Malamikeco: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 10:
}}
'''Malamikeco''' estas stato, [[sento]]j de [[malamiko]], do [[persono]], de kiu oni estas malamata, aŭ kiun oni [[Malamo|malamas]].
== Erich Fromm ==
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Renesanco]]] Reprezentantoj de la [[meza klaso]] estis [[konservativismo|konservativemaj]]; ili volis stabiligi la [[socio]]n, ne subfosi ĝin; ĉiu el ili esperis prosperi kaj partopreni en komuna evoluo. Pro tio ilia malamikeco ne povis manifestiĝi malkaŝe, eĉ konscii ĝin ne eblis: ĝin necesis subpremi.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Lutero]] kaj [[Kalvino]] enkorpigis tiun totalan malamikecon. La afero konsistas ne nur en tio, ke ili mem — persone — apartenis al la plej grandaj hommalamantoj inter la ĉefaj historiaj [[persono]]j, almenaŭ inter la religiestroj. Oble pli gravas ke iliaj instruoj estis trasorbitaj je spirito de malamikeco kaj povis esti allogaj nur por la [[homo]]j, trafitaj de la sama streĉa subpremita malamikeco.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[luteranismo]] kaj [[kalvinismo]]] Bildo de [[dio]]-despoto, kiu bezonas senliman [[potenco]]n super la [[homo]]j, ilian [[obeemo]]n, ilian [[humiliĝo]]n — tio estas projekcio de propra [[enviemo]] kaj malamikeco de la [[meza klaso]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …la “[[devosento]]”, kiun ni vidas en la [[vivo]] de la nuntempa [[homo]] ekde la [[Reformacio]] ĝis niaj tagoj — same en la [[Religio|religia]] kaj laika raciigoj — estas forte markita je malamikeco rilate sin mem. La “[[konscienco]]” estas gardisto, starigita ĉe la homo de li mem. Ĝi igas lin agi laŭe al [[deziro]]j kaj [[celo]]j, kiujn li mem konsideras la siaj, dum efektive ili estas internigaĵoj de eksteraj sociaj postuloj. Ĝi pelas lin krude kaj kruele, malpermesante al li [[ĝojo]]n kaj [[feliĉo]]n, transformante lian [[vivo]]n je elaĉeto de iu enigma [[peko]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La vera [[modesteco]], la vera [[devosento]] rilate la [[homo]]jn estas nekombineblaj kun [[malestimo]] kaj [[malamo]] rilate ilin; sed sinhumiligo kaj sinneanta “[[konscienco]]” estas nur unu el flankoj de malamikeco, la alia flanko estas malamo kaj malestimo.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ni komencu de tio, ke ĉe plejparto de la [[infano]]j estiĝas certa malamikeco kaj ribelemo: rezulto de iliaj [[konflikto]]j kun ĉirkaŭa [[mondo]], limiganta ilian ekspansiecon, ĉar ili — la malforta flanko — devas subiĝi. Unu el la ĉefaj taskoj de la [[Edukado|eduka]] procezo konsistas en likvidado de tiu antagonisma reago. Metodoj ĉe tio estas malsamaj: de [[minaco]]j kaj [[puno]]j, timigantaj infanon, ĝis subaĉetoj kaj “klarigoj”, kiuj hezitigas lin kaj devigas rezigni je malamikeco. Unue la infano rezignas je esprimo de siaj [[sento]]j, kaj fine — de la sentoj mem…</br>
Tia reago baldaŭ malakriĝas; ne tro multe da [[tempo]] necesas por ke infano atingu “maturecon” de averaĝa [[plenkreskulo]] kaj perdu kapablon diferencigi dignan [[homo]]n de aĉulo.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
Linio 17 ⟶ 62:
|origina teksto =
}}
== Aliaj aŭtoroj ==
{{Citaĵo
| |||