Kondamno: Malsamoj inter versioj

|teksto = El specoj de la [[morto]], al kiuj [[tribo]] aŭ [[popolo]] kondamnis apartan [[homo]]n, oni povas elstarigi du plej gravajn formojn; la unua el ili estas ''elpuŝigo''. La homon oni elpuŝigas el la tribo, lasante tie, kie li mortos pro [[malsato]] aŭ iĝos [[predo]] de [[ĉasbesto]]j… Kompleta [[soleco]] estas terura [[puno]]]; izoliĝo de la propra [[grupo]], speciale en primitivaj kondiĉoj estas [[sufero]], kiun nur malmultaj povas elteni. Perversa formo de tia elpuŝigo estas fordono al [[malamiko]]… La alia formo estas ''kolektiva mortigo''. La kondamniton oni kondukas al kampo kaj [[Ŝtonumado|ŝtonumas]]. Ĉiu ĵetas sian [[ŝtono]]n, la kulpulo pereas sub ŝtona hajlo. Neniu plenumas rolon de [[ekzekutisto]], mortigas la tuta komunumo. La ŝtonoj reprezentas ĉi tie la komunumon, ili estas [[signo]] de ĝia [[decido]] kaj de ĝia [[ago]]. Eĉ tie, kie la ŝtonumado ne plu estas praktikata, konserviĝis inklino al la kolektiva mortigo. Tia estas [[bruligado sur ŝtiparo]]: la [[fajro]] anstataŭas la amason, dezirantan morton al la kondamnito.