|teksto = Tuj post la “[[homo“homo de la vorto]]”vorto” ricevis [[agnosko]]n flanke de la [[potenculo]]j, li kutime trovas bombastajn [[argumento]]jn por stariĝi ĉe la flanko de la fortuloj kontraŭ la malfortuloj. [[Lutero]], unue defiinta la regantan [[eklezio]]n kaj kunsente parolinta pri la “[[Malriĉeco|malriĉa]], sentitola popolo”, poste, kiam li unuiĝis kun [[Germanio|germanaj]] princetoj, deklaris: “[[Dio]] preferus ekzistadon de la [[registaro]], eĉ de la plej aĉa, ol permesi al la [[amaso]] diboĉi, kiel ajn ĝi estu prava pri tio”. [[Richard Bourke|Bourke]], kiun aŭspiciis [[lordo]]j kaj [[aristokrato]]j, parolis pri la “porka [[plebaro]]” kaj rekomendis al la malriĉuloj “[[pacienco]]n, [[laboro]]n, [[ŝparemo]]n kaj [[religio]]n”. La dorlotitaj per [[gloro]] kaj [[flato]] “homoj de la vorto” en la bolŝevisma [[Rusio]], kiel antaŭe en la [[Nazia Germanio]], ne sentas bezonon stariĝi ĉe la flanko de la persekutatoj kaj teroratoj kontraŭ senkompataj [[gvidanto]]j kaj ilia sekreta [[polico]].
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 47:
{{Citaĵo
|teksto = Kaj ĉe la bolŝevisma, kaj ĉe la [[Naziismo|nazia]] reĝimoj haveblas fajna [[kompreno]] de graveco de la rilatoj inter la “[[homoj“homoj de la vorto]]”vorto” kaj la [[ŝtato]]. En la bolŝevisma [[Rusio]] [[verkisto]]j, [[pentristo]]j, [[sciencisto]]j ĝuas [[privilegio]]jn de la reganta tavolo. Ili ĉiuj estas superaj [[ŝtatoficisto]]j. Cetere ili devas sekvi la [[Partio|partian]] linion, sed tio estas nura [[disciplino]], al kiu subiĝas la tuta [[elito]]. Kio koncernas [[Hitlero]]n, do li havis diable realisman planon: ĉiujn sferojn de la [[scio]] fari [[monopolo]] de la elito, kiuj devos regi lian mondan [[imperio]]n; la restajn sennomajn [[amaso]]jn Hitlero planis teni duonedukitaj.
