Jean Baudrillard: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1 416:
{{Citaĵo
|teksto = Tiel aŭ aliel, sed al la [[besto]]j ĉiam estis propra ĝis nuntempo [[Dio|dia]] aŭ ofereca nobleco, kies priskribojn ni trovas en ĉiuj [[mitologio]]j.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 423:
{{Citaĵo
|teksto = La vojo, kiun trairis la [[besto]]j de la [[Dio|dia]] [[ofero]] ĝis [[Hundo|hunda]] tombejo, super kiu fluas kvieta [[muziko]], de sankta defio ĝis [[Ekologio|ekologia]] [[sentimentaleco]], multon parolas pri vulgarigo de statuso de la [[homo]] mem — kaj tio plian fojon konfirmas neatenditan interligon inter ni kaj la bestoj.
Nome nia sentimentaleco rilate al la bestoj estas ĝusta [[signo]] de nia disdegno al ili. Ĝi estas proporcia al tiu disdegno… La sentimentaleco estas nura senfine degenerinta formo de [[krueleco]], [[Rasismo|rasisma]] kompato, ni bezonas humiligi la bestojn por elvoki sentimentalecon rilate ilin.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 430 ⟶ 1 431:
{{Citaĵo
|teksto = Efektive la vojo, kiun trairis la [[besto]]j, ne diferenciĝas de la vojo de la [[frenezulo]]j aŭ [[infano]]j, [[sekso]] aŭ [[Nigrulo|negritjudo]].
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 437 ⟶ 1 438:
{{Citaĵo
|teksto = [[Historio|Historia]] respondo al la [[defio]] de la [[frenezo]] iĝis hipotezo pri [[nekonscio]]. Nekonscio estas [[Logiko|logika]] sistemo, ebliganta pripensi la [[frenezo]]n (kaj ĝenerale iun ajn strangan aŭ nenormalan aĵon) en la sistemo de la [[senco]], vastigita ĝis limo de sensenco, anstataŭigita per teruraĵoj de la frenezo kaj ekde nun komprenebla danke al uzado de certa diskurso: [[psiko]], nekonscia impulso, subpremado ktp.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 444 ⟶ 1 445:
{{Citaĵo
|teksto = La [[frenezulo]]j, iam mutaj, hodiaŭ estas aŭditaj de ĉiuj: danke al tio ke oni trovis la vojon malĉifri iliajn [[mesaĝo]]jn, kiuj estis konsiderataj antaŭe kiel absurdaj kaj nekompreneblaj. La [[infano]]j ankaŭ akiris la voĉon, ili ne plu estas tiuj strangaj kaj samtempe malgravaj estaĵoj en la [[mondo]] de la [[plenkreskulo]]j — la infanoj havas signifon, ili transformiĝis je signanto ne danke al iu “[[liberiĝo]]” de ilia “parolado”, sed ĉar [[racio]] de la plenkreskuloj ricevis pli fajnajn rimedojn por preventi [[minaco]]n de ilia [[silentado]]. Estis aŭditaj ankaŭ la praaj homoj, al ili oni turnas sin, aŭskultas atente, ili ne plu estas [[besto]]j kaj [[Levi-Strauss]] estis prava, kiam diris, ke ilia mentala organizado estis la sama kiel la nia, [[psikanalizo]] ligis ilin al la [[Edipa komplekso]] kaj [[libido]] — ekfunkciis ĉiuj niaj kodoj kaj ili respondis al ili. Ili estis entombigitaj en silento, nun ili estas entombigitaj en “parolado”, “alia” certe, sed sub devizo de unueco de la Racio — ne necesas erari — tio estas la sama ordo de supereco: [[imperiismo]] de racio, novimperiismo de malsameco. Plej gravas ĉe tio ke nenio evitas superecon de la senco, de ŝarĝado per la senco.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 451 ⟶ 1 452:
{{Citaĵo
|teksto = Sed la [[besto]]j — ili plu ne parolas. En la [[mondo]] de ĉiam kreskanta “[[parolado]]”, en la mondo de devigita konfesado kaj klarigado nur ili konservas [[silento]]n kaj pro tio ŝajnas al ni, ke ili retropaŝis malproksimen de ni, trans horizonton de la [[vero]]. Sed tio estas tio, kio proksimigas nin al ili.
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 458 ⟶ 1 459:
{{Citaĵo
|teksto = …se antaŭe supereco de la [[Homo]] baziĝis sur monopolo de [[konscio]], do hodiaŭ ĝi baziĝas sur monopolo de [[nekonscio]].
