Franca revolucio de 1789: Malsamoj inter versioj

{{Citaĵo

|teksto = Por ĵeti sin komplete en entreprenon, ligitan al grandaj [[ŝanĝo]]j, [[homo]]j devas esti ekstreme [[Malkontento|malkontentaj]], ne tre [[Malriĉeco|malriĉaj]] kaj havi tian [[sento]]n, ke, posedante [[Povo|povegan]] [[doktrino]]n, [[Peko|senpekan]] [[gvidanto]]n aŭ novajn metodojn, ili ricevas aliron al la fonto de la ĉiovenka [[forto]]. Samtempe ili devas havi troiigitan [[imago]]n pri eblecoj kaj perspektivoj de [[estonteco]]. Kaj fine ili devas esti tute [[Scio|nesciaj]] pri malfacilaĵoj, ligitaj al ilia entrepreno. [[Sperto]] tiukaze estas obstaklo. Homoj, komenciĝintaj la Francan revolucion, havis nenian [[Politiko|politikan]] sperton. Same kiel la [[bolŝevistoj]], kaj la [[nazioj]], kaj la [[revoluciulo]]j de [[Azio]]. Sperta homo aperas poste, li aniĝas al la [[movado]] kiam ĝi jam moviĝas. [[Anglio|Angla]] politika sperto verŝajne gardas la [[Angloj|anglon]] de la [[Amaso|amasaj]] movadoj.

|verko = La vera kredanto [1951]

|origina teksto =

{{Citaĵo

|teksto = La [[Amaso|amasa]] [[movado]] laŭ sia karaktero malofte estas tuteca. Kutime unu movado montras iujn elementojn de movadoj de aliaj specoj; foje unu movado inkludas du aŭ tri. [[Eliro (historia evento)|Eliro]] de la [[judoj]] el [[Egiptio]] estis kaj sklav[[ribelo]], kaj [[Religio|religia]] movado, kaj la [[nacio|nacia]]. La batalema [[naciismo]] de la [[japanoj]] laŭ sia esenco estas [[Revolucio|revolucia]]. La Franca revolucio estis la nova religio de tiu [[tempo]]: ĝi havis [[dogmo]]jn, sanktajn revoluciajn [[principo]]jn — [[Libereco]] kaj la sankta [[Egaleco]]; ĝi havis “siajn religiajn [[rito]]jn, kiuj laŭsence estis aliformiĝo de [[Katolikismo|katolika]] [[diservo]], ligita al la civilaj [[festo]]j. Ĝi havis siajn [[sanktulo]]jn, siajn [[heroo]]jn kaj [[martiro]]jn de libereco”<ref>Citaĵo el: Carl L. Becker. The Heavenly City of the Eighteenth-Century Pholosophers. 1932. p. 133.</ref>. Kaj samtempe la Franca revolucio estis ankaŭ la nacia movado. En 1792 la Leĝodona Kunsido eldonis dekreton pri tio, ke la [[altaro]]j ĉie devas esti starigataj kun nepra surskribo: “La civitano naskiĝas, vivas kaj mortas por la [[Patrujo]]”.

|verko = La vera kredanto [1951]

|origina teksto =

{{Citaĵo

|teksto = La Franca revolucio, kiu estis ankaŭ la [[Naciismo|naciisma]] [[movado]], elpaŝis ne kontraŭ [[tiranio]] de la [[Katolikismo|katolika]] [[eklezio]] kaj ne kontraŭ la [[malnova reĝimo]], sed kontraŭ iliaj malforteco kaj senutileco. Kiam [[popolo]] [[Ribelo|ribelas]] en la [[Totalismo|totalisma]] [[socio]], ĝi ribelas ne kontraŭ [[malbono]] de la reĝimo, sed kontraŭ ĝia malforteco.

|verko = La vera kredanto [1951]

|origina teksto =

{{Citaĵo

|teksto = …la [[Idealo|ideala]] [[diablo]] estas [[eksterlandano]]. Por prezenti hejman [[malamiko]]n kiel diablon necesas alskribi al li eksterlandan devenon. Al [[Hitlero]] estis nemalfacile alglui al la [[Germanio|germanaj]] [[judo]]j etikedon de eksterlandanoj. [[Rusio|Rusiaj]] [[Revolucio|revoluciaj]] agitantoj akcentis eksterlandan devenon de la reganta [[aristokratio]] ([[varengoj]], [[tataro]]j, [[Okcidenta Eŭropo|okcidenteŭropanoj]]). En la tagoj de la Franca revolucio la eksterlandanojn oni konsideris kiel “[[posteulo]]jn de la [[barbaroj]]-[[ĝermanoj]], dum la netitolitaj [[francoj]] estis posteuloj de la civilizitaj [[gaŭloj]] kaj [[romianoj]]”<ref>Citaĵo el: Crane Brinton. The Anatomy of Revolution. 1938. p. 62.</ref>. Dum la [[Puritanismo|puritana]] revolucio sur la reĝistojn oni alkroĉis etikedon “[[normanoj]]”, do posteuloj de eksterlandaj invadintoj.

|verko = La vera kredanto [1951]

|origina teksto =

{{Citaĵo

|teksto = Veras ankaŭ ke ĉiuj [[Naciismo|naciismaj]] [[movado]]j, ekde la [[kulto]] de “[[Patrujo]]” en la revolucia Francio, ĝis la lasta naciisma [[ribelo]] en [[Indonezio]], estis elpensitaj ne de la “[[homo]]j de la ago”, sed de [[Malkontento|malkontentaj]] [[intelektulo]]j. [[Generalo]]j, industriistoj, terposedantoj kaj [[komercisto]]j — tiuj, kiujn oni kutimas konsideri apogiloj de [[patriotismo]], efektive aliĝas al la movado poste, kiam ĝi jam evoluis. La plej granda streĉiĝo en komenca fazo de la movado konsistas en tio ke necesas konvinki kaj allogi al la flanko de la movado tiujn estontajn apogilojn de patriotismo.

|verko = La vera kredanto [1951]

|origina teksto =

{{Citaĵo

|teksto = La liberpensemo de la [[Renesanco]] estis antaŭulo de la nova [[fanatikismo]] — [[Reformacio]] kaj de la [[Kontraŭreformacio]]. [[Francoj]] de la [[Klerisma epoko]], senmaskigantaj la [[eklezio]]n kaj la [[krono]]n, edifantaj [[racio]]n kaj [[toleremo]]n, kaŭzis eksplodon de la revolucia kaj [[Nacio|nacia]] [[fanatikismo]], ne ĉesintan ĝis nun. [[Markso]] kaj liaj adeptoj, diskreditigintaj [[religio]]n, [[naciismo]]n, [[Komerco|komercan]] pasion, enmondigis novan fanatikismon — [[socialismo]]n, [[komunismo]]n, [[Stalin]]-naciismon kaj strebon al la monda [[regado]].

|verko = La vera kredanto [1951]

|origina teksto =