Ĉinio: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 11:
'''Ĉinio''' estas la lando en [[Orienta Azio]].
 
== Andrej[[Zbigniew MovĉanBrzeziński]] ==
{{Citaĵo
|teksto = Certe [[amikeco]] kun [[Usono]] estas pli [[Profito|profita]] [ol kun Ĉinio], kaj eĉ pli profitas amiki kun ambaŭ. Sed kial malbonas amikeco kun Ĉinio?
|aŭtoro = [[Andrej Movĉan]]
|verko = Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
|origina teksto = Конечно, дружба с США выгоднее [чем с Китаем], а еще выгоднее дружить с обоими. Но чем плоха дружба с Китаем?
}}
 
=== [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997] ===
{{Citaĵo
|teksto = ...ankaŭ [[svedoj]] kaj [[norvegoj]] flugas per [[Boeing]]-oj kaj uzas ĉinajn [[Elektroniko|elektronikaĵojn]]. Kaj do — kontraŭ kio estas tiu ĉi argumento?
|aŭtoro = [[Andrej Movĉan]]
|verko = Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
|origina teksto = ...шведы и норвежцы тоже летают на «Боингах» и пользуются китайской электроникой. И что — это против чего аргумент?
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Hodiaŭ Ĉinio aktive investas en [[infrastrukturo]]n de [[Meza Azio]], direktitan sud-okcidenten kaj absolute rifuzas investi en infrastrukturon, direktitan nord-okcidenten. Kvankam en sud-okcidento haveblas [[teroristo]]j kaj nord-okcidente [[Vladimir Putin|prezidanto]] kun populareco 90%. Al mi tio diras, ke Ĉinio havas strangan [[sento]]n, ke [[ĉinoj]] sukce traktos [[Afganio|afganajn]] problemojn, kiam tio necesos, kaj interkonsentos kun [[Irano]]. Sed rilate Rusion ili ne sukcesos ĝin venki, nek interkonsenti — ne eblas kredi al tiu, kiu konstante mensogas. Mi pensas, ke investado en la “silka vojo” povos komenciĝi nur samtempe kun mortado de [[korupto]] kaj [[Juro|jura]] [[nihilismo]] en Rusio, dum ili ankoraŭ plu kreskas.
|aŭtoro = [[Andrej Movĉan]]
|verko = Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
|origina teksto = На сегодняшний день Китай активно инвестирует в инфраструктуру Средней Азии, которая направлена на юго-запад, и абсолютно отказывается инвестировать в инфраструктуру, которая направлена на северо-запад. Хотя на юго-западе террористы, а на северо-западе президент с рейтингом 90% Мне это говорит о том, что у Китая есть странное ощущение, что Иран и Афганистан надежнее России. Казалось бы, почему? Да потому, что китайцы справятся с афганскими проблемами, когда надо будет, и договорятся с Ираном. А с Россией не справиться, и не договориться — верить невозможно тому, кто все время врет. Я думаю, что инвестирование в «шелковый путь» может начаться только по мере умирания коррупции и правового нигилизма в России, а они пока только растут.
}}
 
== Eric Hoffer ==
{{Citaĵo
|teksto = Tie kie [[homo]]j [[Laboro|laboregas]] de [[Mateno|matene]] ĝis [[Nokto|nokte]] por [[Nutrado|nutri]] sin, ili pro nenio [[Ofendo|ofendiĝas]] kaj pri nenio [[Revo|revas]]. Unu el kialoj de [[Revolucio|nerevoluciemo]] de la ĉinaj [[amaso]]j radikas en tio, ke en Ĉinio por la plej minimuma ekzistado necesas neimagebla penado. Intensa lukto por [[vivo]] influas al la homoj “pli efike ol dinamike”<ref>Citaĵo el: Heiden Konrad. Der Fuehrer. 1944. p. 30.</ref>.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Stabileco de la [[Ĉina imperio]], same kiel de la [[Antikva Egiptio]], klariĝas per proksima unio inter la reganta [[burokrataro]] kakj la [[sciencisto]]j. Estas interese, ke la [[Tajpinga ribelo]] — la sola serioza [[Amaso|amasa]] [[movado]] en Ĉinio en la imperia periodo — estis levita de juna sciencisto, kelkfoje malsukcesinta ĉe la ŝtata ekzameno pri la supera titolo de la mandareno. Longan [[ekzistado]]n la [[Romia imperio]] ŝuldas al proksima kunlaboro de la romiaj regantoj kun la [[Antikva Grekio|grekaj]] “homoj de la vorto”. La venkitaj grekoj sentis ke ili transdonis la [[leĝo]]jn kaj la [[civilizo]]n al siaj [[konkerinto]]j.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Vjetnama milito]]] Neenmiksiĝo de Ĉinio, atingita kaj konkretigita post plurjara studado fare de ĝi de [[modus vivendi]], transiro de la [[strategio]] de la tutmonda [[revolucio]] al la strategio de disdivido de influsferoj, rifuzo je radikala alternativo profite al ŝanĝoj en la [[Politiko|politika]] sistemo, kiu nun precipe estas aranĝita (normaligo de la rilatoj inter [[Pekino]] kaj [[Vaŝingtono]]) — nome tio ĉi estis la celo de la Vjetnama milito, kaj en tiu ĉi senco [[Usono]] kvankam foriris el [[Vjetnamio]], sed gajnis la [[milito]]n.
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = Simulakroj kaj simulaĵoj [1981]
|origina teksto =
}}
 
