Arthur Conan Doyle: Malsamoj inter versioj

*“Nu, Vatsono,” diris Holmso post kiam foriris nia vizitanto, “kion vi opinias pri ĉio ĉi?”<br>

:“Mi ne povas opinii,” mi sincere respondis. “Estas tre mistera afero.”<br>

:“'''Ĝenerale,” diris Holmso, “ju pli kurioza estas afero des malpli mistera.''' Estas la kutima, ordinara krimo, kiu estas vera enigmo, ĝuste kiel la ordinaran vizaĝon oni plej malfacile identigis. Sed mi ne devas prokrasti pri la afero.”<br>

:“Kion vi faros, do?” mi demandis.<br>

:“Fumi,” li respondis. “'''Tiu estas certe tripipa problemo''', kaj mi petas, ke vi ne parolu dum dekkvin minutoj.” Li buliĝis en sia seĝo, kun maldikaj genuoj altiritaj al sia falkona nazo, kaj tie li sidis kun okuloj fermitaj kaj sia nigra argila pipo etendita kiel beko de ia stranga birdo. Mi konkludis, ke li jam ekdormis, kaj fakte mi preskaŭ ekdormis, kiam subite li eksaltis el la seĝo kiel homo determinita kaj metis la pipon sur kamenbreton.

::“Well, Watson,” said Holmes when our visitor had left us, “what do you make of it all?”<br>

::“I make nothing of it,” I answered frankly. “It is a most mysterious business.”<br>

::“'''As a rule,” said Holmes, “the more bizarre a thing is the less mysterious it proves to be.''' It is your commonplace, featureless crimes which are really puzzling, just as a commonplace face is the most difficult to identify. But I must be prompt over this matter.”<br>

::“What are you going to do, then?” I asked.<br>

::“To smoke,” he answered. “'''It is quite a three pipe problem,''' and I beg that you won't speak to me for fifty minutes.”