Henry Kissinger: Malsamoj inter versioj

|teksto = La ŝtatestra renkontiĝo en [[Ĝenevo]] en 1955 iĝis deirpunkto de ĉiuj ĉi [[aventuro]]j. Laŭvoje el Ĝenevo hejmen, [[Nikita Ĥruŝĉov]] haltis en [[Berlino|Orienta Berlino]], kie li agnoskis [[suvereneco]]n de la [[GDR|orientgermana]] [[Komunismo|komunista]] reĝimo. Tio estis la paŝo, kiun evitis [[Stalin]]. Por la resta periodo de la [[Malvarma milito]] afero de [[unuiĝo de Germanio]] malaperis el internacia agendo, ĉar [[Moskvo]] transigis ĝin al kompetenco de [[intertrakto]]j inter la du germanaj ŝtatoj. Kaj ĉar [[Politiko|politika]] [[pezo]] de tiuj ĉi ŝtatoj estis nekomparebla kaj neniu el ili planis fari [[suicido]]n, la unuiĝo povis okazi nur kadre de politika kolapso de unu el ili. Do la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]] en 1958-1962 estis naskita de Ĝenevo.

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] [[Nikita Ĥruŝĉov]] elektis lokon de [[atako]] ege majstre.

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] Konsiderante [[Katastrofo|katastrofajn]] sekvojn de la [[nuklea milito]], malnova slogano “pour quoi mourir pour [[Danzig]]? [Por kio morti por Danzig?], ludinta grandan [[rolo]]n en senmoraligo de [[Francio]] en 1940, sendube paliĝus kompare al pli indigna slogano: “Por kio morti pro transita stampaĵo?”

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] [[Charles de Gaulle]] reagis kun propra al li [[kuraĝo]]. [[Francio]] permesos ke [[Germanio]] havu [[Milito|militan]] kaj [[Ekonomio|ekonomian]] povon kaj eĉ permesos ĝian superecon en tiuj sferoj, kaj ankaŭ subtenos [[Unuiĝo de Germanio|unuiĝon de Germanio]] interŝanĝe de [[agnosko]] de Francio fare de [[Bonno]] kiel politika [[gvidanto]] de [[Eŭropo]]. Tio estis malvarma kalkulo, ne granda [[pasio]]; [[Charles de Gaulle]] sendube mortis kun la [[sento]] de plenumita [[devo]], ĉar dum lia [[vivo]] Germanio ne unuiĝis.

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] Malkapablo de [[Nikita Ĥruŝĉov]] insisti je [[postulo]]j, kiujn li mem starigis, savis la [[NATO|Nordatlantikan aliancon]] de eventuala plej granda [[krizo]].

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] Sed kiam ŝajnis ke la [[Berlino|Berlina]] afero trankviliĝas, la administracio de [[John F. Kennedy]] faris malsukcesan provon renversi [[Fidel Castro]] per albordiĝo en la [[Golfo de Porkoj]] kaj ĝia maldecidemo rilate [[Laoso]]n evidente konvinkis [[Nikita Ĥruŝĉov]] ke Kennedy estis neserioza [[malamiko]].

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] Mirindas ke ĝuste kiam [[Sovetunio|sovetia]] [[sukceso]] ŝajnis neevitebla, [[Nikita Ĥruŝĉov]] ŝanĝis antaŭan kurson. Provante per unu [[ago]] fari trarompon kiun li ne sukcesis fari en la lastaj tri jaroj, Ĥruŝĉov lokis en [[Kubo]] sovetiajn mezdistancajn [[misilo]]jn. Evidente Ĥruŝĉov [[Espero|esperis]] ke se li sukcesis je tiu [[aventuro]], liaj pozicioj dum eventualaj [[intertrakto]]j pri [[Berlino]] estos [[Dominado|dominantaj]]. Pro la sama kialo [[John F. Kennedy]] ne povis lasi sovetian [[Strategio|strategian]] povon disvastiĝi en la [[Okcidento|okcidenta]] hemisfero.

|teksto = [pri la [[Berlina krizo (1961)|Berlina krizo]]] La [[Okcidento]] estis bonŝanca ke [[Nikita Ĥruŝĉov]] supertaksis siajn eblecojn, ĉar la [[Nordatlantika alianco]] estis proksima al disfalo.

|teksto = [[Stalin]] eble havis nebulan [[imago]]n pri la vera [[povekvilibro]] kaj pro tio reagis al la [[Usono|usona]] kreskado de la [[Milito|milita]] potencialo dum la periodo de la [[Korea milito]] per “[[Paco|paca]] [[Diplomatio|diplomatia]] noto” de 1952. En la terura transira periodo post la [[morto]] de Stalin liaj [[posteulo]]j malĝuste traktis propran kapablon al postvivado sen ekstera [[defio]] kiel pruvon de malforteco de la [[Okcidento]]. Kaj ili trompis sin konsiderante gravaj iujn [[Sovetunio|sovetiajn]] atingojn en la [[evoluonta mondo]]. [[Nikita Ĥruŝĉov]] kaj liaj posteuloj konkludis ke ili [[sukceso]]s superi la [[tirano]]n. Anstataŭ ol kvereligi la [[Kapitalismo|kapitalistan]] [[mondo]]n, kio estis la ĉefa [[strategio]] de Stalin, ili preferis [[Venko|venki]] ĝin per [[Berlina krizo (1961)|ultimatoj pri Berlino]], lokado de [[Karibia krizo|misiloj en Kubo]] kaj [[aventurismo]] en la tuta evoluonta mondo. Tiu ĉi peno tamen tiomgrade superis la sovetiajn eblecojn ke transformis la [[stagnado]]n je la disfalon.