== [[Zbigniew Brzeziński]]. [[La granda ŝaktabulo]]: Usona dominado kaj ĝiaj imperativoj [1997] ==
 
{{Citaĵo
Linio 169 ⟶ 127:
}}
 
== [[Zbigniew Brzeziński]].= [[La elekto: tutmonda dominado aŭ tutmonda gvidado]] [2004] ===
{{Citaĵo
|teksto = [[Eŭropo]] verŝajne povus konkuri kun [[Usono]] en la ekonomia kampo, sed ĝi ankoraŭ ne baldaŭ atingos tian gradon de unueco, kiu ebligos al ĝi eki politikan konkuradon kun la usona koloso. Forlasis la distancon [[Japanio]], kiun iutempe oni prognozis esti sekva superpotenco. Ĉinio, malgraŭ siaj ekonomiaj sukcesoj, verŝajne restos relative malriĉa lando dum la vivo de almenaŭ du generacioj, kaj dume povos okazi seriozaj politikaj komplikaĵoj. [[Rusio]] ne plu partoprenas la konkuron. Se diri mallonge, al Usono mankas kaj en proksima tempo ne aperos egalapova konkuranto.
Linio 205 ⟶ 163:
}}
 
== [[Zbigniew Brzeziński]].= [[Strategia vizio: Usono kaj la krizo de tutmonda potenco]] [2012] ===
 
{{Citaĵo
Linio 331 ⟶ 289:
|aŭtoro= [[Zbigniew Brzeziński]]
|verko= [[Strategia vizio: Usono kaj la krizo de tutmonda potenco]] [2012]
|origina teksto =
}}
 
== Eric Hoffer ==
{{Citaĵo
|teksto = Tie kie [[homo]]j [[Laboro|laboregas]] de [[Mateno|matene]] ĝis [[Nokto|nokte]] por [[Nutrado|nutri]] sin, ili pro nenio [[Ofendo|ofendiĝas]] kaj pri nenio [[Revo|revas]]. Unu el kialoj de [[Revolucio|nerevoluciemo]] de la ĉinaj [[amaso]]j radikas en tio, ke en Ĉinio por la plej minimuma ekzistado necesas neimagebla penado. Intensa lukto por [[vivo]] influas al la homoj “pli efike ol dinamike”<ref>Citaĵo el: Heiden Konrad. Der Fuehrer. 1944. p. 30.</ref>.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Stabileco de la [[Ĉina imperio]], same kiel de la [[Antikva Egiptio]], klariĝas per proksima unio inter la reganta [[burokrataro]] kakj la [[sciencisto]]j. Estas interese, ke la [[Tajpinga ribelo]] — la sola serioza [[Amaso|amasa]] [[movado]] en Ĉinio en la imperia periodo — estis levita de juna sciencisto, kelkfoje malsukcesinta ĉe la ŝtata ekzameno pri la supera titolo de la mandareno. Longan [[ekzistado]]n la [[Romia imperio]] ŝuldas al proksima kunlaboro de la romiaj regantoj kun la [[Antikva Grekio|grekaj]] “homoj de la vorto”. La venkitaj grekoj sentis ke ili transdonis la [[leĝo]]jn kaj la [[civilizo]]n al siaj [[konkerinto]]j.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Vjetnama milito]]] Neenmiksiĝo de Ĉinio, atingita kaj konkretigita post plurjara studado fare de ĝi de [[modus vivendi]], transiro de la [[strategio]] de la tutmonda [[revolucio]] al la strategio de disdivido de influsferoj, rifuzo je radikala alternativo profite al ŝanĝoj en la [[Politiko|politika]] sistemo, kiu nun precipe estas aranĝita (normaligo de la rilatoj inter [[Pekino]] kaj [[Vaŝingtono]]) — nome tio ĉi estis la celo de la Vjetnama milito, kaj en tiu ĉi senco [[Usono]] kvankam foriris el [[Vjetnamio]], sed gajnis la [[milito]]n.
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = Simulakroj kaj simulaĵoj [1981]
|origina teksto =
}}
 
