Carl Gustav Jung: Malsamoj inter versioj

}}

 

 

{{Citaĵo

|teksto = Se vi deziras [[Edukado|eduki]] — vi mem estu edukita.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Oni senĉese gurdas ke el infano necesas [[Edukado|eduki]] [[individuo]]n. Kompreneble mi genuiĝas antaŭ tiu ĉi alta eduka [[idealo]]. Tamen kiu devas fari tion? Unuavice kaj precipe tio estas la plej ordinaraj nekompetentaj [[gepatroj]], kiuj mem tre ofte dum duono aŭ eĉ dum tuta sia vivo restas grandparte la [[infano]]j.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Nia problemo pri [[edukado]] kutime suferas pro unuflanka interesiĝo pri la aŭspiciata [[infano]] kaj same unuflanka malaltento al la needukiteco de la [[Plenkreskulo|plenkreska]] edukisto. Ĉiu finlerninto estas apriore konsiderata esti tute edukita, do plenkreska.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...nian nuntempan [[Pedagogio|pedagogian]] kaj [[Psikologio|psikologian]] ekscitiĝon pri la [[infano]] mi suspektas je senhonesta [[komploto]]: oni parolas pri la infano, sed evidente supozas la infanon en la [[plenkreskulo]]. En la plenkreskulo fiksiĝis nome la infano, eterna infano; io ankoraŭ evoluanta, neniam finita, bezonanta ĉiaman flegadon, atenton kaj edukadon.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...mi ne povas korekti en la [[infano]] tiujn [[eraro]]jn, kiujn mi mem ankoraŭ faras.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ĉion, kion ni deziras ŝanĝi en la [[infano]]j, necesus unue atente revizii: ĉu tio ne estas tio, kion prefere ni ŝanĝu en ni mem...

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...ni ne agnoskas, ke ni bezonas [[edukado]]n, ĉar tio plej senhezite memorigus al ni, ke ni mem estas ankoraŭ [[infano]]j kaj grandparte bezonas la edukadon.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...la [[gepatroj]] estas obseditaj je la vera [[fanatikeco]] provizi al la [[infano]]j ĉiam kaj ĉion “plej bonan” kaj “vivi nur por ili”. Tiu sufiĉe populara [[stereotipo]] plej multe malhelpas al la gepatroj mem evolui kaj ĝi ankaŭ donas al ili rajton trudi al la infanoj sian “plej bonan”. Tamen efektive tiu “plej bona” estas tio, kion la gepatroj mem neglektas rilate sin mem. La infanoj estas orientitaj atingi tion, kion ne atingis la gepatroj, al ili estas trudataj la [[ambicio]]j, kiujn la gepatroj ne sukcesis realigi. Tiaj metodoj kaj idealoj naskas [[Pedagogio|pedagogiajn]] [[monstro]]jn.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Neniu kapablas [[Edukado|eduki]] la [[individuo]]n se li mem estas ne individuo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Sen neceso nenio ŝanĝiĝas kaj plej malmulte la homa [[individuo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...la [[individuo]] neniam povos disvolviĝi, se la [[homo]] ne elektos [[Konscio|konscie]] kaj kun la konscia morala decido sian propran [[vojo]]n.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...”Tio estas nura [[psikologio]]!” Nome tiu lasta argumento estas nun la plej populara. Ĝi estiĝas el la unika subtakso de la [[Psiko|psika]], kiu erare estas konsiderata kiel io influata de la persona arbitreco, do preskaŭ tute nenion signifanta, tio sonas paradokse ĉe la komuna ekscitiĝo pri la psikologio.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Gigantaj [[katastrofo]]j, kiuj minacas nin, estas ne la naturaj eventoj de la [[Fiziko|fizika]] aŭ [[Biologio|biologia]] deveno, sed la eventoj [[Psiko|psikaj]]. Nin terurskale minacas [[milito]]j kaj [[revolucio]]j, kiuj estas nenio alia kiel la psikaj [[epidemio]]j. En iu ajn tempo iu ĥimero povas ekregi milionojn da homoj kaj tiam denove eksplodos mondmilito aŭ detruega revolucio. Anstataŭ atendi danĝerojn de la sovaĝaj bestoj, forfaloj kaj inundoj, la homo nun devas timi la naturajn fortojn de sia psiko. La psiko estas la granda forto, kiu multoble superas ĉiujn fortojn en la mondo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...ĉiuj [[homo]]j similas unu al alia, alikaze ili ne estus trafitaj de la sama [[frenezo]]...

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Iĝi [[individuo]] estas tute ne preprogativo de la [[geniulo]]. Jes, li povas esti genia, sed li ne nepre estos la individuo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ĉiu [[individuo]] havas sian propran, denaske al li donitan vivo[[leĝo]]n, do ĉiu havas teorian eblecon sekvi precipe tiun ĉi leĝon kaj tiel iĝi la individuo, do atingi tutecon.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Nur tiu, kiu [[Konscio|konscie]] povas diri “jes” al la forto de la stariĝinta antaŭ li interna [[destino]], iĝas [[individuo]]; tiu ja kiu cedas al ĝi, iĝas predo de la blinda fluo de eventoj kaj neniiĝas.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[religio]] de [[amo]] estis ĝusta kontraŭrimedo kontraŭ la [[Romio|romia]] orgio de la [[povo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Eĉ la [[bolŝevismo]], kies [[radikalismo]] estis ekstrema, balzamis [[Lenino]]n kaj el [[Karolo Markso]] faris la Savinton. La [[idealo]] de [[individuo]] estas la neelradikigebla bezono de la homa [[animo]], kiu protektas ĝin kun [[fanatikeco]] kies grandeco kreskas kun ĝia malgracio.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = ...io simila al prahistoria [[stultulo]] ĉiam atendas sian horon sub surfaco de la [[Racio|racia]] ĉiutaga [[konscio]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Dum la [[homo]], perfidante sian [[leĝo]]n, maltrafas eblecon iĝi [[individuo]], li perdas [[senco]]n de sia [[vivo]]. Feliĉe la pardonema kaj longtolerema [[naturo]] neniam metis la demandon pri la senco de la vivo en la buŝojn de plejparto de la homoj. Kaj se neniu demandas, do ankaŭ respondi ne necesas.

|origina teksto =

}}