Amuzo: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 14:
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[konsumanto]]] Lia [[gusto]] estas [[objekto]] de [[manipulado]], li volas vidi kaj aŭdi tion, kion oni instigas lin voli; distrado, same kiel ĉio alia estas [[industrio]]: la aĉetanton oni igas aĉeti [[plezuro]]n ĝuste same kiel oni igas lin aĉeti [[vesto]]jn kaj [[ŝuo]]jn. [[Kosto]] de la plezuro dependas de ĝia populareco en la [[merkato]], sed ne de io, kion eblus mezuri per la homaj mezuroj.
|teksto = Ĉiuj niaj amuzoj servas por faciligi al la [[homo]] fuĝon de si mem kaj de la [[Minaco|minacanta]] lin [[enuo]], donante al li azilon en multnombraj [[vojo]]j de la fuĝo, proponataj de nia [[kulturo]]. Tamen kaŝado de simptomo ne forigas kondiĉojn, naskantajn ĝin. Kune kun la [[timo]] malsaniĝi fizike aŭ esti humiligita kaze de perdo de la [[Socio|socia]] statuso kaj [[prestiĝo]], la timo de enuo havas unuarangan signifon inter la timoj, spertataj de la nuntempa homo. Vivante en la [[mondo]] de [[distro]]j kaj amuzoj, li timas enuon kaj ĝojas, kiam unu plia [[tago]] pasis sen malagrablaĵoj, unu plian [[horo]]n oni sukcesis mortigi sen konscii la kaŝitan enuon.▼
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Se [[individuo]] ne prokrastas siajn [[deziro]]jn (kaj deziras nur atingeblan), do li havas nek [[konflikto]]jn, nek [[dubo]]jn, nek neceson fari [[decido]]jn; li neniam restas sola kun si mem, ĉar li ĉiam estas okupita — li [[Laboro|laboras]] aŭ distriĝas. Li ne bezonas [[Konscio|konscii]] sin mem, ĉar li konstante estas okupita je [[konsumado]] de [[plezuroj]]. Por li Mi estas sistemo de deziroj kaj ilia kontentigo; li devas labori por kontentigi siajn dezirojn kaj tiuj ĉi deziroj estas ĉiam pli varmigataj kaj direktataj per la [[Ekonomio|ekonomia]] [[mekanismo]]. Plejparto da ili kreiĝas artefarite; eĉ la [[Sekso|seksa]] logo estas tute ne tiom “[[Naturo|natura]]” kiel oni bildigas ĝin.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Agrabla tempopasigado de la superaj [[Socio|sociaj]] tavoloj estas ekzemplo de distroj por tiuj, kiuj ankoraŭ ne kapablas ilin pagi, kvankam serioze esperas je [[Feliĉo|feliĉa]] [[ŝanco]]. Sekve de tio la tempopasigado de la malsupraj sociaj tavoloj ĉiam pli iĝas ĉipa [[imitado]] de tio, kion oni faras en la superaj tavoloj, diferenciĝante je [[prezo]], sed ne tiom je kvalito.
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
▲|teksto = Ĉiuj niaj amuzoj servas por faciligi al la [[homo]] fuĝon de si mem kaj de la [[Minaco|minacanta]] lin [[enuo]], donante al li azilon en multnombraj [[vojo]]j de la fuĝo, proponataj de nia [[kulturo]]. Tamen kaŝado de simptomo ne forigas kondiĉojn, naskantajn ĝin. Kune kun la [[timo]] malsaniĝi fizike aŭ esti humiligita kaze de perdo de la [[Socio|socia]] statuso kaj [[prestiĝo]], la timo de enuo havas unuarangan signifon inter la timoj, spertataj de la nuntempa homo. Vivante en la [[mondo]] de
|aŭtoro = [[Erich Fromm]]
|verko = La sana socio [1955]
| |||