== Andrej Movĉan ==
{{Citaĵo
|teksto = Certe [[amikeco]] kun [[Usono]] estas pli [[Profito|profita]] [ol kun Ĉinio], kaj eĉ pli profitas amiki kun ambaŭ. Sed kial malbonas amikeco kun Ĉinio?
|aŭtoro = [[Andrej Movĉan]]
|verko = Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
|origina teksto = Конечно, дружба с США выгоднее [чем с Китаем], а еще выгоднее дружить с обоими. Но чем плоха дружба с Китаем?
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...ankaŭ [[svedoj]] kaj [[norvegoj]] flugas per [[Boeing]]-oj kaj uzas ĉinajn [[Elektroniko|elektronikaĵojn]]. Kaj do — kontraŭ kio estas tiu ĉi argumento?
|aŭtoro = [[Andrej Movĉan]]
|verko = Frenezo de indigno [la 11-a de majo 2015]
|origina teksto = ...шведы и норвежцы тоже летают на «Боингах» и пользуются китайской электроникой. И что — это против чего аргумент?
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Hodiaŭ Ĉinio aktive investas en [[infrastrukturo]]n de [[Meza Azio]], direktitan sud-okcidenten kaj absolute rifuzas investi en infrastrukturon, direktitan nord-okcidenten. Kvankam en sud-okcidento haveblas [[teroristo]]j kaj nord-okcidente [[Vladimir Putin|prezidanto]] kun populareco 90%. Al mi tio diras, ke Ĉinio havas strangan [[sento]]n, ke [[ĉinoj]] sukce traktos [[Afganio|afganajn]] problemojn, kiam tio necesos, kaj interkonsentos kun [[Irano]]. Sed rilate Rusion ili ne sukcesos ĝin venki, nek interkonsenti — ne eblas kredi al tiu, kiu konstante mensogas. Mi pensas, ke investado en la “silka vojo” povos komenciĝi nur samtempe kun mortado de [[korupto]] kaj [[Juro|jura]] [[nihilismo]] en Rusio, dum ili ankoraŭ plu kreskas.
|aŭtoro = [[Andrej Movĉan]]
|verko = Resursoj de kverelo [la 24-a de decembro 2015]
|origina teksto = На сегодняшний день Китай активно инвестирует в инфраструктуру Средней Азии, которая направлена на юго-запад, и абсолютно отказывается инвестировать в инфраструктуру, которая направлена на северо-запад. Хотя на юго-западе террористы, а на северо-западе президент с рейтингом 90% Мне это говорит о том, что у Китая есть странное ощущение, что Иран и Афганистан надежнее России. Казалось бы, почему? Да потому, что китайцы справятся с афганскими проблемами, когда надо будет, и договорятся с Ираном. А с Россией не справиться, и не договориться — верить невозможно тому, кто все время врет. Я думаю, что инвестирование в «шелковый путь» может начаться только по мере умирания коррупции и правового нигилизма в России, а они пока только растут.
}}
 
