Jean Baudrillard: Malsamoj inter versioj

{{Citaĵo

|teksto = La [[universo]] estas ne dialekta — ĝi estas kondamnita al ekstremaĵoj, ne al ekvilibro.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Imagu la [[Beleco|belan]], kvazaŭ absorbintan la tutan [[energio]]n de la [[Malbelo|malbela]]: vi ricevos la [[modo]]n…

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Imagu la [[Vero|veran]], kvazaŭ absorbintan la tuta [[energio]]n de la falsa: vi ricevos [[simulaĵo]]n…

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Ekstazo]] estas la specifa eco de ĉia [[korpo]], turniĝanta ĉirkaŭ si mem ĝis la perdo de la [[senco]], danke al kio ĝi lumas en sia pura kaj malplena formo. La [[modo]] estas ekstazo de la [[Beleco|bela]]: la pura kaj malplena formo de la turniĝanta [[estetiko]]. La [[simulaĵo]] estas ekstazo de la [[realo]]: sufiĉas nur ekspekti [[televido]]n — ĉiuj realaj [[evento]]j sekvas unu la alian en tute ekstaza raportado, do en kapturnigaj kaj [[Stereotipo|stereotipaj]], [[Racio|malraciaj]] kaj recidivaj formoj, kiuj naskas ilian sensencan kaj senĉesan vicon. Ekstaza: tia estas [[objekto]] en la [[reklamo]] kaj [[Konsumado|konsumanto]] en ĝia spektado — tio estas cirkulado de la interŝanĝa kaj konsuma [[valoro]]j ĝis ilia malapero en la pura kaj malplena formo de la [[varomarko]]…

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La sistemo detenas, timigante sin mem, kaj je tio troviĝas paradokse profita aspekto de detenado: mankas spaco por la [[milito]]. Nome pro tio restas esperi pri pluado de la [[Nuklea armilo|nuklea]] eskalado kaj armilkonkuro.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …[[histerio]] de ŝveliĝo estas unu el plej mirindaj [[signo]]j de la [Usono|usona]] [[kulturo]]…

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …la [[Socio|sociala]], iam estinta spegulo de la [[konflikto]], [[klaso]], [[proletaro]], trovas sian finan hipostazon en la [[handikapo]]. La [[Historio|historiaj]] kontraŭdiroj alprenis la patafizikan formon de la fizika aŭ [[Intelekto|intelekta]] manko.

|origina teksto =

}}

— alia (pli densa) stato de la sistemo naskas ''sekurecon'' (memreguladon, kontroladon, reagojn, ktp);</br>

— sekva stato de la sistemo, stato de proliferado kaj superpleneco, naskas [[paniko]]n kaj ''[[teroro]]n''.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Persona [[respondeco]], poste [[kontrolo]] (kiam respondecon prenas al si objektiva instanco), poste [[teroro]] (ĝeneraligita respondeco kaj [[ĉantaĝo]] per la respondeco).

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …sistemoj de organizita [[morto]] finas la morton kiel [[hazardo]]n. Kaj nome tiun ĉi [[logiko]]n despere klopodas rompi la [[terorismo]], anstataŭigante la sisteman morton ([[teroro]]n) per elektema logiko: logiko de [[ostaĝo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …en niaj nuntempaj sistemoj, kies motoro estas ne [[Ofero|oferado]], sed ekstermado, ne elektita [[viktimo]], sed [[Spektaklo|spektakla]] anonimeco. Eĉ en “sinoferoj” de la [[teroristo]]j, klopodantaj solvi la situacion per propra [[morto]], estas neniu elaĉeto — tio nur eble por momento levas vualon de anonima [[teroro]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Nenio pli similas al tiu ekcirkulado de la [[ostaĝo]]j, tiu absoluta formo de la [[Homo|homa]] konvertebleco, tiu ''pura formo de la neebla interŝanĝo'' ol cirkulado de la [[eŭro]]- kaj [[nafto]]dolaroj kaj aliaj flosantaj [[valuto]]j, kiuj tiom [[Teritorio|malteritoriiĝis]], estas tiom ekster la limoj de la ora ekvivalento kaj naciaj valutoj, kio efektive ili praktike ne interŝanĝiĝas, sed interverŝiĝas unu en alia en orbita ciklo, enkorpigante abstraktan deliron de la neebla tutmonda interŝanĝo…

