kio ĝi sukcesis liberiĝi nur komencinte [[armilkonkuro]]n kaj poste uzinte [[milito]]n.
|teksto = Germanio daŭre insistas, ke la centran rolon en la [[Eŭropo|eŭropa]] sekureco devas ludi [[Usono]].
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Post la [[unuigo de Germanio|unuigo]] Germanio iĝis la plej pova potenco en la kontinento kaj estis akiranta pli da povo kun ĉiu jardeko, per tio [[Revolucio|revoluciigante]] la eŭropan [[diplomatio]]n. Ekde momento de apero de la [[Nuntempo|nuntempa]] sistemo de ŝtatoj en la tempo de [[Armand Jean du Plessis de Richelieu]] potencoj laŭ randoj de [[Eŭropo]] – [[Britio]], [[Francio]], [[Rusio]] – estis premantaj al ĝia centro. Nun ja unuafoje la centro de Eŭropo iĝis sufiĉe pova por okazigi premon sur periferion.
|teksto = …la unuiĝo de Germanio ankaŭ draste ŝanĝis karakteron de la [[Eŭropo|eŭropa]] politiko. Ĝi iĝis geopolitika malvenko samtempe de [[Rusio]] kaj [[Francio]].
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Germanio vidis neniujn [[Nacia intereso|naciajn interesojn]] en [[Balkanio]]. Sed ĝi montris egan interesiĝon pri konservado de la [[Aŭstro-Hungaria imperio]]. Ĉar oni opiniis ke kolapso de tiu ĉi dueca [[monarĥio]] kaŝis en si [[risko]]n de detruo de la tuta germana [[politiko]] de [[Otto von Bismarck]]. Germanlingvaj [[katoliko]]j de la [[imperio]] ekdezirus tiam aliĝi al Germanio, kio endanĝerigus [[dominado]]n de la [[Protestantismo|protestanta]] [[Prusio]] por kiu Bismarck tiom pene luktis. Kaj la disfalo de la Aŭstria imperio senigus Germanion je ĝia sola fidinda aliancano. Aliflanke kvankam Bismarck deziris konservi Aŭstrion, li havis eĉ ne etan deziron defii [[Rusion]]. Tiun kaprompilon li dum kelkaj jardekoj lerte ŝovis en foran angulon, sed malsukcesis solvi ĝin.
|teksto = [[Eŭropo]], konstruita kaj gvidata de [[Berlino]] estas tute neplenumebla ideo. Jen pro kio Germanio bezonas [[Francio]]n, Eŭropo bezonas la franco-germanan interligon, kaj [[Usono]] ne povas elekti inter Germanio kaj Francio.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|verko= [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Otto von Bismarck]] foje diris ke kiam kunsidas kvin ludantoj, oni prefere ludu ĉe la flanko de tri. Sed post kiam el kvinopo de la potencoj – [[Anglio]], [[Francio]], [[Rusio]], [[Aŭstrio]] kaj Germanio – Francio iĝis [[Malamikeco|malamika]] lando, Britio estis nealirebla pro sia [[politiko]] de “brila izolado”, aperis ambigueco en pozicio de Rusio pro ĝia konflikto kun Aŭstrio. En tiu situacio Germanio bezonis aliancanon same kun Rusio kaj kun Aŭstrio por formi triopon… Tiel rilatoj inter Germanio kaj Rusio iĝis ŝlosilo al la [[Eŭropo|eŭropa]] [[paco]].
|teksto = La leviĝanta ŝtatego [[Ĉinio]] memorigas la Kaiser-an Germanion, kiu enviis Brition, malamikis kun [[Francio]] kaj malestimis [[Rusio]]n; la nuna Ĉinio, ĉiam pli pragmate konsiderante rolon de [[Usono]] en [[Pacifika regiono]], nervoze reagas al [[Japanio]], orgojle rigardas al [[Barato]] kaj malestimegas Rusion.