== Henry Kissinger ==
 
=== Diplomatio [1994] ===
 
{{Citaĵo
|teksto = Je nivelo de rilatoj inter la [[ŝtato]]j nova [[ordo]] pli similos al sistemo de eŭropaj ŝtatoj en la [[18-a jarcento|18]]-[[19-a jarcento]]j ol al malfleksa modelo de la tempo de la [[Malvarma milito]]. Ĝin partoprenos almenaŭ ses potencoj, inkluzive de [[Usono]], [[Eŭropo]], Ĉinio, [[Japanio]], [[Rusio]] kaj eble [[Barato]], kaj ankaŭ abundo de mezaj kaj etaj landoj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĝis komenco de la [[19-a jarcento]] Ĉinio neniam havis najbaron, kapablan konkuri kun ĝia supereco kaj ĝi eĉ ne povis imagi, ke tia [[ŝtato]] povas aperi.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Nocio de suverena [[egaleco]] de la [[ŝtato]]j ne ekzistis en Ĉinio. Tiujn, kiuj loĝis ekster Ĉinio, oni konsideris [[barbaroj]] kaj tributuloj. Nome tiel oni akceptis en la [[18-a jarcento]] en Ĉinio la unuan [[Britio|britan]] ambasadoron.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Dum 500 jaroj ĝis sia [[Perforto|perforta]] malfermigo fare de komodoro [[Matthew Perry]] en 1854, [[Japanio]] eĉ ne disdegnis ĝis kreado de ekvilibro inter la [[barbaroj]] kaj ilia kvereligado inter si aŭ, kiel tion faris la [[ĉinoj]], inventado de rilatoj de la [[suvereno]] kaj tributuloj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Se [[imperiestro]] de la [[Sankta Romia imperio]] sukcesus starigi centralizitan [[kontrolo]]n super ĉiuj [[teritorio]]j, kiuj formale troviĝis sub lia jurisdikcio, rilatoj de okcidenteŭropaj ŝtatoj al la [[imperio]] similus al la rilatoj de la najbaroj de Ĉinio al la Meza ŝtato, ĉe tio [[Francio]] similus al [[Vjetnamio]] aŭ [[Koreio]] kaj [[Britio]]n oni povus kompari kun [[Japanio]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[Rusio]]] Ĝi estis la unua [[Eŭropo|eŭropa]] lando, kiu kontaktis [[Japanio]]n kaj la unua kiu subskribis traktaton kun Ĉinio.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Franklin D. Roosevelt]] imagis la postmilitan [[ordo]]n tiel, ke la tri venkintoj kune kun Ĉinio agu kiel internacia konsilio de direktoroj, per forto garantiante [[paco]]n kaj [[Defendo|defendante]] ĝin de [[atako]]j de ĉiu potenciala [[maliculo]], kia Roosevelt unuavice konsideris [[Germanio]]n. Tia imago pri la paco iĝis konata kiel plano de “kvar [[policano]]j”.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri usona politiko de izolado de Ĉinio] Trafa [[simbolo]] de tia humoro estis rifuzo de [[John Foster Dulles]] premi la [[mano]]n de [[Zhou Enlai]] dum la [[Ĝenevo|Ĝeneva]] konferenco pri [[Hindoĉinio]] en 1954 – rememoro pri tio longe restis en la [[memoro]] de la ĉina ĉefministro, kiam tiu salutis min en [[Pekino]] 17 jarojn poste kaj demandis, ĉu mi apartenas al la [[Usono|usonanoj]], kiuj rifuzas manpremi la ĉinan [[gvidanto]]n.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Sufiĉe interesa estas ke [[gvidanto]]j, unue komprenintaj eblecojn kiuj fontis el la ĉino-[[Sovetunio|sovetia]] disiĝo, estis du “veteranoj de la [[Eŭropo|eŭropa]] [[diplomatio]]” – [[Konrad Adenauer]] kaj [[Charles de Gaulle]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Dum longa [[tempo]] [[Usono|usonaj]] [[politikisto]]j, [[Blindeco|blindigitaj]] de [[Ideologio|ideologiaj]] [[antaŭjuĝo]]j, ne povis kompreni ke la [[Sovetunio|sovetio]]-ĉina disiĝo prezentis [[Strategio|strategiajn]] eblecojn por la [[Okcidento]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Usono]] grandparte implikiĝis en [[Hindoĉinio]] por detrui [[Komunismo|komunistan]] [[komploto]]n, aranĝitan de Ĉinio, kiel oni supozis, por kapti [[Sud-Orienta Azio|Sud-Orientan Azion]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Printempe de 1969 okazis serio da [[konfrontiĝo]]j inter ĉinaj kaj [[Sovetunio|sovetiaj]] trupoj en fora parto