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ni ĉiuj estas [[ostaĝo]]j kaj ni ĉiuj estas [[teroristo]]j. Tiu skemo anstataŭis la antaŭan skemon de la mastroj kaj [[sklavo]]j, tiuj kiuj dominas kaj tiuj super kiuj oni dominas, ekspluatantoj kaj ekspluatatoj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = En interpersona reĝimo de [[bezono]] (kontraŭe al la [[amo]], [[pasio]] aŭ [[tento]]) ni sentas afekcian [[ĉantaĝo]]n, do estas la afekciaj [[ostaĝo]]j de aliuloj: “Se vi ne donos al mi tion, vi [[Respondeco|respondecos]] pri mia [[depresio]], se vi ne amas min, vi respondecos pri mia [[morto]]”, kaj certe ja: “Se vi ne ebligos ami vin, vi respondecos pri via propra morto”. Do okazas la [[Histerio|histeria]] kaptado — postulado kaj ĉantaĝa eltrudado de [[respondo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = En [[ostaĝigo]] haveblas nek [[mesaĝo]], nek [[senco]], nek [[Politiko|politika]] laŭceleco. Tio estas [[evento]] sen sekvoj (kaj ĝi ĉiam kondukas al sakstrato). Sed ĉu la politikaj eventoj mem estas io alia ol deformita sinsekvo? Interesa estas nur rompo de la sinsekvo. Iam ĝi aperis forme de [[revolucio]], nun ĝi limiĝas je specefektoj. Kaj [[terorismo]] per si mem estas nura giganta specefekto.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[terorismo]] kaj [[ostaĝigo]] povus esti konsiderataj [[Politiko|politika]] ago se ĝin plenumus nur prematoj, troviĝantaj je despero (evidente en kelkaj kazoj estas tiel). Sed fakte ĝi iĝis normo de konduto, vaste disvastiĝinta inter ĉiuj [[nacio]]j kaj ĉiuj tavoloj de loĝantaro.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …mankas [[senco]] bedaŭri pri la [[homaj rajtoj]] kaj pri ĉio alia. Ni jam estas for de tio kaj tiuj, kiuj [[Ostaĝo|ostaĝigas]] nur malferme esprimas la [[vero]]n de la sistemo de detenado (kiun ni kontraŭstarigis al la sistemo de la [[moralo]]).

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Oni diras ke sen [[amaskomunikilo]]j ne ekzistus ankaŭ la [[terorismo]]. Kaj tio veras, ke la terorismo ne ekzistas per si mem kiel memstara [[Politiko|politika]] ago, ĝi estas [[ostaĝo]] de la amaskomunikiloj, same kiel ili estas ostaĝoj de la terorismo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Eble nur pro [[nostalgio]] ni ankoraŭ diferencigas [[Manipulado de la amasoj|manipulantan]] aktivon kaj manipulatan pasivon, transigante tiele antaŭajn rilatojn de la supereco kaj [[perforto]] en la nova epoko de mildaj [[teknologio]]j.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [pri ostaĝigo] …en la formiĝinta situacio la sistemo tre rapide rimarkas, ke ĝi povas funkcii ankaŭ sen tiu [[individuo]] (ekzemple [[Aldo Moro|Moro]]) kaj ke iusence estus pli bone tute ne savi lin, ĉar [[Libero|liberigita]] [[ostaĝo]] estas eĉ pli danĝera ol la morta…