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[LaDiplomatio elekto: tutmonda dominado aŭ tutmonda gvidado(libro)|Diplomatio]] [20041994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Sed en la 1880-aj jaroj formiĝis senprecedenca situacio. Germanio iĝis tro forta por resti flanke, ĉar tio povus unuigi [[Eŭropo]]n kontraŭ ĝi. Sed ĝi ne povis ankaŭ plu esperi pri la [[Historio|historia]], preskaŭ aŭtomata subteno de [[Rusio]]. Germanio iĝis giganto, kiu bezonis [[amiko]]jn.
|teksto = …Germanio kaj [[Italio]] pro siaj komercaj interesoj tiriĝos al [[Rusio]], [[Francio]] kaj la nefidinda [[Centra Eŭropo]] — al la politike pli unueca [[Eŭropa Unio]], dum [[Britio]] klopodos trovi ekvilibron ene de Eŭropa Unio, konservante specialajn rilatojn kun la malfortiĝinta [[Usono]].
|aŭtoro= [[ZbigniewHenry BrzezińskiKissinger]]
|verko= [[StrategiaDiplomatio vizio: Usono kaj la krizo de tutmonda potenco(libro)|Diplomatio]] [20121994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Bedaŭrinde post foriro de [[Otto von Bismarck]] sindeteno estis kvalito, kiu plej multe mankis al Germanio.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Kialo pro kiu germanaj ŝtataj agantoj estis obseditaj je [[ideo]] de kruda forto, estis tio ke Germanio, malsame ol aliaj naciaj ŝtatoj, ne havis integran [[Filozofio|filozofian]] bazon… Strikte dirite, Germanio de [[Otto von Bismarck]] tute ne estis efektivigo de [[revo]]j pri kreado de nacia [[ŝtato]], ĉar li intence ekskludis el ĝi la [[Aŭstrio|aŭstriajn]] [[ĝermanoj]]n… Manko de [[Intelekto|intelektaj]] radikoj estis la ĉefa kialo de necelkonscieco de la germana [[ekstera politiko]]. [[Memoro]] pri tio ke Germanio dum longa [[tempo]] servis kiel ĉefa militejo de [[Eŭropo]] estigis ĉe la germana [[popolo]] profunde enradikiĝintan [[sento]]n de manko de [[sekureco]]. Kvankam la [[imperio]] de Bismarck estis nun la plej pova ŝtatego en la kontinento, al la germanaj gvidantoj ĉiam ŝajnis ke ilin atendas iu malklara [[minaco]], kion atestas ilia [[obsedo]] je konstanta batalpreteco, ŝarĝita je militema [[retoriko]]. Germanaj militaj strategoj ĉiam eliris el neceso sin defendi kontraŭ kombino de ĉiuj [[najbaro]]j de Germanio samtempe.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Sub [[influo]] de [[emocio]]j de momento kaj pro kompleta manko de kompreno de [[psikologio]] de la aliaj, la germanaj gvidantoj post [[Otto von Bismarck|Bismarck]] kombinis furiozon kun maldecidemo, metante la landon unue je izolado, kaj poste je la [[milito]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Laŭ [[ironio]] de la [[sorto]], dum granda parto de la ekzistado de la imperiestra Germanio, la ĉefa [[minaco]] al [[paco]] estis konsiderata ne Germanio, sed [[Rusio]]… Efektive estis malmulte da gravaj pruvoj de tio, ke Rusio povintus strebi al kreo de eŭropa [[imperio]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [en la [[19-a jarcento]]] Malgraŭ la tuta [[aŭtokrateco]] de Germanio, ĝia gvidantaro atente aŭskultis [[voĉo]]n de [[publika opinio]] kaj troviĝis sub fortega [[influo]] de [[Naciismo|naciismaj]] influgrupoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Neniu afero povus transformi [[Britio]]n je tiom nepacigebla [[malamiko]] kiel [[minaco]] al ĝia [[dominado]] sur la [[maro]]j. Sed nome tion faris Germanio, ŝajnas eĉ sen kompreni ke tiun [[defio]]n jam ne eblos nuligi. Ekde la mezo de la [[1890-aj jaroj]] ene de Germanio ekkreskis premo pri neceso konstrui grandan [[mararmeo]]n… Tiel komenciĝis erara cirklo, finiĝinta per [[konfrontiĝo]]. Kaj ĉio ĉi okazis por konstrui la mararmeon, kiu en estonta [[Unua mondmilito|mondmilito]] nur unufoje renkontiĝos kun la brita en la [[Jutlanda batalo]], kiu donis decidan [[sukceso]]n al neniu flanko.