|aŭtoro =
|verko =
Linio 1 464 ⟶ 1 465:
}}
{{Citaĵo
|teksto = Vagado de la [[besto]]j estas [[mito]] kaj nuntempa imago pri [[nekonscio]] kaj [[deziro]] de iu vaganta kaj nomadanta apartenas al la sama ordo. La bestoj neniam vagadis kaj neniam estis [[Teritorio|malteritoriigitaj]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ni projekcias kiel [[Idealo|idealan]] sovaĝan staton ([[naturo]], [[deziro]], [[Besto|besta]] stato, rizomo…) nome tiun ĉi skemon de [[Teritorio|malteritoriigado]], kiu estas skemo de la [[Ekonomio|ekonomia]] sistemo kaj [[kapitalo]]. [[Libereco]]n eblas trovi nenie krom kiel en la kapitalo, nome ĝi kreis ĝin, nome ĝi profundigas ĝin.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …postulado de “[[libereco]]” estas ĉiam nura postulado iri pli for ol la sistemo, sed en la sama direkto.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Nek la [[besto]]j, nek la [[sovaĝulo]]j konas la “[[naturo]]n” en nia kompreno: ili konas nur limigitajn kaj markitajn [[teritorio]]jn, spacon de nesuperebla interago.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Nekonscio]] estas la “entombigita”, subpremita kaj senfine disbranĉiĝinta strukturo. [[Teritorio]] estas malferma kaj limigita. Nekonscio estas loko de senfina ripetado de subpremado kaj fantasmoj de la [[subjekto]]. Teritorio ja estas loko de finita ciklo de parenceco kaj de interŝanĝoj sen la subjekto, sed ankaŭ sen escepto: la ciklo [[Besto|besta]] kaj [[Planto|planta]], ciklo de [[bono]] kaj [[abundo]], ciklo de parenceco kaj daŭrigo de la speco, ciklo [[Virino|virina]] kaj [[Rito|rita]] — la subjekto mankas, kaj ĉio troviĝas ĉi tie en konstanta interŝanĝo. Sindevigoj havas ĉi tie absolutan karakteron, renverseco estas totala, sed ĉi tie neniu spertas la [[morto]]n, ĉar ĉio spertas [[metamorfozo]]jn. Nek la subjekto, nek la morto, nek nekonscio, nek subpremado, ĉar estas nenio kio obstaklus la sinsekvan evoluon de la formoj.
Ĉe la [[besto]]j mankas nekonscio, ĉar ili havas teritorion. Ĉe la [[homo]]j nekonscio aperis nur post kiam ili perdis teritorion. Ĉe ili estis forprenitaj samtempe la teritorio kaj la metamorfozoj — nekonscio estas tiu individua funebra strukturo, kie senĉese kaj senespere reludiĝas tiu ĉi perdo — kaj la bestoj elvokas [[nostalgio]]n pri ĝi.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Sekso]] kaj [[morto]] estas tiuj du ĉefaj temoj, ĉe kiuj oni agnoskas kapablon provoki dusensecon kaj [[rido]]n.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La resto iĝis hodiaŭ signifa elemento. Nome sur la resto baziĝas nova difinaro. Venis la fino al la memfida [[logiko]] de diferencigaj opozicioj, kie malforta elemento ludis rolon de la resta elemento. Hodiaŭ ĉio invertiĝas. [[Psikanalizo]] mem estas la unua granda teoriigo de la restoj (misparoloj, [[sonĝo]]j kto). Nin gvidas jam ne [[Politiko|politika]] [[ekonomio]] de la [[produktado]], sed la ekonomia politiko de reproduktado, recirkulado — ĉio kio ligiĝas al [[ekologio]] kaj [[poluado]] de la medio — la politika ekonomio de la restaĵoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[universitato]] degradas: ĝi estas nefunkcia sur la [[Socio|socialaj]] arenoj de la [[merkato]] kaj okupiteco, sena je [[Kulturo|kultura]] [[senco]] kaj de la fina celo de la ekkonado.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Nome la [[maldekstrulo]]j sekrecias kaj despere reproduktas la [[potenco]]n, ja ili strebas al ĝi, do kredas je ĝi kaj renaskigas ĝin nome tie, kiel al sistemo ĝin neniigis… La maldekstruloj mem estas devigitaj restarigi ĉiujn mekanismojn de la [[kapitalo]] por havi eblecon ricevi la potencon iutage: de privata [[posedo]] ĝis eta [[komerco]], de [[armeo]] ĝis nacia grandeco, de puritana [[moralo]] ĝis etburĝa [[kulturo]], de [[justico]] ĝis la [[Universitato]] — ĉio kio malaperas, kion la sistemo mem likvidis en sia [[krueleco]], sed ankaŭ en sia nerenversebla impeto, devas esti konservita.
La potenco (aŭ tio, kio anstataŭgas ĝin) ne plu kredas je la Universitato. Finfine ĝi scias ke ĝi estas nura zono de lokado kaj observado de la tuta aĝkategorio, do ĝi ne zorgas pri elektado — sian [[elito]]n ĝi trovs en alia loko aŭ alimaniere.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = La [[potenco]] perdiĝas, la potenco jam perdiĝis. Ĉirkaŭ ni estas nuraj manekenoj de la potenco, tamen [[iluzio]] de la potenco aŭtomate ankoraŭ gvidas la [[Socio|socian]] ordon, iluzio malantaŭ kiu kreskas abstinenta, neelektema [[teroro]] de la [[kontrolo]], teroro de la difina kodo, kies mizeraj terminaloj estas ni.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ĉirkaŭitaj de [[simulakro]] de la [[valoro]] kaj de fantomo de la [[kapitalo]] kaj la [[potenco,]] ni estas oble pli sendefendaj kaj senhelpaj, ol ĉirkaŭitaj de la [[leĝo]] de [[kosto]] kaj [[varo]], ĉar la sistemo evidentiĝis esti kapabla inkluzivi en si sian propran [[morto]]n, liberiginte nin de [[respondeco]] pri ĝi, do ankaŭ de la [[senco]] de nia propra [[vivo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Melankolio]] estas kruela malkontentiĝo, kiu karakterizas nian supersaturitan sistemon.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = …la vojo de [[nihilisto]] estus bonega, se ankoraŭ ekzistus [[radikalismo]] — same kiel la vojo de [[teroristo]] estus alloga, se la [[morto]], inkluzive la morton de la teroristo, ankoraŭ havus iun [[senco]]n.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Rememoru grandajn [[Terorismo|terorajn]] atakojn de lastaj jaroj: la [[morto]] estas nuligita je indifirenteco, kaj en tio la terorismo estas kontraŭvola kompliculo de la sistemo — ne je la [[Politiko|politika]] [[senco]], sed je tio ke ĝi stimulas rapidegan trudadon de indifirenteco.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
== La Golfa milito ne okazis [1991] ==
| |||