Marshall McLuhan: Malsamoj inter versioj

|teksto = Varmega rimedo estas tia rimedo, kiu larĝigas unusolan [[senso]]n ĝis grado de “alta nedifiniteco”. Alta difiniteco estas stato de pleniĝo je datumoj. [[Foto]], de la vida vidpunkto, havas “altan difinitecon”. [[Bildstrio]] dume havas “malaltan difinitecon” simple pro tio, ke ĝi donas tre malmulte da vidaj informoj. [[Telefono]] estas malvarma [[komunikilo]] aŭ rimedo kun malalta difiniteco, ĉar [[orelo]] ricevas magran kvanton da [[informo]]j. [[Parolo]] ankaŭ estas malvarma rimedo kun malalta difiniteco, ĉar al aŭskultanto transdoniĝas tre malmulte kaj tre multe li devas alpensi memstare. Aliflanke varmaj komunikiloj lasas al celgrupo ne tre multe da spaco plenigebla aŭ finebla. Varmaj rimedoj karakteriziĝas do per malalta grado de partopreno de celgrupo, dum tiuj malvarmaj — per alta grado de ĝia partopreno aŭ kompletigado de mankanta parto.

|teksto = En [[teatro]], [[balo]], futbala [[matĉo]], [[preĝejo]] ĉiu [[individuo]] ĝuas ĉeeston de ĉiuj aliaj. Ĝuo pro ĉeestado en [[amaso]]j konsistas en tiu ĝojo pro kresko de nombro, kies ekziston oni jam delonge supozis ĉe legopovaj membroj de la [[Okcidento|okcidenta]] [[socio]].

|teksto = La subevoluintaj [[popolo]]j traktas [[nudeco]]n, se ĝi tute interesas ilin, de pozicio kiun ni kutimas atendi de niaj [[pentristo]]j kaj [[skulptisto]]j — la pozicio, inkluzivanta ĉiujn [[senso]]jn samtempe. Por [[homo]], uzanta la tutan sensan aparaton, nudeco estas la plej riĉa ebla esprimo de struktura formo. Por tre [[Vido|vida]] kaj malekvilibriĝinta senseco de la [[Industrio|industriaj]] socioj[[socio]]j, subita renkontiĝo kun [[Tuŝo|tuŝa]] karno iĝas vere ebriiga [[muziko]].

|teksto = Por la [[Tribo|tribaj]] kaj [[Skribo|senskribaj]] socioj[[socio]]j [[loĝejo]] estis bildo same de la [[korpo]] kaj de la [[universo]].

|teksto = La amasa [[arto]] estas [[klaŭno]], memoriganta al ni pri la tuteco de la [[vivo]] kaj pri ĉiuj kapabloj, perditaj de ni en nia ĉiutaga rutino. Li prenas al si kuraĝon plenumi [[Specialisto|specialiĝintajn]] rutinajn agojn de la [[socio]], agante kiel tuteca [[homo]]. Sed la tuteca homo estas senpova en la specialista situacio. kaj tio donas almenaŭ unu el aliroj al komprenado de la [[Bildstrio|bildstria]] arto, kaj samtempe de la klaŭna arto.

|teksto = [[Skribo]] eĉ nun restas fundamento kaj ekzemplo de ĉiuj programoj de [[Industrio|industria]] mekanizado, sed samtempe ĝi fermas la [[cerbo]]jn kaj [[senso]]jn de siaj uzantoj en la [[Mekaniko|mekanika]] kaj fragmenta matrico, kiu tiom necesas por subtenado de la mekanizita [[socio]]. Pro tio transiro de la mekanika [[teknologio]] al la elektra estas por ni ĉiuj tiom traŭma kaj severa. Dum longa tempo ni uzis la mekanikajn metodojn kun iliaj limigitaj eblecoj kiel fusilon. La [[Elektro|elektraj]] metodoj ne povas esti uzataj agrese krom por mortigi sin tuj, kvazaŭ malŝalti la lumon. Vivi samtempe kun ambaŭ tiuj teknologioj estas la specifa dramo de la [[20-a jarcento]].