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Mararmeo|Mararmea]] programo de Germanio, aprobita sur ondo de kontraŭbritaj insultoj dum la [[anglo-bura milito]] en 1899-1902, sekvigis ĉiuflankan rekonsideron de la brita [[ekstera politiko]]. Dum unu jarcento kaj duono [[Britio]] konsideris [[Francio]]n la ĉefa [[minaco]] al [[Eŭropo|eŭropa]] ekvilibro, kiun necesis kontraŭstari per subteno de unu el germanaj [[ŝtato]]j, plejparte de [[Aŭstrio]], sed foje ankaŭ de [[Prusio]]. Kaj ĝi traktis [[Rusio]]n kiel ege seriozan [[danĝero]]n por sia [[Brita imperio|imperio]]. Sed tuj post kiam estis farita alianco kun [[Japanio]], Britio komencis rekonsideri siajn [[Historio|historie]] formiĝintajn prioritatojn.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[1910-aj jaroj]]] Dum nura jardeko [[Rusio]], antaŭe ligita al Germanio per la Traktatro pri Reciproka Sekurigado, transformiĝis je milita [[aliancano]] de [[Francio]], dum [[Britio]], objekto de konstantaj provoj de Germanio transformi ĝin je sia [[partnero]], aliĝis al franca [[Diplomatio|diplomatia]] tendaro. Germanio montris ŝokan [[arto]]n, izolinte sin kaj interproksimiginte tri eksajn [[malamiko]]jn en celita nome kontraŭ ĝi mem kaj malamika al ĝi [[koalicio]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ebleco por Germanio testi fortikecon de [[Antanto]] aperis en [[Maroko]], kie [[Francio|francaj]] planoj prezentis rompon de traktato, fiksinta [[sendependeco]]n de Maroko kaj kie Germanio havis gravajn [[Komerco|komercajn]] interesojn.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Post apero de la anglo-franco-rusia bloko en 1907, en ludo de la [[Eŭropo|eŭropa]] [[diplomatio]] restis nur du fortoj: [[Antanto|Triopa konsento]] kaj alianco inter Germanio kaj [[Aŭstrio]]. Ĉirkaŭigo de Germanio iĝis kompleta.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = En la “Memorando de [[Eyre Crowe]] haveblas tiom alta grado de [[analizo]], kiun antaŭe atingis neniu [[dokumento]] de la post-[[Otto von Bismarck|Bismarcka]] Germanio. [[Konflikto]] estiĝis inter [[strategio]] kaj kruda forto… Agnoskante [[ekzistado]]n de grave malsamaj [[opinio]]j ĉe [[Britio]], [[Francio]] kaj [[Rusio]], Crowe tamen taksis ilin kiel tiajn pri kiuj oni povus atingi [[kompromiso]]n, ĉar tiuj malsamaj opinioj rilatas al difineblaj, do limigitaj [[celo]]j. La [[Ekstera politiko|eksteran politikon]] de Germanio faris [[Danĝero|danĝera]] nome manko de rekonebla [[Racio|racia]] kerno, staranta malantaŭ senfinaj tutmondaj [[atako]]j, kiuj etendiĝis eĉ ĝis tiom foraj regionoj kiel [[Sud-Afriko]], [[Maroko]] kaj [[Proksima Oriento]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Estante fidela al la ĉefaj reguloj de la reala politiko, [[Realpolitik]], [[Eyre Crowe|Crowe]] asertis ke ne motivoj, sed strukturo determinas stabilecon: intencoj de Germanio havas neniun signifon, gravas nur ĝiaj eblecoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la