Tony Duvert: Malsamoj inter versioj

'''[[w:Tony Duvert|Tony DUVERT]]''' (naskiĝis en Villeneuve-le-Roi, [[w:Francio|Francio]], la 2-an de julio 1945; mortis en 2008 en Thoré-la-Rochette, Francio) estis franca verkisto, aŭtoro de romanoj kaj eseoj. La ĉefaj temoj de lia verkaro estas [[pedofilio]], infaneco, kritiko al la familio kaj kritiko al la seksa edukado en la moderna burĝa socio. En 1973 li gajnis la [[w:Premio Médicis|Premion Médicis]] pro la romano ''[[w:Paysage de fantaisie|Paysage de fantaisie]]'' ("Pejzaĝo de fantazio").

 

=== ''Le Bon Sexe illustré'' (1973) ===

 

* Al la infano, senigita je ĉia socia aŭtonomio, je ĉia spontana rilato kun la aliaj, malfortigita, submetigita, konformigita al patro, al patrino, al kreteniga televido kaj alieniga lernejo, oni havigas «inicadon», kiu lin priskribas la seksecon de la plenaĝuloj kaj cenzuras aŭ ridindigas lian propran erotismon.

 

=== ''Journal d'un innocent'' (1976) ===

 

* La feliĉo estas eterna dormado. Nenio pli legitima ol protekti ĝin kontraŭ la malsanuloj afekciitaj de sendormado.

 

=== ''Quand mourut Jonathan'' (1978) ===

 

*Ili ĉiam sin bugris iomete, ekde la komenco. Kaj kiel priskribi la miron de Jonathan kiam, en Parizo, li dormis kune kun tiu infano —tiam apenaŭ sepjara— kiu, turnante sian dorson al li, duondormiĝis kutime metante la gluteojn en la kavon formitan de liaj femuroj. Serge reprenis tiun pozicion matene: kaj unu fojon, nenion dirante, li glitigis la manon post si, prenis la membron kiu sterniĝis inter la kavo de siaj gluteoj kaj, movante la koksojn, li metis ĝin al si ĵus sur sian truon. Jonathan ne kuraĝis moviĝi kaj ŝajnigis ankoraŭ dormi. Sed tiun saman vesperon li memoris la geston de la etulo kaj, kiam ili enlitiĝis, post interŝanĝi multajn karesojn, la matena pozicio repreniĝis; kaj ĉar la truo de la infano ankoraŭ estis salivkovrita, Jonathan enŝovis la membron. Li ne imagis, ke tiu loko estas tiel elasata. Post kiam li enpuŝis po ĉirkaŭ unu fingron laŭ la longo, li simple aŭdis Serge flustri, per trankvila voĉo:

 

=== ''L'Enfant au masculin'' (1980) ===

 

* Mi devis atendi ĝis la aĝo de dek du jaroj por esti finfine sodomiita grave: multaj infanoj al kiuj mi cedis ĝin pikpikis al mi la anuson ĝentile, sed tio ne estingis la internan fajron, kiun ekscitis ĉe mi la grandaj membroj, kiujn mi masturbadis ĉi tie kaj tie. Necesis seksperforto. Pri kiu mi estu la aŭtoro, kompreneble. La viktimo estis dekkvin- aŭ dekses-jara adoleskanto kiu sin masturbadis kun mi kelkfoje. Kiel malfacile estis konvinki tiun duonstultulon kun bela kaco por suriĝi sur min!

 

===''Abécédaire malveillant'' (1989)===

 

ABJET (fianima)

::''Tous les enfants sont des hommes. Peu d’adultes le restent''.

 

* Al la gejoj juĝantaj, ke la pedofiloj «makulas» sian aferon, mi devus respondi: Ne, estas vi, gejoj, kiuj, pro la imbecileco, la ridindaĵoj, la deliktoj kaj la brutalaĵoj de viaj kutimoj, makulas la pederastion. Vi estas aĉaj, kretenaj kaj fiaj: kiam mi konatiĝas kun iu knabo, liaj gepatroj timas, ke li iam similos al vi. Tiam ili frapaĉas mian pordon aŭ vokas la policon. ''Per via kulpo''. Kaj ne per mia kulpo. Al mi oni «legas» nur pere de vi.

::''Aux homos qui jugent que les pédophiles « salissent » leur cause, je devrais répondre : Non, c’est vous, homos, qui, par l’imbécillité, les ridicules, les délits et les brutalités de vos mœurs, salissez la pédérastie. Vous êtes moches, cons et salauds : quand je connais un gosse, ses parents ont peur qu’un jour il vous ressemble. Alors on me fout à la porte ou on appelle les flics. ''À cause de vous''. Et non à cause de moi. Moi, on ne me « lit » qu’à travers vous.''

* ''Abécédaire malveillant'' / Tony Duvert. Parizo: Éd. de Minuit, 1989, 144 p. ISBN 2-7073-1316-5.