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Kaj se konvertebleco ne eblas, do okazas ke finfine la [[teroristo]] ĉiam interŝanĝas nur sian propran [[vivo]]n kontraŭ la vivo de la [[ostaĝo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Tio, kio ne plu kreas [[iluzio]]n, estas [[Morto|morta]] kaj teruras.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Kiam ĉiuj [[enigmo]]j estas divenitaj, [[stelo]]j estingiĝas.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Antaŭ ol malaperi ĉio en nia [[kulturo]] [[Sekso|seksiĝas]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Laŭsence la [[pornografio]] diras: la vera [[sekso]] ie ekzistas, ĉar mi estas ĝia [[karikaturo]]. Kaj iu limigo ekzistas, ĉar mi estas ĝia eksceso.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Se [[histerio]] estis patologio de la ekspresio, akriĝinta dispozicio de la [[subjekto]], [[Teatro|teatra]] kaj [[Opero|opera]] konversioj de la [[korpo]], se [[paranojo]] estis patologio de la [[organizo]], rigida kaj [[Ĵaluzo|ĵaluza]] strukturigo de la [[mondo]], do la [[komunikado]], [[informo]], imanenta promiskueco de ĉiuj retoj kaj konstanta ligiteco estos por ni plej verŝajne la nova formo de [[skizofrenio]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ne [[moralo]] kaj pozitiva sistemo de [[Socio|sociaj]] [[valoro]]j [[Progreso|progresigas]] la socion, sed ĝiaj [[Moralo|senmoraleco]] kaj [[Virto|malvirteco]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[Socio|socia]] [[moralo]], kolektiva [[respondeco]], [[progreso]], [[Racio|raciigo]] de la sociaj rilatoj – absurdaĵo! Kia grupo iam ajn revis pri tio?

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La aliaj vivas en la stato de ĉagrena [[simulado]], [[Italio]] ja, se eblas diri, vivas en la stato de la [[Ĝojo|ĝoja]] simulado. Ĉi tie [[leĝo]] jam cedis — kaj eble cedadis ĉiam — sian lokon al la [[ludo]] kaj ludreguloj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …iuj [[politikisto]]j komprenas ke la [[potenco]] estas ne rajto unuflanke [[Manipulado de la amasoj|manipuli]] la [[volo]]n de aliaj, sed la ĉiam fajna kaj malsimpla ekzercado pri sia propra malapero. Ili komprenas, ke la potenco, same kiel la [[vero]], estas morta punkto, kiun oni devas scii neniam okupi, eĉ pli, necesas fari tiel, ke ĝin trafu aliaj. La potenco, kiu okupas tiun lokon, la potenco kiu enkorpigas la potencon, obscena kaj aĉa, kaj pli aŭ malpli frue ĝi fluigas [[sango]]n aŭ iĝas ridindaĵo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Historio]]j, en kiuj rolas renverseco, ĉiam estas kuriozaj — ekzemple pri [[rato]] kaj [[psikologo]]: la [[rato]] fanfaronas ke ĝi finfine komplete alkutimigis la psikologon doni al ĝi panpecon ĉiufoje, kiam ĝi levas kaĝopordon.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Pri [[deontologio]] de la [[Opinio|opinisondadoj]] (aŭ [[amaskomunikilo]]j) paroli estas same sensence kiel paroli pri deontologio de la [[modo]] — ne ekzistanta pro tio, ke ĝia movforto iĝis ne konstanta [[ludo]] pri kontraŭstarigo de la [[Beleco|bela]] kaj la [[Malbeleco|malbela]], sed tiu pri nediferencigo de tiuj ĉi polusoj kaj pri ilia nediferencigebla turniĝado en la ĝeneraligita efekto de la [[tento]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …reala problemo komenciĝas de hipotezo pri sendifekta funkciado, ja gravas ne difektado de la [[vero]] interne de la [[mekanismo]], sed difektado de la tuta [[Realo|reala]] per objektiva fidindeco de tiu ĉi mekanismo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ekrano, kiun kreas la [[amaskomunikilo]]j ([[informo]]) ĉirkaŭ ni estas la ekrano de kompleta malcerteco. Kaj temas pri la ''absolute nova'' malcerteco, ja tiu ĉi malcerteco devenas el ne malsufiĉo de la informo, sed el la informo mem, el ĝia troeco. Malsame ol kutima malcerteco, kiun ĉiam eblis solvi, tiu ĉi malcerteco estas nesolvebla kaj sekve neniam estos forigita.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ambaŭ fenomenoj [[Respondeco|respondecas]] unu al alia: nek [[amaso]]j havas [[opinio]]n, nek [[informo]] ilin informas, kaj tio kaj alio supernutras unu la alian — rapideco de cirkulado de la informo kreskigas nur pezon de la amasoj, sed tute ne nivelon de ilia [[konscieco]].