de la ĉino-sovetia limo laŭlonge de rivero [[Ussuri]] en [[Siberio]]. Pro sperto de du [[Pasinteco|pasintaj]] jardekoj [[Vaŝingtono]] unue ne dubis ke tiuj konfrontiĝoj estis provokitaj de la [[Fanatikismo|fanatika]] ĉina [[gvidantaro]]. Sed nome pezega sovetia [[diplomatio]] dubigis pri tio. Ĉar sovetiaj diplomatoj komencis prezentadi detalajn atestojn de la sovetia versio de la [[evento]]j al [[Vaŝingtono]] kaj interesiĝis pri tio kiel [[Usono]] rilatos al eskaliĝo de tiuj ĉi konfrontiĝoj. La senprecedenca sovetia preteco konsulti Vaŝingtonon rilate la aferon pri kiu Usono ne montris specialan zorgiĝon, igis nin demandi nin, ĉu tiuj ĉi prezentadoj ne estas preparado de grundo por la sovetia [[atako]] kontraŭ Ĉinio. La [[suspekto]]j nur fortiĝis kiam esplorado de la afero fare de la usona [[spionservo]], al kiu ĝin stimulis la sovetiaj prezentadoj, montris ke la konfrontiĝoj ĉiam okazis proksime al grandaj sovetiaj bazoj de milita provizado kaj for de la centroj de ĉinaj [[vojo]]j – tia skemo kongruis al la [[ideo]] ke la [[Agreso|agresinto]] efektive estis ĝuste la sovetiaj trupoj. Plia konfirmo de tiu ĉi konkludo iĝis la fakto de senprecedenca koncentriĝo de sovetiaj trupoj laŭlonge de la tuta sovetio-ĉina limo 650 km longa, kies nombro en mallonga periodo superis 40 diviziojn.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri restarigo de rilatoj inter [[Usono]] kaj Ĉinio komence de la [[1970-aj jaroj]]] Tio signifis revenon de [[Usono]] al la [[mondo]] de [[Realpolitik]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Mi ankoraŭ ne renkontis kunparolantojn kiuj estus tiom akceptemaj rilate la [[Richard Nixon|Nixon]]-stilon de la [[diplomatio]] ol la ĉinaj [[gvidanto]]j.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Mao Zedong]], [[Zhou Enlai]] kaj poste [[Deng Xiaoping]] – ili ĉiuj estis elstaraj [[persono]]j. Mao Zedong estis [[stratego]] kapabla vidi [[estonteco]]n, severa, senkompata, foje sangavida [[revoluciulo]], Zhou Enlai estis eleganta, ĉarma, brila administranto kaj Deng Xiaoping estis [[Reformo|reformisto]] de bazaj konvinkoj. Ĉiuj tri estis enkorpigo de la ĝeneralaj [[tradicio]]j de komplika [[analizo]] kaj transformado de [[sperto]] de la antikva lando surbaze de [[Instinkto|instinkta]] apartigo de io konstanta kaj taktike necesa. Ilia stilo de [[intertrakto]]j grave diferenciĝis de la stilo de la [[Sovetunio|sovetia]] flanko. Sovetiaj [[diplomato]]j preskaŭ neniam priparolas konceptajn aferojn. Ilia [[taktiko]] estas akcento je [[problemo]] interesanta [[Moskvo]]n en tiu konkreta momento kaj ili pretis [[Batalo|batali]] por ĝia solvo kun [[Hundo|hunda]] [[obstino]], celinta ne tiom konvinki la partnerojn pri intertraktoj, sed ĉefe lacigi ilin… Kvintesencon de tia aliro al la eksterpolitika diplomatia agado enkorpigis [[Andrej Gromiko]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Grave impresita de klareco de [[pensado]] de la ĉinaj [[gvidanto]]j, speciale de ĉefministro [[Zhou Enlai]], [[Richard Nixon]] havis neniun imageblan intereson por sendiskute meti [[Usono]]n al unu el la flankoj de la [[konflikto]] inter Ĉinio kaj [[Sovetunio]]. La pozicio de Usono dum la [[intertrakto]]j iĝus plej forta se Usono estus pli proksima al ambaŭ [[Komunismo|komunistaj]] [[giganto]]j ol ili mem unu al la alia.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[1970-aj jaroj]]] Interproksimiĝo kun Ĉinio [[Ofendo|ofendis]] la ĉinan [[lobio]]n.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[intertrakto]]j de [[Miĥail Gorbaĉov]] kun Ĉinio en 1986] Ĉinaj [[gvidanto]]j starigis tri kondiĉojn de plibonigo de la rilatoj: ĉesigo de la [[Vjetnamio|vjetnama]] okupacio de [[Kamboĝo]]; foriro de la [[Sovetunio|sovetiaj]] trupoj el [[Afganio]]; kaj retiriĝo de la sovetiaj trupoj de la ĉino-sovetia limo. Tiuj kondiĉoj ne povis esti plenumitaj tuj.