Eric Hoffer: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1 378:
 
{{Citaĵo
|teksto = En [[kariero]] de preskaŭ ĉiu, eĉ ne skrupulema “[[homo“homo de la vorto]]”vorto” aperas momento, kiam estima aŭ paciga [[gesto]] fare de la [[potenculo]]j povas allogi lin al ilia flanko. En certan periodon de sia [[vivo]] multaj “homoj de la vorto” pretas iĝi [[oportunisto]]j kaj [[kortegano]]j. [[Jesuo]] mem eble ne edifus sian instruon se la [[fariseo]]j akceptus lin, nomus sia instruisto kaj aŭskultus kun [[estimo]]. Se [[Lutero]]n ĝustatempe oni farus [[episkopo]], tre verŝajnas ke tio malvarmigus ardon ankaŭ de Lutero kaj de la tuta [[Reformacio]]. La junan [[Karolo Markso|Karolon Markson]] verŝajne oni povus allogi al la flanko de [[Prusio]], se oni donus al li titolon kaj respondecan [[posteno]]n en la [[registaro]]; same pri [[Ferdinando Lasalo|Lasalo]], se li ricevus titolon kaj korteganan [[uniformo]]n. Sed aliflanke tuj post kiam la “homo de la vorto” formulos sian [[filozofio]]n kaj sian programon, li komencas defendi ilin pli firme kaj li mem iĝas malpli influebla de [[flatado]] kaj allogado.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 392:
 
{{Citaĵo
|teksto = Tuj post la “[[homo“homo de la vorto]]”vorto” ricevis [[agnosko]]n flanke de la [[potenculo]]j, li kutime trovas bombastajn [[argumento]]jn por stariĝi ĉe la flanko de la fortuloj kontraŭ la malfortuloj. [[Lutero]], unue defiinta la regantan [[eklezio]]n kaj kunsente parolinta pri la “[[Malriĉeco|malriĉa]], sentitola popolo”, poste, kiam li unuiĝis kun [[Germanio|germanaj]] princetoj, deklaris: “[[Dio]] preferus ekzistadon de la [[registaro]], eĉ de la plej aĉa, ol permesi al la [[amaso]] diboĉi, kiel ajn ĝi estu prava pri tio”. [[Richard Bourke|Bourke]], kiun aŭspiciis [[lordo]]j kaj [[aristokrato]]j, parolis pri la “porka [[plebaro]]” kaj rekomendis al la malriĉuloj “[[pacienco]]n, [[laboro]]n, [[ŝparemo]]n kaj [[religio]]n”. La dorlotitaj per [[gloro]] kaj [[flato]] “homoj de la vorto” en la [[Bolŝevismo|bolŝevisma]] [[Sovetunio|Rusio]], kiel antaŭe en la [[Nazia Germanio]], ne sentas bezonon stariĝi ĉe la flanko de la persekutatoj kaj teroratoj kontraŭ senkompataj [[gvidanto]]j kaj ilia sekreta [[polico]].
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 441:
 
{{Citaĵo
|teksto = Rimarkindas ke batalema “[[homo“homo de la vorto]]”vorto”, kiu “kvazaŭ mezuras profundecon de la falo de la ekzistanta ordo por montri ĝian malkapablon kaj [[maljustec]]on”, ofte preparas grundon por ne [[socio]] de liberpensemaj [[individuo]]j, sed por [[Kolektivismo|kolektivisma]] socio, kie plej aprezataj estas ekstrema unueco kaj blinda [[kredo]].
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 455:
 
{{Citaĵo
|teksto = Tiel kondamnante kaj detruante la ekzistantajn [[opinio]]jn kaj [[aŭtoritato]]jn, la batalema “[[homo“homo de la vorto]]”vorto” senkonscie kreas en la elreviĝintaj [[amaso]]j sopiron de la [[kredo]], ĉar plejparto de la [[homo]]j ne povas elteni senfruktan kaj senutilan [[vivo]]n, se ili ne havas ion, al kio ili povus esti arde [[Fideleco|fidelaj]], kun kio ili povus kunfandiĝi. Jen kial la kritikema “homo de la vorto” ofte iĝas antaŭulo de nova kredo.</br>
La vera “homo de la vorto” mem povas trankvile vivi sen la kredo je absoluto. Li aprezas serĉadon de la [[vero]] ne malpli ol la veron mem. Li ĝuas lukton kaj konfrontiĝojn de la [[penso]]. Se li vortiumas iun [[filozofio]]n aŭ [[doktrino]]n, tio estas pli montrado de la [[intelekto]] kaj ekzercado pri [[dialektiko]] ol agadplano kaj dogmaro de la kredo… Jen kial [[Jesuo]] ne estis [[kristano]] kaj [[Markso]] — [[marksisto]].
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
Linio 1 526:
 
{{Citaĵo
|teksto = Eĉ pli, ĉar la vera “[[homo“homo de la vorto]]”vorto” ne povas sincere kaj longe subpremadi siajn kritikajn kapablojn, li senevite estas konsiderata [[herezulo]]. Do se la krea “homo de la vorto” ne sufokos la novnaskitan [[movado]]n en la alianco kun la “homoj de la ago” aŭ se li mem ne [[morto]]s ĝustatempe, do li verŝajne finos en soleco aŭ sub kugloj ĉe muro.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]
Linio 1 554:
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Trockij]] estis la brila “[[homo“homo de la vorto]]”vorto” — vanta, brila [[individuisto]] ĝis medolo. Katastrofa falo de la [[Rusia imperio]] kaj pova volo de [[Lenin]] venigis Trockij-on al tendaro de [[fanatikulo]]j. Dum la [[Rusia enlanda milito|enlanda milito]] li montris neordinarajn talentojn de la organizanto kaj [[militestro]]. Sed kiam fine de la enlanda milito streĉiĝo malkreskis, Trockij denove iĝis la “homo de la vorto” — sen [[kruelo]], sen [[suspektemo]], kalkulanta pri la vorto, ne pri la kruda [[forto]], kaj li ebligis al la ruza fanatikulo [[Stalin]] forigi sin.
|aŭtoro = [[Eric Hoffer]]
|verko = La vera kredanto [1951]