|origina teksto =

}}

|teksto = Se aliri la [[Opinio|opinisondadojn]] de tiu ĉi vidpunkto, ni ekvidos le ili funkcias rekte kontraŭe al siaj supozataj celoj. Ili funkcias kiel [[spektaklo]] de la [[informo]] (la informo estas kiel la [[revolucio]]: la [[popolo]] postulas nur ĝian spektaĵon), do kiel moko pri la informo, sed precipe ili funkcias kiel moko pri la [[politiko]] kaj la politika klaso.</br>

Senintenca [[humuro]] de la opinisondadoj (kaj malica [[ĝojo]], kiun ni sentas pro tiu “[[Scienco|scienca]]”fantasmo) originas en tio, ke ili neniigas ĉiam politikan konfidon. Kiu ili estas, tiuj [[homo]]j, kiu bezonas opinisondadojn por fari [[decido]]jn, ĉe kiuj testado anstataŭas [[strategio]]n?

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ne eblas ion fari: la ''[[amaso]]j estas pura [[objekto]], do tio kio malaperis de sur la horizonto de la [[subjekto]]'', tio kio malaperis de la horizonto de la [[historio]], — same kiel [[silento]] estas pura objekto, kiu malaperas de la horizonto de [[parolo]], kiel la [[sekreto]] estas pura objekto, kiu konstante malaperadas de sur la horizonto de la [[senco]]. La forto de la amaso-kiel-objekto estas tute ŝoka.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Eble la plej profunda [[deziro]] konsistas en tio, ke transdoni sian deziron al iu alia.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …ni ĝoje akceptas tin [[Amaso|amasan]] transdonadon de la [[respondeco]], ĉar estas ne evidente al ĉiuj, nek interese: [[Scio|scii]], [[Volo|voli]], [[Povo|povi]], [[Deziro|deziri]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[amaso]]j [[Scio|scias]], ke ili nenion scias, sed ili ja ne [[Deziro|deziras]] scii. La amasoj scias, ke ili nenion [[Povo|povas]], sed ili ja ne deziras povi. Oni arde riproĉas ilin pri elmontrado de [[stulteco]] kaj pasiveco. Sed tio malveras: la amasoj plenas je [[snobismo]], kaj ili kondutas kiel la snobo [[George Brummell|Brummel]]: komplete delegas sian rajton de le elekto al iu ajn alia — en siaspeca ludo de [[Respondeco|senrespondeco]], irona defio, kompleta malvolo, kaŝita kovardo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = En nia [[kulturo]] [[tento]] havis ion similan al la ora epoko ekde la epoko de la [[Renesanco]] kaj ĝis la [[18-a jarcento]]: kiam ĝi estis, same kiel la [[Politiko|politiko]] aŭ kortegaj manieroj, la konvencia [[Aristokratio|aristokratia]] formo, [[Strategio|strategia]] [[ludo]], sen iu speciala ligo al la [[amo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [pri [[amo]]] …la nuntempan ĝian komprenon oni elpensis ĉefe lime de la [[18-a jarcento|18]]-[[19-a jarcento]]j kaj ĝi direktiĝas ''kontraŭ'' supraĵa [[ludo]] de la [[tento]]. Okazas disrompo inter la formo de la duala ludo, strategia [[iluzio]] kaj nova, individua fineco, plenumo de la [[deziro]] — grandioza supreniro de dispozicio de la deziro, ĉu temas pri la [[Sekso|seksaj]] aŭ [[Psiko|psikaj]] streboj de la [[individuo]] aŭ [[Politiko|politikaj]] streboj de la [[amaso]]j. Iel aŭ tiel, tiu deziro kaj ĝia “liberaligo” ne plu havas ion komunan kun la [[Aristokratio|aristokratia]] ludo de la [[defio]] kaj tento.