Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin: Malsamoj inter versioj

|originala teksto=Во фраке, в белом галстухе и так благороден, что если бы не сидел за столом, то можно было бы принять его за официанта.}}

 

 

{{Citaĵo|teksto=Pastroj en tiu tempo troviĝis en plena obeo al la bienuloj kaj ilia traktado estis duone malestima. La preĝejo, same kiel ĉio alia, estis servuta, kaj la pastro ĉe ĝi estis servuta.

|originala teksto=Попы в то время находились в полном повиновении у помещиков, и обхождение с ними было полупрезрительное. Церковь, как и все остальное, была крепостная, и поп при ней — крепостной.}}

 

{{Citaĵo|teksto=[pri malsanoj] Ne ŝatas kamparanoj vane kuŝi kaj se iu kuŝiĝis, do jam atendu neeviteblan finon.

|originala teksto=Не любят мужички задаром бока пролеживать, а если который слег, то так и жди неминуемого конца.}}

 

{{Citaĵo|teksto=Pri Rusio oni diris, ke tio estas la ŝtato vasta kaj pova… Plej verŝajne oni konfuzis la amon al la patrujo kaj plenumon de la ordonoj de la registaro aŭ eĉ de nura estraro.

|originala teksto=О России говорили, что это государство пространное и могущественное... Скорее всего смешивали любовь к отечеству с выполнением распоряжений правительства и даже просто начальства.}}

 

{{Citaĵo|teksto=La nobelestro legis alian paperon — tio estis projekto de la parolo. En ĝi oni diris pri bela aŭroro de estonteco kaj pri pova mano, montranta al tiu aŭroro. La unuan oni bonvenigis kun jubilo, antaŭ la dua oni genuiĝis kaj plenis je respekto.

|originala teksto=Предводитель прочитал другую бумагу — то был проект адреса. В нем говорилось о прекрасной заре будущего и о могущественной длани, указывающей на эту зарю. Первую приветствовали с восторгом, перед второю преклонялись и благоговели.}}

 

{{Citaĵo|teksto=Li trapasis la tutan lernejon de bonedukitaj kaj riĉaj idiotoj. Li naskiĝis en Parizo, edukiĝis en Oksfordo, servis iun tempon kiel attache en amasadorejo en [[Berlino]], sed ne plu promociiĝis laŭ servo kaj fine setliĝis en Moskvo, kie ŝajnigis esti anglemulo kaj skribadis la verkon kun titolo: “Rivero de tempofluo”, al kiu ĉiuvespere, enlitiĝante, aldonadis por unu alineo.

|originala teksto=Он прошел всю школу благовоспитанных и богатых идиотов. Родился в Париже, воспитывался в Оксфорде, прослужил некоторое время в качестве attache при посольстве в Берлине, но далее по службе не пошел и наконец поселился в Москве, где корчил из себя англомана и писал сочинение под названием: «Река времетечения», в котором каждый вечер, ложась спать, прибавлял по одной строчке.}}