Nuntempo: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
{{temo}}
{{Citaĵo
|teksto = [[Kruelo|Kruela]] disigo de nuntempo disde [[pasinteco]] estas la ĉefa signo de nia [[epoko]] kaj ŝajnas ke ĝi ja tumultigas hodiaŭan [[vivo]]n. Ni sentas ke subite ni iĝis solaj, ke [[Morto|mortuloj]] mortis efektive, por ĉiam kaj ne plu povas helpi nin. Spuroj de [[Spirito|spirita]] [[tradicio]] forviŝiĝis. Ĉiuj ekzemploj, specimenoj, [[etalono]]j estas senutilaj. Ĉiujn [[problemo]]jn, ĉu en [[arto]], [[scienco]] aŭ [[politiko]], ni devas solvi nur en nuntempo, sen partopreno de pasinteco. La senigita je siaj senmortaj mortuloj, la [[Eŭropo|eŭropano]] estas sola; simile al Petro Schlemihl li perdis sian [[ombro]]n. Nome tio okazas tagmeze.
|aŭtoro = [[José Ortega y Gasset]]
|verko = La malhumanigo de la arto (1925)
|origina teksto =
}}
 
*Arkitektoj lasas higienismon manĝaĉi la teritorion: la normeco, la pureco, la mekaniko, la sekureco, la asekureco . . . Ne plu rajtas oni je l’eluzeco, je makuloj, je fendetoj. Suferas la homoj pro tio.
**Aŭtoro: François Seigneur