Marteno Lutero: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 33:
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
=== Erich Fromm ===
{{Citaĵo
|teksto = Sed kvankam [[ideo]]j de la [[Renesanco]] havis gravan influon sur pluan evoluon de la [[Eŭropo|eŭropa]] [[pensado]], tamen ĉefajn radikojn de la nuntempa [[kapitalismo]], ĝiaj [[Ekonomio|ekonomia]] strukturo kaj spirito, ni trovas ne en la [[Italio|itala]] [[kulturo]] de la malfrua [[mezepoko]], sed en ekonomia kaj socia situacio de [[Centra Eŭropo|Centra]] kaj [[Okcidenta Eŭropo]] kaj en kreskintaj el tio doktrinoj de Lutero kaj [[Kalvino]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri Lutero] …li mem — kiel [[personeco]] — estis tipa reprezentanto de la “[[Aŭtoritatismo|aŭtoritata]] [[karaktero]]”, kiu estos priskribita malsupre. Edukita de ege severa [[patro]], spertinta dum [[infanaĝo]] nek [[amo]]n, nek [[sento]]n de certeco, li tutan [[vivo]]n montris duoblan rilaton al la [[potenco]]: li [[Malamo|mamamis]] ĝin, [[Ribelo|ribelis]] kontraŭ ĝi, sed samtempe [[Admiro|admiris]] ĝin kaj strebis subiĝi al ĝi. Dum tuta sia vivo li unu potencon malamis, sed alian adoris; [[Junaĝo|junaĝe]] tio estis la patro kaj [[Monaĥejo|monaĥejaj]] [[instruisto]]j, poste — [[papo]] kaj laikaj [[princo]]j. Li estis plena je sento de [[soleco]], [[senpoveco]], [[kolero]] kaj samtempe sopiris [[Ordono|ordoni]]. Li estis turmentata je [[dubo]]j kiel povas esti turmentata nur [[homo]], bezonanta devigadon, kaj ĉiam serĉis ion kio povus doni al li internan stabilecon, senigi lin je tiu [[turmento]]. Li malamis la aliajn, speciale “[[plebaro]]n”, malamis sin mem, malamis la vivon kaj el tiu ĉi malamo elkreskis pasia kaj despera strebo esti amata. Lia tuta vivo pasis en seninterrompaj duboj, en interna izoliteco; sur tiu ĉi bazo li sukcesis iĝi heroldo de tiuj sociaj grupoj, kiuj troviĝis en la sama psikologia stato.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …[[teologio]] de Lutero esprimis [[sento]]jn de la [[meza klaso]], kiu luktante kontraŭ la povo de [[eklezio]] kaj indignante pri nova mona klaso, sentis [[minaco]]n de kreskanta [[kapitalismo]] kaj estis trafita je la sento de senpoveco kaj mizereco.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Lutero opiniis, ke [[malbono]] interne propras al [[naturo]] de la [[homo]] kaj direktigas lian [[volo]]n tiel ke neniu homo kapablas fari ion bonan, elirante el sia propra naturo. Naturo de la homo estas malica kaj malvirta (“naturaliter et inevitabiliter mala et vitiata natura”)<ref>Martin Luther. Vorlesung uber den Romerbrief</ref>.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Pasia strebo al certeco, kiun ni trovas ĉe Lutero, spegulas ne sinceran [[kredo]]n, sed neceson subpremi neelteneblan [[dubo]]n.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Reprezentanto de la [[meza klaso]] estis same senpova fronte al novaj [[Ekonomio|ekonomiaj]] fortoj kiel la pentrita de Lutero [[homo]] fronte al [[dio]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La “[[kredo]]” de Lutero konsistis en konvinko, ke [[amo]] estas donata koste de rezigno je propra [[volo]]; tiu decido havas multon komunan kun principo de kompleta subiĝo de [[individuo]] al la [[ŝtato]] aŭ [[gvidanto]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Opinioj de Lutero mem pri [[Ekonomio|ekonomiaj]] aferoj eĉ pli ol opinioj de [[Kalvino]], restis tipe [[Mezepoko|mezepokaj]].
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Lutero kaj [[Kalvino]] enkorpigis tiun totalan [[malamikeco]]n. La afero konsistas ne nur en tio, ke ili mem — persone — apartenis al la plej grandaj hommalamantoj inter la ĉefaj historiaj [[persono]]j, almenaŭ inter la religiestroj. Oble pli gravas ke iliaj instruoj estis trasorbitaj je spirito de malamikeco kaj povis esti allogaj nur por la [[homo]]j, trafitaj de la sama streĉa subpremita malamikeco.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = Fuĝo for de libereco [1941]
|origina teksto =
}}
| |||