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Leviĝo de aliaj povofortoj – [[Okcidenta Eŭropo]], [[Japanio]] kaj Ĉinio – ne devas zorgigi la [[Usono|usonanojn]]. Finfine komuna uzado de la [[Mondo|mondaj]] resursoj kaj evoluigo de la aliaj [[socio]]j kaj [[ekonomio]]j estis tipe usona tasko jam ekde la [[tempo]] de la [[Marshall-plano]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉinio jam troviĝas laŭvoje al la statuso de [[superpotenco]]. Dum [[tempo]]j de kresko je 8%, kiuj estas malpli altaj ol ĝi havis en la [[1980-aj jaroj]], indico de la [[malneta enlanda produkto]] en Ĉinio proksimiĝos al la indico de [[Usono]] fine de la dua jardeko de la [[21-a jarcento]]. Longe antaŭe tio [[milito]]-[[Politiko|politika]] [[ombro]] de Ĉinio falos sur la tutan [[Azio]]n kaj [[influo]]s kalkulojn de la aliaj [[potenco]]j, iom ajn sindetena efektive estus la ĉina politiko. La aliaj aziaj landoj ŝajne estos serĉantaj kontraŭpezilon al la ĉiam pli pova Ĉinio, kiel ili jam faras tion rilate [[Japanio]]n. Kvankam landoj de [[Sud-Orienta Azio]] nepre malvalidigos tiun deklaron, sed ili jam inkludis la antaŭe terurintan ilin [[Vjetnamio]]n, en sian grupon ([[ASEAN]]) ĉefe por ekvilibrigi povon de Ĉinio kaj Japanio. Kaj nome pro tio ASEAN petas Usonon konservi implikiĝon je la aferoj de tiu ĉi regiono.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Malgraŭ grava proksimeco al la ĉina [[kulturo]], [[Japanio]] ĉiam estis disŝirata inter [[admiro]] kaj [[timo]], inter [[deziro]] [[Amikeco|amiki]] kaj strebo [[Dominado|domini]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Bonaj longdaŭraj [[Usono|usonaj]] rilatoj kun Ĉinio do estas premiso de bonaj longdaŭraj rilatoj kun [[Japanio]], cetere same kiel de bonaj ĉino-japanaj rilatoj. Formiĝis triangulo, kiun ĉiu flanko povus forlasi nur kun granda [[risko]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = El ĉiuj grandaj kaj potenciale grandegaj [[potenco]]j Ĉinio en plej alta grado troviĝas je la stato de leviĝo. [[Usono]] jam atingis la povon, [[Eŭropo]] [[devo]]s ankoraŭ [[Laboro|labori]] por forĝi pli grandan unuecon, [[Rusio]] estas ŝanceliĝanta [[giganto]] kaj [[Japanio]] estas [[Riĉeco|riĉa]], sed ankoraŭ [[Timo|timema]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Politiko]] de [[konfrontiĝo]] kontraŭ Ĉinio portas [[risko]]n de izolado de [[Usono]] en [[Azio]]. Neniu azia lando dezirus – aŭ ne povus permesi al si – helpi al Usono en iu ajn [[konlikto]] kontraŭ Ĉinio, kiun ĝi konsiderus rezulto de erara politiko de Usono.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉinio bonvenigas engaĝiĝon de [[Usono]] je aferoj de [[Azio]] kiel kontraŭpezilo al la timindaj [[najbaro]]j – [[Japanio]] kaj [[Rusio]] kaj ankaŭ – en malpli alta grado – de [[Barato]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉinio konsideras [[Humiligo|humiliga]] por si kondiĉon laŭ kiu ĉino-usonaj rilatoj baziĝas sur ne reciprokaj interesoj, sed sur bonvolemo flanke de [[Usono]], kiu povas esti jen farita, jen ĉesigita laŭ plaĉo de [[Vaŝingtono]]. Tia rilato faras Usonon samtempe malfidinda kaj trudiĝinta je fremdaj aferoj, kaj malfidindeco estas la plej granda [[eraro]] laŭ [[opinio]] de la [[ĉinoj]].
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉe Ĉinio, lando [[Historio|historie]] ĉiam [[Dominado|dominanta]] en sia regiono – fakte en la konata al ĝi [[mondo]] – ĉia provo trudi de flanke siajn instituciojn kaj internan [[politiko]]n nepre kaŭzos profundegan [[indigno]]n.
|aŭtoro= [[Henry Kissinger]]
|verko= [[Diplomatio (libro)|Diplomatio]] [1994]
|origina teksto =
}}
Linio 337 ⟶ 532:
* [[Pekino]]
* [[Tajvano]]
* [[Honkongo]]
 
== Referencoj ==
<references/>
 
[[Kategorio:Ĉinio| ]]
[[Kategorio:Landoj]]
[[Kategorio:Azio]]