komenco de la [[20-a jarcento]]] Inter Germanio kaj [[Rusio]] okazis neniuj grandaj [[konflikto]]j; [[konfrontiĝo]] inter ili okazadis kvazaŭ per perantoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Kaze de [[milito]] je du [[fronto]]j, [[Helmuth von Moltke]] planis dividi la germanan [[armeo]]n je pli aŭ malpli egalajn partojn en [[oriento]] kaj [[okcidento]] kaj okazigi [[Defendo|defendajn]] agojn ĉe ambaŭ frontoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Alfred von Schlieffen]] ellaboris planon de decida kaj rapida [[venko]] en unu [[fronto]] kun posta translokado de la fortoj kontraŭ alia [[malamiko]], tiel atingante konvinkan rezulton ĉe ambaŭ frontoj. Ĉar rapida kaj decida [[atako]] en [[oriento]] ne eblis pro malrapida [[ritmo]] de la [[Rusio|rusia]] [[mobilizado]], kiu kiel oni supozis povus okupi ses semajnojn, kaj pro vasteco de la rusia teritorio, Schlieffen decidis venki la [[Francio|francan]] [[armeo]]n la unuan eĉ ĝis kiam la rusia armeo estos komplete mobilizita. Por ĉirkaŭiri pezajn francajn [[fortikaĵo]]jn ĉe la germana limo, Schlieffen proponis rompi [[neŭtraleco]]n de [[Belgio]], kondukinte germanajn trupojn flanke tra ĝia teritorio… La plano estis same brila kaj senracia. Minimuma kono de la [[historio]] povus sugesti al li, ke [[Britio]] nepre ekmilitos se okazos invado al Belgio – tiun fakton ŝajne komplete malatentis la [[Vilhelmo la 2-a (Germana Regno)|kaiser]] kaj la germana ĝenerala stabo.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Unua mondmilito]]] Ekzistis eĉ ne unu konkreta [[akuzo]] fare de [[Rusio]] kontraŭ Germanio aŭ eĉ unusola postulo flanke de Germanio al Rusio, kiuj meritus komencon de loka [[milito]], jam sen paroli pri la milito totala.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Unua mondmilito]]] Laŭ [[ironio]] de la [[sorto]], Germanio malgajnis en [[Ofensivo|ofensivaj]] [[batalo]]j en [[okcidento]] kaj gajnis [[Defendo|defendajn]] batalojn en [[oriento]], ĝuste kiel prognozis maljunulo [[Helmuth von Moltke]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = En 1880 en [[Francio]] loĝis 15,7% loĝantaro de [[Eŭropo]]. En 1900 tiu cifero malaltiĝis ĝis 9,7%. En 1920 loĝantaro de Francio konsistigis 41 milionojn da [[homo]]j dum tiu de Germanio – 65 milionojn, kio devigis francan ŝtatan aganton [[Aristide Briand]] respondi al kritikistoj riproĉintaj lin pri [[politiko]] de pacigado rilate Germanion, ke li realigas [[Ekstera politiko|eksteran politikon]], kiu kongruas al [[fekundindico]] en Francio. Falo de [[Ekonomio|ekonomia]] povo de Francio en komparaj indicoj estis eĉ pli rimarkinda. En 1850 Francio estis la plej granda [[Industrio|industria]] evoluinta lando en la kontinento. En 1880 produktado de [[ŝtalo]], [[karbo]] kaj [[fero]] fare de Germanio superis la francan. En 1913 Francio elminis 41 milionojn da tunoj da karbo kompare al 279 milionoj da tunoj, elminataj de Germanio; fine de la [[1930-aj]] diferenco kreskis ĝis 47 milionoj da tunoj elminitaj de Francio kompare al 351 milionoj da tunoj ĉe Germanio.