Miĥail Gorbaĉov: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
Amikeco (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
e reordigo
Linio 10:
}}
'''Miĥail Gorbaĉov''' (n. 1931) estas sovetia [[politikisto]], lasta ŝtatestro de [[Sovetunio]].
 
== Citaĵoj ==
=== Pri sekureco en Eŭropo kaj dialogo inter Rusio kaj NATO ===
{{Citaĵo
|teksto = La disfalo de [[Sovetunio]] malfortigis Rusion. Detruante la Union, oni promesis: post unu kaj duono aŭ du jaroj estos forta, prospera Rusio. Anstataŭe ni ricevis la kolapson de la ekonomio, kaoson. Ĉu eblas kalkuli je egalaj rilatoj kun Usono kaj Okcidento en tia situacio? Ĉi tio estas la unua afero. La dua, kaj ne malpli grava afero, estas la triumfa humoro en Okcidento, precipe en Usono. Ili ebriiĝis de sia aroganteco, memfido. Ili deklaris sian venkon en la [[Malvarma Milito]]<ref>[https://www.heritage.org/conservatism/commentary/how-ronald-reagan-won-the-cold-war How Ronald Reagan Won the Cold War]</ref>. Sed ni ja '''kune''' eltiris la mondon el konfrontiĝo, el la nuklea vetkuro. Tamen la „gajnintoj“ decidis konstrui novan imperion. Tio sekvigis la ideon pri vastigo de [[NATO]]. Komence, la rusiaj instancoj reagis al tio tre malvigle, kaj poste decidis „kulpigi Gorbaĉov-on“. Ili ne elpensis ion pli inteligentan. Kaj [[:w:Pintokunsido de Parizo|la Pariza Ĉarto]], la ideoj pri kolektiva sekureco, la kreado de Sekureca Konsilio por Eŭropo, kiuj estis serioze diskutitaj en 1991, estis forgesitaj. Tamen mi kredas, ke ne estas tro malfrue por reveni al ĉi tiuj ideoj. Mi ne scias, ĉu tio okazas nun, post la interparoloj inter la prezidentoj de Rusio kaj Usono, sed ia procezo komenciĝis<ref>[https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2021/12/07/readout-of-president-bidens-video-call-with-president-vladimir-putin-of-russia/ Raporto pri tio en la retejo de la Blanka Domo]</ref>. Mi subtenas ĉi tion, mi esperas, ke estos rezulto. Tia, ke ĉiuj eŭropaj landoj sentos sin sekuraj.
|aŭtoro = Miĥail Gorbaĉov
|verko = [Responde al demando de agentejo RIA Novosti, 2021]<ref>[https://www.gorby.ru/presscenter/news/show_30305/ Laŭ teksto citita de Gorbaĉov Fondaĵo]</ref>
|origina teksto = Распад СССР ослабил Россию. Те, кто разваливал Союз, обещали: через полтора-два года будет сильная, процветающая Россия. А получили коллапс экономики, хаос. Как в таком положении рассчитывать на равноправные отношения с США, с Западом? Это первое. Второе, и не менее важное, это триумфаторские настроения на Западе, особенно в США. Им ударило в голову высокомерие, самоуверенность. Объявили победу в холодной войне. А ведь мы вместе вытаскивали мир из конфронтации, из ядерной гонки. Нет, «победители» решили строить новую империю. Отсюда пошла идея расширения НАТО. Российское руководство сначала на это очень вяло реагировало, а потом решило «валить вину на Горбачева». Ничего умнее не придумали. А Парижскую Хартию, идеи коллективной безопасности, создания Совета Безопасности для Европы, которые серьезно обсуждались в 1991 году, предали забвению. И все-таки я считаю, что вернуться к этим идеям еще не поздно. Не знаю, происходит ли это сейчас, после переговоров президентов России и США, но какой-то процесс начался. Я это поддерживаю, надеюсь, что будет результат. Такой, чтобы все европейские страны чувствовали себя в безопасности.