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Plia grava momento: la [[tento]] estas [[Paganismo|pagana]] dum la amo estas [[Kristanismo|kristana]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[amo]] estas fino de la [[regulo]] kaj komenco de la [[leĝo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [pri apero de [[kristanismo]]] [[Dio]] [[Amo|ekamas]] siajn proksimulojn, kion li neniam faris antaŭe, kaj la [[mondo]] ĉesas esti [[ludo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …formo kontraŭa al la [[amo]] plu estas sekvado de la [[rito]]: ĉie kie denove estas inventataj [[regulo]] kaj [[ludo]], la amo malaperas.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Karaktera trajto de tia universala [[pasio]] kiel la [[amo]] estas tio, ke ĝi estas individua kaj ke ĉiu en ĝi trovas nur sin mem. La [[tento]] havas dualan karakteron: mi ne povas tenti, se mi jam ne estas tentita, neniu povas tenti min, se li ankoraŭ ne estas tentita. Neniu povas [[Ludo|ludi]] sen alia, tio estas principa [[regulo]]. Dume ami mi povas sen reciprokeco. Se mi amas kaj oni ne amas min, tio estas mia [[problemo]]. Se mi ne amas vin, tio estas via problemo. Se iu ne plaĉas al mi, tio estas lia problemo. Jen kial [[ĵaluzo]] estas natura trajto de la amo dum ĝi fremdas al la tento — la emocia ligo ĉiam estas malcerta dum la pakto pri la [[signo]]j estas nediskutebla kaj deviga. Krome tenti iun ne signifas ke oni investas en li aŭ [[Psikologio|psikologie]] absorbas, la tento ne konas tiun teritorian ĵaluzon, kiu propras al la amo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Eble la [[ĵaluzo]] eĉ antaŭas la [[amo]]n: origine ĵaluzo estis propra al la [[Antikva Grekio|grekaj]] [[dio]]j, kiuj konis nek la amon, nek [[sentimentaleco]]n, tamen terure ĵaluzis unu la alian.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[tento]] ankoraŭ estas [[Ceremonio|ceremonia]], la [[amo]] ankoraŭ estas patosa, la [[sekseco]] estas nuraj rilatoj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Efektive tio estas mistifiko — la [[Genro|genran]] diferencon prezenti kiel la originan, bazan diferencon, tian el kiu orginas ĉiuj aliaj aŭ ke ili ĉiuj estas ĝiaj nuraj [[metaforo]]j.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Efektive la [[sekseco]], en siaj [[Biologio|biologia]] kaj pretendema evidenteco, markas la plej malfortan kaj plej malgravan diferencon, tiun kiu venas kiam ĉiuj aliaj perdiĝas.

