Senco: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
{{Temo
|
|
|
|
|
| komunejokat =
| vikivortaro = senco
| vikinovaĵoj =
}}
'''Senco''' estas maniero, kiel [[vorto]] aŭ [[frazo]] estas [[Kompreno|komprenota]].
{{citaĵo|Li parolas sen senco kaj sen interligo.|[[Zamenhofa proverbaro]]}}
{{Citaĵo
|teksto = Ni troviĝas en la [[mondo]], en kiu estas ĉiam pli kaj pli da [[informo]]j kaj ĉiam malpli kaj malpli da senco.
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = Simulakroj kaj simulaĵoj [1981]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Post horizonto de la senco — [[fascino]], kiel rezulto de neŭtraligo kaj [[implozio]] de la senco. Post horizonto de la [[Socio|sociala]] — la [[amaso]]j, kiel rezulto de neŭtraligo kaj implozio de la sociala.
La ĉefa afero hodiaŭ estas taksi tiun ĉi duoblan [[defio]]n — defion al la senco, ĵetitan de la amasoj kaj de ilia [[silento]] (kiu tute ne estas pasiva rezistado) — defion al la senco, kiu venas de la [[amaskomunikilo]]j kaj de ilia fascino. Ĉiuj provoj, marĝenaj kaj alternativaj, renaskigi iun eron da senco aspektas kompare al tio kiel duarangaj.
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = Simulakroj kaj simulaĵoj [1981]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …ni povas esti perantoj de la senco nur de [[tempo]] al tempo — ja esence ni formas veran [[amaso]]n, kiu grandan parton de la tempo troviĝas en la stato de nekontrolebla [[timo]] aŭ malklara [[anksio]]…
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = En la ombro de la silentema plejmulto [1982]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Hipnota stato estas libera je senco kaj ĝi progresas dum la senco malvarmiĝas. Ĝi aperas tie, kie regas mediumo, [[idolo]] kaj [[simulakro]], sed ne [[mesaĝo]], [[ideo]] aŭ [[vero]]. Tamen nome je tiu ĉi nivelo funkcias la [[amaskomunikilo]]j.
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = En la ombro de la silentema plejmulto [1982]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Ekstazo]] estas la specifa eco de ĉia [[korpo]], turniĝanta ĉirkaŭ si mem ĝis la perdo de la senco, danke al kio ĝi lumas en sia pura kaj malplena formo. La [[modo]] estas ekstazo de la [[Beleco|bela]]: la pura kaj malplena formo de la turniĝanta [[estetiko]]. La [[simulaĵo]] estas ekstazo de la [[realo]]: sufiĉas nur ekspekti [[televido]]n — ĉiuj realaj [[evento]]j sekvas unu la alian en tute ekstaza raportado, do en kapturnigaj kaj [[Stereotipo|stereotipaj]], [[Racio|malraciaj]] kaj recidivaj formoj, kiuj naskas ilian sensencan kaj senĉesan vicon. Ekstaza: tia estas [[objekto]] en la [[reklamo]] kaj konsumanto en ĝia spektado — tio estas cirkulado de la interŝanĝa kaj konsuma [[valoro]]j ĝis ilia malapero en la pura kaj malplena formo de la [[varomarko]]…
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = La fatalaj strategioj [1983]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = En la [[sonĝo]]j estis [[sekreto]] kaj [[Freud]] donis al ili sencon. La sonĝoj estis proksimaj al la [[sorto]], Freud proksimigis ilin al la [[deziro]].
|aŭtoro = [[Jean Baudrillard]]
|verko = La fatalaj strategioj [1983]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
| |||