Estonteco: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 10:
}}
'''Estonteco''' estas la [[tempo]], kiun ni konscias kiel venontan.
 
{{Citaĵo
|teksto = Do diferenco inter la [[konservativulo]] kaj [[radikalulo]] konsistas plejparte en diferenco de iliaj rigardoj al estonteco. [[Timo]] antaŭ estonteco igas nin sin apogi sur [[nuntempo]]n kaj kroĉiĝi al ĝi dum [[kredo]] je estonteco faras nin pli akceptemaj rilate la [[ŝanĝo]]jn.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La rifuzitoj, forpuŝitaj al malantaŭa loko homoj iĝas krudmaterialo por estonteco de la [[nacio]]. La [[ŝtono]] forĵetita de [[konstruistoj]], iĝas fondoŝtono de la nova [[mondo]]. [[Popolo]], ne havanta proprajn [[Socio|sociajn]] forĵetaĵojn kaj [[Malkontento|malkontentulojn]], estas kutime [[Disciplino|disciplinita]], bonkonduta, [[Paco|paca]] kaj afabla, sed ŝajne sen iuj ajn semoj de granda estonteco. Tute ne estas [[ironio]] de la [[historio]] en tio, ke nome rifuzitoj el diversaj [[lando]]j de [[Eŭropo]] transveturis [[oceano]]n kaj konstruis sur la nova kontinento novan mondon. Nur ili povis fari tion.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Tekniko de ellaborado de preteco al lukto kaj [[morto]] konsistas en apartigi [[persono]]n de lia interna “mi”, tio estas ne permesi al la persono esti si mem. Tio estas atingata per kompleta unuiĝo de la persono kun kolektivo aŭ trudado al li imagita de la dua “mi”, aŭ instigado ĉe li de [[malestimo]] al la ekzistanta [[nuntempo]] kaj per direktado de li al la neekzistanta estonteco, poste per kreado de ŝirmo, apartiganta la personon de la [[realo]] ([[doktrino]]) nepenetrebla por la [[fakto]]j, aŭ per rompo de interna ekvilibro de la individuo, bruligante en li diversajn pasiojn.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉiuj [[Amaso|amasaj]] [[movado]]j penas [[Humiligo|humiligi]] [[nuntmepo]]n, bildigante ĝin kiel mizeran paŝon al [[Gloro|glora]] estonteco, nura tapiŝeto sur la sojlo de la [[ora epoko]].
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Por [[humiligo]] de [[nuntempo]] povas esti uzata ankaŭ [[glorado]] de [[pasinteco]]. Sed tiu ĉi glorado devas esti ligita al grandaj [[espero]]j pri estonteco, en kontraŭa kazo la glorado de pasinteco povos konduki al singarda traktado de nuntempo, sed ne al tiu ekstrema rifuzado de nuntmepo, kiun volas la [[Amaso|amasa]] [[movado]]. Tiel unue la amasa movado turnas la dorson al pasinteco, sed finfine ĝi pentras brilan bildon de la fora grandega pasinteco, bildon plej ofte malĝustan, kvankam versimilan. La [[Religio|religiaj]] movadoj revenas al pasinteco antaŭ tago de la kreado de la [[mondo]]; la [[Socio|socialaj]] [[revolucio]]j parolas pri la [[ora epoko]], kiam la [[homo]]j estis [[Libereco|liberaj]], [[Egaleco|egalaj]] kaj [[Sendependeco|sendependaj]]; la [[Naciismo|naciismaj]] movadoj resurektas kaj simple elpensas rememorojn pri la pasinta grandeco.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Disdegna traktado de [[nuntempo]] helpas al [[profetado]]. El bone akomoditaj al la [[vivo]] [[homo]]j formiĝas malbonaj profetoj. Aliflanke tiuj kiuj batalas kontraŭ nuntempo, pli bone rimarkas burĝonojn de estonteco kaj pli bone vidas semojn de la [[ŝanĝo]] kaj de [[ebleco]] de etaj iniciatoj.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Konservativulo]] dubas, ke [[nuntempo]]n eblas plibonigi kaj penas doni al estonteco imagon de [[nuntempo]].