|origina teksto =

}}

— la [[amo]] ([[pasio]]) — la epoko de la [[Etiko|etika]] kaj patosa diferenco inter la genroj;</br>

— la [[sekseco]] — la epoko de la [[Psikologio|psikologia]], [[Biologio|biologia]] kaj [[Politiko|politika]] diferenco inter la genroj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[tento]] estas ne [[Sekreto|sekreta]] — ĝi estas [[Enigmo|enigma]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[amo]] [[Respondeco|respondecas]] pri ĉiuj [[enigmo]]j de la [[mondo]], sed al ĝi mem mankas enigmeco. Inverse, ĝi estas ŝarĝita je la [[senco]] kaj apartenas ne al vico de la [[enigmo]], sed al la vico de la [[diveno]]. “La amo estas ŝlosilo al la diveno” aŭ eĉ tute brutale: “La tuta [[vero]] estas en la [[sekso]]”. (La vero, kiu mirakle malkovriĝis en la [[20-a jarcento]], sed kial ja? Ne kredu al ĝi: la enigmo restas nedivenita kaj plu konservas tutan sian forton de la [[tento]]).

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Fari interŝanĝon kaj [[signo]]jn de la interŝanĝo estas la sola vojo eviti la [[sorto]]n kaj sensencajn signojn. Nenia [[amo]]miksturo, neniu [[defio]]. Nek [[pasio]], nek [[tenero]]. Tiel la [[vivo]] protektas sin kontraŭ [[Morto|mortigaj]] formoj de artefariteco kaj [[Ofero|ofereco]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Plejmulto apenaŭ [[Deziro|deziras]] ke oni [[Tento|tentu]] ilin, ili deziras ke oni [[Amo|amu]] iln.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Evidente necesas strebi, ke oni [[Amo|amu]] vin pro la [[timo]] esti [[Tento|tentita]], sendube necesas ami por ne tenti.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Kiam la [[sekso]] kaj [[amo]] airas laikan formon de la hejma [[ekonomio]], ili povas iĝi [[objekto]]j de la interŝanĝo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Iel ajn, la sola afero kiun al vi neniam pardonos la [[virino]] estas ne tio, ke vi ne amas ŝin (pri la [[amo]] aŭ [[sekso]] ĉio ĉiam solviĝas), sed tio ke vi ne [[Tento|tentis]] ŝin aŭ ke ŝi ne tentis vin. Tio elaĉeteblas per nenio kaj kiun ajn amon kaj [[tenero]]n vi ne donu al ŝi, finfine ŝi ĉiam uzos ilin por kruela [[venĝo]]. Ne sukcesinte tenti, ŝi strebos neniigi vin. Ĉiuj amaj kaj seksaj [[peko]]j pardoneblas, ĉar ili ne estas [[ofendo]]. Nur la tento tuŝas la [[animo]]n, kiu trovas la trankviliĝon nur en la [[murdo]]. El tio devenas tio, kion mi nomas malica spirito de la [[pasio]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Subjekto]] povas nur [[Deziro|deziri]] — nur [[objekto]] povas [[Tento|tenti]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …''hodiaŭ pozicio de la [[subjekto]] iĝis simple'' senpova. Neniu hodiaŭ kapablas preni sur sin [[respondeco]]n kiel subjekto de la [[potenco]], subjekto de la [[scio]], subjekto de la [[historio]]. Kaj neniu cetere eĉ provas.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[deziro]] ne ekzistas, la ''sola deziro konsistas en esti la [[sorto]] de la alia'', iĝi por li [[evento]], superanta ĉian subjektivecon, ŝokanta per sia fatala okazo iun ajn eblan subjektivecon, [[Libero|liberiganta]] [[subjekto]]n de liaj celoj, de lia influo kaj de ĉia [[respondeco]] antaŭ si mem kaj antaŭ la [[mondo]], en [[pasio]] ''finfine sendispute objektiva''.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ordinara [[Tento|tentanto]] pri tio nenion [[Scio|scias]]. Li [[Deziro|deziras]] esti [[subjekto]], kaj la alian konsideras [[viktimo]] de sia [[strategio]]. [[Naiveco|Naiva]] [[psikologio]], la sama kiel ĉe tiuj naivaj bonkoruloj, kiuj stariĝas flanke de la viktimo. Sed nek tiuj, nek aliaj vidas ke la tuta iniciato, la tuta forto troviĝas ĉe alia flanko, ĉe la flanko de la [[objekto]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[Tento|tentanto]] opinias ke tio estas li kiu kaptis la [[objekto]]n per sia [[strategio]], sed efektive li mem trafis kaptilon de tiu ĉi banala strategio, kaj nome la objekto kaptis lin per sia fatala strategio.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …la plej malbone estas esprimi [[deziro]]n kaj ekvidi ĝian ''laŭvortan'' plenumon. La plej malbone estas ricevi ĝuste tian premion, kian oni deziras.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[viro]] ĉiam alfrontas [[danĝero]]n perdi la [[vizaĝo]]n: se li tuj [[risko]]s fari [[Sekso|seksan]] proponon, li ĉiam ricevos rifuzon; se li aplikos pli fajnan [[ludo]]n, li iĝos [[viktimo]] de pli fajna rifuzo. Inverse ne okazas. Ja la [[virino]] troviĝas en la pozicio de ne [[deziro]], sed en la pozicio de oble pli altaj — tiu de [[objekto]] de la deziro.