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Kaj nur en la post-[[Versajla paco|Versajla periodo]] [[Francio]] venis al klara kompreno de tio, ke [[malvenko]] farita al ĝi de Germanio en 1871, ne estis [[devio]] de la [[normo]]. Sola vojo por Francio konservi [[povekvilibro]]n kun Germanio povus esti divido de Germanio je konsistigantaj ĝin ŝtatoj, eble per restarigo de la [[Germana konfederacio]] de la [[19-a jarcento]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Kiam en 1989 falis la [[Berlina muro]], prezidanto de [[Francio]] [[François Mitterrand]] iun tempon promociis [[ideo]]n de kunlaboro kun [[Miĥail Gorbaĉov]] je la afero de kontraŭstarado al la [[unuiĝo de Germanio]]. Sed Gorbaĉov, tro okupita je internaj problemoj, ne tre deziris komenci tiun ĉi aventuron dum Francio estis nesufiĉe forta por sukcesi pri tio sola.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Antaŭ la [[Unua mondmilito|milito]] Germanio havis fortajn [[najbaro]]jn [[Oriento|oriente]] kaj [[Okcidento|okcidente]]. Ĝi ne povis ekspansii en iu ajn direkto sen alfronti [[rezisto]]n de granda ŝtato – [[Francio]], la [[Aŭstrio-Hungara imperio]] aŭ [[Rusio]]. Sed post subskribo de la [[Versajla traktato]] oriente Germanio ne plu havis kontraŭpezon.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[intermilita periodo]]] [[Pollando]] mem estis tro malforta por preni sur sin [[rolo]]n de [[Rusio]] [je detenado de Germanio]. La [[Versajla traktato]] fakte stimulis Rusion kaj Germanion dividi [[Pollando]]n, ĝuste kion ili faris post 20 jaroj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = …germana [[iredentismo]], do strebo al unuiĝo de ĉiuj [[germanoj]], estis subtenata de la baza principo de la [[Versajla traktato]], kreskigante [[kulposento]]n ĉe la [[Demokratio|demokratiaj]] landoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = En longdaŭra perspektivo Germanio post la [[Versajla traktato|Versajlo]] estis en oble pli bonaj kondiĉoj por [[Dominado|domini]] en [[Eŭropo]] ol antaŭ la [[Unua mondmilito|milito]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = En 1924 stabo de la brita terarmeo venis al la sama konkludo [kiel [[Ferdinand Foch]]], kiam ĝi prognozis ke Germanio denove ekmilitos kontraŭ [[Britio]] pro la samaj [[problemo]]j, kiuj simple “estos ripetiĝo de situacioj, engaĝintaj nin en la [[Unua mondmilito|lastan militon]]”. [[Malpermeso]]j truditaj de la [[Versajla traktato]], kiel asertis stabaj [[militisto]]j, prokrastos rearmadon de Germanio maksimume por naŭ monatoj kaj ĉesos efiki tuj post kiam Germanio eksentos sin sufiĉe [[Politiko|politike]] forta por forĵeti [[kateno]]jn de la Versajlo – la ĝenerala stabo klarvide donis por tio proksimume 10 jarojn. Agante unisone kun analizo de [[Francio|francoj]], la brita ĝenerala stabo ankaŭ antaŭdiris ke Francio estos sendefenda se tiutempe ĝi ne faros union kun “unuarangaj potencoj”.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri interproksimiĝo de Germanio kaj [[Sovetunio]] dum la [[intermilita periodo]]] …[[Okcidento|okcidentaj]] aliancanoj kreis kondiĉojn por ĝi, subiginte al [[ostrakismo]] la plej grandajn kontinentajn [[potenco]]jn per kreado de zono de malfortaj [[ŝtato]]j malamikaj unu al alia, kaj per dispartigo de Germanio kaj Sovetunio. Ĉio ĉi kreis maksimumon de instigaj [[motivo]]j por Germanio kaj Sovetunio por superi [[Ideologio|ideologian]] [[malamikeco]]n kaj kunlabori pri [[detruado]] de la [[Versajla traktato|Versajlo]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Vejmara respubliko]]] [[Demokratio|Demokratiaj]] ŝtataj agantoj de la nova Germanio neniam estis sufiĉe aprezitaj pro tio ke ili konservis fundamenton de sia lando ĉe tiom komplikaj cirkonstancoj. En [[politiko]] cetere malofte okazas [[premio]]j pro malgrandigo de [[damaĝo]], ĉar tre malofte eblas pruvi ke sekvoj povus esti eĉ pli malbonaj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[intermilita periodo]]] Dum sekvaj kvin jaroj Germanio pagis [[reparacio]]jn je proksimume unu miliardon da [[Usona dolaro|usonaj dolaroj]] kaj ricevis ĉirkaŭ du miliardoj da dolaroj forme de [[prunto]]j, ĉefe de [[Usono]]. Fakte Usono pagis la reparaciojn de Germanio dum Germanio uzis reston de la usonaj pruntoj por modernigi sian [[industrio]]n. [[Francio]] insistis je la reparacioj por konservi Germanion malforta. La devigita elekti inter Germanio malforta kaj Germanio kapabla pagi la reparaciojn, Francio preferis la lastan varianton, ĉe tio ĝi devis ne enmiksiĝi, vidante kiel la reparacioj helpas restarigi le ekonomian kaj fine [[Milito|militan]] povon de Germanio.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Post la [[Lokarna traktato]] al Germanio impetis [[kapitalo]] – ĉefe la [[Usono|usona]] – akcelante moderniĝon de ĝia [[industrio]]… Kaŝita rearmiĝo de Germanio estis okazanta kun granda rapideco.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Germanio provis trovi [[azilo]]n en aro da malfortaj unioj, transformante la garantiojn unuflanke donitajn en la [[1920-aj jaroj]] al [[Pollando]], [[Ĉeĥoslovakio]] kaj [[Rumanio]], je traktatoj pri reciproka milita [[helpo]]… Substrekante malkonvenecon de tiuj ĉi paktoj, Pollando ekvilibrigis siajn sindevigojn rilate [[Francio]]n per traktato pri neagreso kun Germanio, tiel ke kaze de [[atako]] kontraŭ Francio la oficialaj sindevigoj de Pollando reciproke ekskludus unu la alian, pli ĝuste ili donis al Pollando liberecon pri elekto de tia [[alianco]], kiu donus al ĝi pli grandajn avantaĝojn dum la [[krizo]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Tradicio|Tradicia]] elekto de [[Francio]] en la afero de detenado de Germanio per proksimiĝo al [[Rusio]] estis ekskludita de iu ajn eventuala varianto de evoluo de [[Sovetunio]]: se rezulte sekvos [[ĥaoso]] kaj disfalo, do Rusio iĝos tro malforta por esti kontraŭpezilo de Germanio; se ekregos la [[rusa naciismo]] kaj okazos recentralizado, do la nova [[ŝtato]], plu posedanta milojn da [[Nuklea armilo|nukleaj armiloj]], povos iĝi tro forta por esti partnero de Francio. Tute ne estas garantiite ke tiu nova ŝtato preferos Francion. Ĝi sendube konsiderus pli alloga por si union kun [[Usono]] aŭ Germanio… Do Usono restas la plej fidinda, kvankam koncepte plej malfacila, partnero de Francio kaj ankaŭ ĝia sola garantio en efektivigo de absolute necesa por ĝi [[amikeco]] kun Germanio.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [en la [[1960-aj jaroj]]] Germana [[politiko]] de la [[Nordatlantika alianco]] estis fiaskanta.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Al interesoj de neniu el la landoj konvenas ke Germanio kaj [[Rusio]] kroĉiĝu unu al la alia kiel la ĉefa partnero aŭ la ĉefa [[malamiko]]. Se ili tro interproksimiĝos, tio estigos [[timo]]n de ilia kun[[regado]]; se ili [[kverelo]]s, tio implikos [[Eŭropo]]n en akriĝantajn [[krizo]]jn.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
Elŝutita el "https://eo.wikiquote.org/wiki/Germanio"