Karl Marx: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Linio 27:
 
== Pri li ==
{{Citaĵo
|teksto = En [[kariero]] de preskaŭ ĉiu, eĉ ne skrupulema “[[homo de la vorto]]” aperas momento, kiam estima aŭ paciga [[gesto]] fare de la [[potenculo]]j povas allogi lin al ilia flanko. En certan periodon de sia [[vivo]] multaj “homoj de la vorto” pretas iĝi [[oportunisto]]j kaj [[kortegano]]j. [[Jesuo]] mem eble ne edifus sian instruon se la [[fariseo]]j akceptus lin, nomus sia instruisto kaj aŭskultus kun [[estimo]]. Se [[Lutero]]n ĝustatempe oni farus [[episkopo]], tre verŝajnas ke tio malvarmigus ardon ankaŭ de Lutero kaj de la tuta [[Reformacio]]. La junan Karolon Markson verŝajne oni povus allogi al la flanko de [[Prusio]], se oni donus al li titolon kaj respondecan [[posteno]]n en la [[registaro]]; same pri [[Ferdinando Lasalo|Lasalo]], se li ricevus titolon kaj korteganan [[uniformo]]n. Sed aliflanke tuj post kiam la “homo de la vorto” formulos sian [[filozofio]]n kaj sian programon, li komencas defendi ilin pli firme kaj li mem iĝas malpli influebla de [[flatado]] kaj allogado.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La liberpensemo de la [[Renesanco]] estis antaŭulo de la nova [[fanatikismo]] — [[Reformacio]] kaj de la [[Kontraŭreformacio]]. [[Francoj]] de la [[Klerisma epoko]], senmaskigantaj la [[eklezio]]n kaj la [[krono]]n, edifantaj [[racio]]n kaj [[toleremo]]n, kaŭzis eksplodon de la [[Franca revolucio|revolucia]] kaj [[Nacio|nacia]] [[fanatikismo]], ne ĉesintan ĝis nun. [Markso kaj liaj adeptoj, diskreditigintaj [[religio]]n, [[naciismo]]n, [[Komerco|komercan]] pasion, enmondigis novan fanatikismon — [[socialismo]]n, [[komunismo]]n, [[Stalin]]-naciismon kaj strebon al la monda [[regado]].
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La vera “homo de la vorto” mem povas trankvile vivi sen la kredo je absoluto. Li aprezas serĉadon de la [[vero]] ne malpli ol la veron mem. Li ĝuas lukton kaj konfrontiĝojn de la [[penso]]. Se li vortiumas iun [[filozofio]]n aŭ [[doktrino]]n, tio estas pli montrado de la [[intelekto]] kaj ekzercado pri [[dialektiko]] ol agadplano kaj dogmaro de la kredo… Jen kial [[Jesuo]] ne estis [[kristano]] kaj Markso — [[marksisto]].
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Eĉ la bolŝevismo, kies [[radikalismo]] estis ekstrema, balzamis [[Lenino]]n kaj el Karolo Markso faris la Savinton. La [[idealo]] de [[individuo]] estas la neelradikigebla bezono de la homa [[animo]], kiu protektas ĝin kun [[fanatikeco]] kies grandeco kreskas kun ĝia malgracio.