|origina teksto =

}}

|teksto = La eterna [[vireco]] ne ekzistas, ĉar ne ekzistas malpermeso, kiu barus la [[viro]]n de [[Sekso|seksa]] [[deziro]] de la [[virino]]. La virinon, se ŝi tion deziras, nun ne necesas [[Tento|tenti]]. Sed la viro, se tion deziras la virino, plu devas tenti.</br>

Kaj se deviga postulo de [[virineco]] de la [[objekto]] ĉesis por la virino, do la deviga postulo de la vireco ne ĉesis por la viro. Do por ne perdi la [[vizaĝo]]n li devas respondi al seksa deziro de la virino — ŝi neniam trafis tian situacion, ĉar ŝi ĉiam havis eblecon dekliniĝi en la tento kaj interalie en la rifuzo, kie ŝi ne riskis perdi la vizaĝon, kaj eĉ inverse.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[virino]]-[[objekto]] estis suvereno kaj restas la mastrino de la [[tento]] (de [[regulo]]j de [[Sekreto|sekreta]] [[ludo]] de la [[deziro]]j). La [[viro]]-objekto estas nura nuda [[subjekto]], prirabita ĝisnude orfo de la [[deziro]], revanta pri perdina dominado — nek subjekto, nek fakte objekto de la deziro, sed nura [[Mito|mita]] instrumento de la kruela [[libereco]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Posedo]] estas zorgigo kaj [[fiero]] de la [[subjekto]], sed ne de la [[objekto]], kiu ne interesiĝas pri tio, same kiel pri sia [[liberiĝo]]. La objekto volas nur [[Tento|tenti]] — tiel ĝi [[Ludo|priludas]] sian mutecon, kiel [[ŝtono]]j priludas sian [[indiferenteco]]n, kiel la [[virino]]j ludas per sia [[rigardo]], kaj ĝi ĉiam gajnas.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Psikanalizo]] starigis en la ĉefan lokon unu aspekton de nia [[vivo]] kaj kaŝis de ni la alian. Ĝi trotaksis unu el niaj naskiĝoj, [[Biologio|biologian]] kaj [[Genro|genran]], sed forgesigis alian, [[iniciacio|iniciacian]] naskiĝon. Ĝi forgesis ke krom du estaĵoj, kiuj difinas nian biologian naskiĝon, ĉiam apudas ankaŭ aliaj, tiuj kiuj nin [[Tento|tentas]] (ili povas esti la samaj), kaj certagrade ili estas niaj iniciaciaj gepatroj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Ĉiuj ni iam estis almondigitaj, ĉiuj ni devas esti [[Tento|tentitaj]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Se [[psikanalizo]] (la [[Leĝo]], la [[Patro]] ktp) estas tio, kio elŝiras vin el la sinkreta [[deziro]] de la [[Patrino]] por fordoni vin al la [[povo]] de nia propra [[deziro]], do la [[tento]] estas tio, kio elŝiras vin el nia propra deziro por fordoni vin al la povo de la [[mondo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = En la [[sonĝo]]j estis [[sekreto]] kaj [[Freud]] donis al ili [[senco]]n. La sonĝoj estis proksimaj al la [[sorto]], Freud proksimigis ilin al la [[deziro]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Psikanalizo]] estas la malfeliĉa [[konscio]] de la [[signo]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …la nuntempa analizo jam delonge rivelis mankojn de la determinisma klarigo de la [[mondo]] kaj naskis aleatoran mondon danke al objektiva [[Kaŭzo|kaŭzeco]], do ĝi ĉion traktas de la vidpunkto de [[Hazardo|hazardeco]] kaj samtempe ĝi vekis atenton al aliaj tipoj de ligo — ne kaŭzaj kaj pli kaŝitaj (ekzemple [[psikanalizo]] kaj ĝia traktado de [[nekonscio]] forigis hazardecon de misparolo, [[eraro]], [[sonĝo]], [[frenezo]]).

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …efektive ni anstataŭigis dominadon de [[Intelekto|intelektaj]] [[kaŭzo]]j per tute ne [[hazardeco]], sed per mekanismo de pli kaŝitaj interligoj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Hazardo]] donas al ni paŭzon por ripozi: neniu [[Deziro|deziris]] tion — kia malpeziĝo! Do nome [[Dio]] en sia nemezurebla [[kompato]] donas al ni la hazardon. Pri [[evento]], de kiu oni deziris seniĝi, oni ofte diras tiel: “Tia estis [[volo]] de Dio” (do de neniu).

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Vetludo]] paradokse ilustras mankon de [[hazardo]], ĝian radikalan neadon en la [[konscio]] mem de la ludanto.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …ni jam delonge preferas [[Hazardo|hazardan]] (ĉar la [[Racio|racia]] evidentiĝis esti nesufiĉa) version de la [[mondo]] ol la [[Fatalo|fatalan]].

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = En tio estas la tuta diferenco inter la [[sorto]] kaj la [[hazardo]]. Ja pura hazardo, eĉ se imagi ke ĝi ekzistas, por ni estas tute neinteresa, en la pura hazardo haveblas nenio, kio povus nin [[Tento|tenti]], ĝi estas objektiva kaj ne pli.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …de [[Moralo|morala]] vidpunkto ni povas [[Deziro|deziri]] bari nin per diversaj alibioj (inkluzive de [[hazardo]]) de la [[fatalo|fatala]] ligiteco de la [[evento]]j, sed de la [[Simbolo|simbola]] vidpunkto ni profunde abomenas neŭtralan [[mondo]]n, kie regas la hazardo, kaj do [[Sekureco|sekuran]] kaj senan je [[senco]], same kiel la mondon kie ĉion regas la objektivaj [[kaŭzo]]j: kvankam en tiu kaj en alia pli facilas vivi, sed neniu el ili kostas ion kontraŭ kapturniga mondo, kiun regas [[Dio|dia]] aŭ [[Diablo|diabla]] ligiteco de ''necesaj'' koincidoj, do de la mondo, kie ni [[Tento|tentas]] la eventojn, elvokas ilin kaj devigas okazi per ĉionpoveco de la [[penso]] — la kruela mondo, kie nenio estas senkulpa, speciale ni, la mondo en kiu dissolviĝas nia subjektiveco (sed ni akceptas tion kun [[ĝojo]]), ĉar ĝi dissolviĝas en aŭtomateco de la eventoj, en ilia objektiva disvolviĝo. Ĝi iĝas iusence la mondo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = …ekzistas ne nur flekseco kaj malcerteco, sed ankaŭ eventuala ''renverseco'' de la fizikaj [[leĝo]]j.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Procezo, kiu ŝtelas nian [[libereco]]n kaj nian [[respondeco]]n, engaĝante nin en la ciklo de antaŭdestino (almenaŭ en la plej banala formo de “ŝanco”), havas oble pli da ŝancoj [[Tento|tenti]] nin ol la procezo de [[liberigo]] kaj respondecigo, kiu ajnakaze ankaŭ ne havas fundamentojn: anstataŭ engaĝiĝi je komikeco de libereco en lukto kontraŭ niaj propraj principoj, ni prefereas engaĝiĝi je tragikeco de la pura arbitreco.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[ceremonio]] havas antaŭsenton de sia evoluo kaj de sia fino. Ĝi ne havas spektantojn. tie kie komenciĝas [[spektaklo]], finiĝas la ceremonio, ja ĝi estas ankaŭ la [[perforto]] super la prezentado.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = La [[ceremonio]] estas [[Tuŝo|tuŝsensa]] [[mondo]] de [[Gesto|gesta]] ordo kaj ŝajneco, kreita por teni la [[korpo]]jn je ĝusta distanco kaj por fari tiun distancon sentebla. Du korpoj, kiuj kolizias, tuŝas unu la alian, estas obscenaj kaj maldecaj.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = [[Dio]]-[[homo]] estas absurdo.

|origina teksto =

}}

{{Citaĵo

|teksto = Necesas estimi la [[Homo|nehoman]].

|origina teksto =

}}