Komunismo: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 13:
{{Citaĵo
|teksto = Ni ekpensu pri influo de la frua [[kristanismo]]. Al la [[Antikva mondo|antikva]] socio ĝi faris mortan baton, paralizis ĝin, pereigis. Por la [[barbaroj]] ĝi inverse iĝis la beno, akriginte en la unua tempo iliajn naturajn [[instinkto]]jn. Ne resurektinte kadukiĝintan mondon, ĝi resurektis nur resurektintojn. Tia estas ankaŭ la komunisma instruo: rekte ĝi savas nur tiujn, kiuj jam estas savitaj. Sed ĝi ne kapablas doni firman [[espero]]n al la mortantaj, kaj eĉ malpli — revivigi la mortintojn.
|aŭtoro= [[Emil Cioran]]
|verko= Historio kaj utopio [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Ekde la epoko de la [[Renesanco]] ripetiĝas la sama [[historio]]: ŝajnas ke la cerbojn allogas [[liberalismo]], sed efektive ilin allogas komunismo. Ĝi estas tute ne produkto de la unikaj cirkonstancoj, nek historia [[hazardo]]. Ĝi estas heredanto de la [[Utopio|utopiaj]] sistemoj de la [[pasinteco]], mastre alpropriganta fruktojn de plurajrcenta kaŝita laboro. Iam la kaprico kaj la herezo, kun tempopaso ĝi akiris trajtojn de la sorto mem, de la sola savanta instruo. Ekde tiam por la [[konscio]] ekzistas nur du formoj de ribelo: la komunisma kaj la [[Kontraŭkomunismo|kontraŭkomunisma]]. Sed ĉu iu ne vidas, ke la kontraŭkomunismo spitas per la sama furioza, terura kredo je la [[estonteco]] de la komunismo?
|aŭtoro= [[Emil Cioran]]
|verko= Historio kaj utopio [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = [pri komunismo] Ĝi mem aspektas kiel la sola realo, pri kiu ankoraŭ povas esperi ĉiu, kiu konservis almenaŭ pajleron de la kredo je la [[estonteco]], — jen kial ni ĉiuj je tiu aŭ alia grado estas la komunistoj…
|aŭtoro= [[Emil Cioran]]
|verko= Historio kaj utopio [1960]
|origina teksto =
}}
{{Citaĵo
|teksto = Se la [[utopio]] estas materiigita [[iluzio]], do komunismo estas krome la iluzio trudita, deviga, defio al la ĉieesta [[malbono]], [[optimismo]] kontraŭvole. Al ĝi apenaŭ adaptiĝos sperta kaj matura cerbo, kiu ebriiĝas nur per unu afero — elreviĝo, aŭ tiu, kiu sekvante ekzemplon de la Genezo malemas ligi la oran epokon al la ideo pri la evoluo… Li malfeliĉe scias: [[justeco]] estas la enkorpiga neplenumeblo, giganta neokazigeblaĵo, la sola [[idealo]], pri kiu oni povas konvinke aserti, ke ĝi realiĝos nenie kaj neniam, kaj kiun ŝajne kontraŭstaras ĉiuj leĝoj de la [[naturo]] kaj la [[socio]].
|aŭtoro= [[Emil Cioran]]
|verko= Historio kaj utopio [1960]
| |||