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Liberalulo]] traktas [[nuntempo]]n kiel laŭleĝan [[posteulo]]n de [[pasinteco]], konstante kreskantan kaj evoluantan direkte al pli bona estonteco: difekti nuntempon signifas kripligi estontecon.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Radikalulo]] kaj [[reakciulo]] [[Malamo|malamas]] [[nuntempo]]n. Ambaŭ konsideras ĝin nenormalaĵo kaj monstro. Ambaŭ pretas trakti ĝin [[Kompato|senkompate]] kaj sen [[ceremonio]]j, kaj ambaŭ estas emas al la [[ideo]] de [[sinofero]]. Per kio ili ja diferenciĝas? Unuavice pri opinioj pri tio, kiom oni povas ŝanĝi la [[Homo|homan]] naturon. Radikalulo pasie kredas je senlima kapablo de la homa naturo perfektiĝi. Li kredas, ke ŝanĝinte ĉirkaŭan la homon medion kaj perfektiginte teknikon de formado de la homa [[animo]] eblas krei tute novan, neniam ekzistintan [[socio]]n. Kaj reakciulo ne kredas, ke en la homo troviĝas nekonataj [[ebleco]]j pri la bona. Kaj se necesas krei fortan sanan socion, do krei ĝin necesas surbaze de elprovitaj ekzemploj de [[pasinteco]]. Reakciulo vidas estontecon kiel bonegan restaŭradon, ne kiel neviditan novaĵon.</br>
Efektive klara limo inter radikalulo kaj reakciulo mankas. Reakciulo ekzemple restarigante sian idealan pasintecon montras radikalismon. Lia imago pri pasinteco baziĝas ne tiom sur tio kio vere estis, kiom sur tio kion li volas vidi en estonteco. Li pli novigas ol restaŭras. Same okazas al radikalulo, kiam li intencas konstrui sian novan mondon. Sed ĉar li rifuzas kaj detruas nuntempon, do li devas ligi tiun ĉi novan mondon kun iu punkto en pasinteco. Se, konstruante la novan, li devas apliki [[perforto]]n, do lia opinio pri la homa naturo morniĝas kaj proksimiĝas al opinio de reakciulo.</br>
Miksaĵo de reakciulo kaj radikalulo speciale videblas en tiuj, kiuj okupiĝas pri [[Nacio|nacia]] [[liberigado]]. Adeptoj de [[Ghandi]] en [[Hindio]] kaj [[cionisto]]j en [[Palestino]] volus resurekti grandegan pasintecon kaj samtempe krei la neviditan [[Utopio]]n. La [[profeto]]j ankaŭ estis miksaĵo de reakciulo kaj radikalulo. Ili edifis revenon al la malnova [[kredo]] kaj [[Revo|revis]] pri la nova mondo kaj nova vivo.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri la fina fazo de la [[Amaso|amasa]] [[movado]]] Koncerne la [[malkontentulo]]jn, do la movado en tiu ĉi etapo zorgas pri ili, sed ne por uzi ilian malkontenton en la morta lukto kontraŭ [[nuntempo]], sed por pacigi ilin kun nuntempo kaj fari ilin [[Pacienco|paciencaj]] kaj [[Obeemo|obeemaj]]. La movado proponas al la malkontentuloj [[espero]]n pri fora estonteco, [[revo]]n-[[fantomo]]n. Tiel fine de sia aktiva periodo la movado transformiĝas je ilo de la [[potenco]] por [[prosperulo]]j unuflanke kaj je [[opiumo]] por la [[popolo]] aliflanke.
|aŭtoro =
|verko = La vera kredanto [1951]
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo