Subpremo: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 10:
}}
'''Subpremo''' estas [[Obeo|obeigo]] de iu.
== Erich Fromm ==
{{Citaĵo
|teksto = …kiam certa [[Socia klaso|klaso]] strebis al sia propra [[liberiĝo]], ĝi [[Kredo|kredis]] ke luktas por la libereco ĝenerale kaj tiel povis idealigi siajn [[celo]]jn, povis allogi al sia flanko ĉiujn subpremitojn, en ĉiu el kiuj vivis la [[revo]] pri liberiĝo. Tamen dum longa, fakte senĉesa lukto por libereco tiuj klasoj, kiuj unue batalis kontraŭ subpremado, unuiĝis kun [[malamiko]]j de libereco tuj post kiam la [[venko]] estis akirita kaj aperis novaj [[privilegio]]j, kiujn necesis defendi.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Alivorte la [[socio]] realigas ne nur funkcion de subpremado, kvankam ankaŭ ĝin, sed ankaŭ funkcion de kreado de la [[personeco]]. Homa [[naturo]] — [[pasio]]j de la [[homo]] kaj liaj [[anksio]]j — estas produkto de [[kulturo]]; fakte la homo mem estas la plej grava atingo de tiuj senĉesaj homaj klopodoj, kies registron ni nomas la [[historio]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Pasia strebo al certeco, kiun ni trovas ĉe [[Lutero]], spegulas ne sinceran [[kredo]]n, sed neceson subpremi neelteneblan [[dubo]]n.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri la [[Renesanco]]] Reprezentantoj de la [[meza klaso]] estis [[konservativismo|konservativemaj]]; ili volis stabiligi la [[socio]]n, ne subfosi ĝin; ĉiu el ili esperis prosperi kaj partopreni en komuna evoluo. Pro tio ilia [[malamikeco]] ne povis manifestiĝi malkaŝe, eĉ konscii ĝin ne eblis: ĝin necesis subpremi.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Lutero]] kaj [[Kalvino]] enkorpigis tiun totalan [[malamikeco]]n. La afero konsistas ne nur en tio, ke ili mem — persone — apartenis al la plej grandaj hommalamantoj inter la ĉefaj historiaj [[persono]]j, almenaŭ inter la religiestroj. Oble pli gravas ke iliaj instruoj estis trasorbitaj je spirito de malamikeco kaj povis esti allogaj nur por la [[homo]]j, trafitaj de la sama streĉa subpremita malamikeco.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[vivo]] havas propran dinamikon: [[homo]] devas kreski, li devas montri sin, devas travivi sian vivon. Evidente se tiu tendenco estas subpremata, [[energio]], direktita al la vivo, disfalas kaj transformiĝas je energio, direktita al [[detruado]]. Alivorte la strebo al la vivo kaj la inklino al detruado estas ne reciproke sendependaj faktoroj, sed estas ligitaj je inversa dependeco. Ju pli manifestiĝas strebo al la vivo, ju pli plene la vivo realiĝas, des malpli fortaj estas detruaj tendencoj; ju pli strebo al la vivo estas subpremata, des pli forta estas inklino al detruado. Detruemo estas rezulto de netravivita vivo.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Subpremado de la kritika [[pensado]] komenciĝas kutime en frua aĝo.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Freŭdo]] substrekis subpremadon de “[[Malbono|malbonaj]]” [[penso]]j; evidente li ne rimarkis, kiom ofte estas subpremataj la “[[Bono|bonaj]]” pensoj.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …[[Masoĥismo|masoĥismajn]] inklinojn oni povas trovi ankaŭ ĉe [[Hitlero]] mem. Superaj fortoj, antaŭ kiuj li genuiĝas estas [[Dio]], [[Sorto]], Neceso, [[Historio]] kaj [[Naturo]]. Efektive ĉiuj ĉi vortoj signifas por li la saman aferon: [[simbolo]]n de subpremanta forto.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = En nia [[socio]] la [[emocio]]j estas ĝenerale subpremitaj. Mankas ajna [[dubo]], ke krea [[pensado]] — same kiel ĉiu alia [[kreado]] — estas nedisigeble ligitaj al la emocio. Tamen en niaj tagoj [[idealo]] konsistas ĝuste en vivi kaj pensi sen la emocioj. “Emocieco” iĝis sinonimo de malekvilibro aŭ [[mensa malsano]]. Akceptinte tiun ĉi normon, [[individuo]] grave malfortigis sin: lia [[pensado]] iĝis magra kaj plata. Samtempe, ĉar la emociojn ne eblas subpremi komplete, ili ekzistas en plena malkonekto kun la intelekta flanko de la persono; rezulto estas ĉipa [[sentimentaleco]], per kiu oni nutras milionojn da sento-sopirantaj konsumantoj je [[kino]] kaj popularaj [[kanto]]j.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Nia epoko simple neas la [[morto]]n, kaj kun ĝi unu el bazaj flankoj de la [[vivo]]. Anstataŭ transformi [[konsciado]]n de la morto kaj [[sufero]]j je unu el plej fortaj stimuloj al la vivo — je bazon de la homa [[solidareco]], je katalizilo, sen kiu [[ĝojo]] kaj [[entuziasmo]] perdas intensecon kaj profundecon — la individuo devas subpremadi tiun ĉi konsciadon. Sed, same kiel ĉe ĉiu subpremado, kaŝi ne signifas ekstermi. [[Timo]] de la morto vivas en ni, vivas malgraŭ provoj nei ĝin, sed la subpremado kondukas al ĝia steriligo. Tiu timo iĝas unu el kaŭzoj de [[malriĉeco]] de niaj travivaĵoj, de nia senhalta postkurado je la vivo kaj ĝi klarigas — mi kuraĝe asertos tion — neimageblajn sumojn, kiujn pagas niaj homoj por siaj [[entombigo]]j.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
== Aliaj aŭtoroj ==
{{citaĵo
| |||