}}
 
== Pri li ==
Linio 133 ⟶ 142:
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
== Citaĵoj ==
=== Pri sekureco en Eŭropo kaj dialogo inter Rusio kaj NATO ===
{{Citaĵo
|teksto = La disfalo de [[Sovetunio]] malfortigis Rusion. Detruante la Union, oni promesis: post unu kaj duono aŭ du jaroj estos forta, prospera Rusio. Anstataŭe ni ricevis la kolapson de la ekonomio, kaoson. Ĉu eblas kalkuli je egalaj rilatoj kun Usono kaj Okcidento en tia situacio? Ĉi tio estas la unua afero. La dua, kaj ne malpli grava afero, estas la triumfa humoro en Okcidento, precipe en Usono. Ili ebriiĝis de sia aroganteco, memfido. Ili deklaris sian venkon en la [[Malvarma Milito]]<ref>[https://www.heritage.org/conservatism/commentary/how-ronald-reagan-won-the-cold-war How Ronald Reagan Won the Cold War]</ref>. Sed ni ja '''kune''' eltiris la mondon el konfrontiĝo, el la nuklea vetkuro. Tamen la „gajnintoj“ decidis konstrui novan imperion. Tio sekvigis la ideon pri vastigo de [[NATO]]. Komence, la rusiaj instancoj reagis al tio tre malvigle, kaj poste decidis „kulpigi Gorbaĉov-on“. Ili ne elpensis ion pli inteligentan. Kaj [[:w:Pintokunsido de Parizo|la Pariza Ĉarto]], la ideoj pri kolektiva sekureco, la kreado de Sekureca Konsilio por Eŭropo, kiuj estis serioze diskutitaj en 1991, estis forgesitaj. Tamen mi kredas, ke ne estas tro malfrue por reveni al ĉi tiuj ideoj. Mi ne scias, ĉu tio okazas nun, post la interparoloj inter la prezidentoj de Rusio kaj Usono, sed ia procezo komenciĝis<ref>[https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2021/12/07/readout-of-president-bidens-video-call-with-president-vladimir-putin-of-russia/ Raporto pri tio en la retejo de la Blanka Domo]</ref>. Mi subtenas ĉi tion, mi esperas, ke estos rezulto. Tia, ke ĉiuj eŭropaj landoj sentos sin sekuraj.
|aŭtoro = Miĥail Gorbaĉov
|verko = [Responde al demando de agentejo RIA Novosti, 2021]<ref>[https://www.gorby.ru/presscenter/news/show_30305/ Laŭ teksto citita de Gorbaĉov Fondaĵo]</ref>
|origina teksto = Распад СССР ослабил Россию. Те, кто разваливал Союз, обещали: через полтора-два года будет сильная, процветающая Россия. А получили коллапс экономики, хаос. Как в таком положении рассчитывать на равноправные отношения с США, с Западом? Это первое. Второе, и не менее важное, это триумфаторские настроения на Западе, особенно в США. Им ударило в голову высокомерие, самоуверенность. Объявили победу в холодной войне. А ведь мы вместе вытаскивали мир из конфронтации, из ядерной гонки. Нет, «победители» решили строить новую империю. Отсюда пошла идея расширения НАТО. Российское руководство сначала на это очень вяло реагировало, а потом решило «валить вину на Горбачева». Ничего умнее не придумали. А Парижскую Хартию, идеи коллективной безопасности, создания Совета Безопасности для Европы, которые серьезно обсуждались в 1991 году, предали забвению. И все-таки я считаю, что вернуться к этим идеям еще не поздно. Не знаю, происходит ли это сейчас, после переговоров президентов России и США, но какой-то процесс начался. Я это поддерживаю, надеюсь, что будет результат. Такой, чтобы все европейские страны чувствовали себя в безопасности.
}}