Vikicitaro

Carl Gustav Jung: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively
← Pli malnova redaktoPli nova redakto →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
File
RG72 (diskuto | kontribuoj)
13 164 redaktoj
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
{{Aŭtoro
| nomo = Carl Gustav Jung
| koloro =
| dosiero = CGJung.jpg
| vikipedio = Carl Gustav Jung
| komunejo = Carl Gustav Jung
| komunejokat = Carl Gustav Jung
| vikifontaro =
| vikinovaĵoj =
}}
{{Vikipedio}}
== ''Arketipo kaj simbolo'' ==
[[File:CGJung.jpg|thumb|]]
{{Citaĵo
Tradukis en Esperanto Detlef Karthaus
|teksto = Min ĉiam impresis la fakto, ke ekzistas mirinda nombro da homoj, kiuj neniam aplikas sian [[cerbo]]n praktike, se eblas eviti tion, kaj la sama nombro da homoj, kiuj nepre uzos ĝin, sed mirinde [[Stulteco|stulte]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
*Estas pli facile atingi Marson, ol en sin mem.
|teksto = La devizo: “Kie haveblas [[volo]], tie haveblos la [[vojo]]” estas la [[superstiĉo]] de la nuntempa homo.
**''Es ist leichter, zum Mars vorzudringen, als zu sich selbst.'' (Germane)
|aŭtoro =
*Pensi estas malfacile, tial la plejmulto prijuĝas.
|verko =
**''Denken ist schwer, darum urteilen die meisten.''
|origina teksto =
*Ne timu la kaoson, ĉar tra kaoso naskiĝas la novo.
}}
**''Fürchte nicht das Chaos, denn im Chaos wird das Neue geboren.''
*La renkontiĝo de du gravaj personoj estas kiel la kontakto de du ĥemiaj substancoj: Se reakcio okazas, ambaŭ estos transformitaj.
**''Das Treffen zweier Persönlichkeiten ist wie der Kontakt zweier chemischer Substanzen: Wenn es eine Reaktion gibt, werden beide transformiert.''
 
{{Citaĵo
[[Kategorio:Aŭtoroj laŭ nomoj|Jung, Carl Gustav]]
|teksto = La [[Okcidenta civilizo|okcidenta]] homo, kompreninte agreseman volon je povo de la [[Oriento]], konsideras sin devigita apliki eksterordinarajn defendorimedojn, samtempe prezentante ilin fiere kiel propan [[virto]]n kaj bonajn intencojn. Li ne kapablas kompreni, ke temas pri liaj propraj [[malvirto]]j, lerte kovritaj per fajnaj diplomatiaj trukoj kaj rimedoj, la malvirtoj, pri kiuj malkaŝe akuzas lin la [[Komunismo|komunisma]] mondo. Tio kion travivis la Okcidento nerimarkite kaj kun facila hontosento (diplomatia [[mensogo]], sistema trompado, kaŝitaj minacoj), malferme kaj plene venis de la Oriento kaj ligis lin per [[Neŭrozo|neŭrozaj]] nodoj. Tio estas vizaĝo de ĝia propra malica ombro, ridaĉanta al la okcidenta homo de alia flanko de la [[fera kurteno]].
[[Kategorio:Svisoj|Jung, Carl Gustav]]
|aŭtoro =
[[Kategorio:Psikologoj|Jung, Carl Gustav]]
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...la [[okcidenta civilizo]] troviĝas sub la povo de la sama [[mitologio]]. Senkonscie ni domaĝas la samajn [[superstiĉo]]jn, karesas la samajn esperojn kaj atendojn. Ni same kredas je la bonstata ŝtato, je la universala [[paco]], je [[egaleco]] de la homoj, je la neŝanceleblaj [[homaj rajtoj]], je la [[justeco]], je la [[vero]] kaj (ne diru tion tro laŭte) je la Dia Reĝlando sur la tero.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...neadon, same kiel aserton de la religia [[kredo]] “pruvi” ne eblas. Ni estas tute liberaj je elekto de vidpunkto, ĉe iuj ajn cirkonstancoj tiu decido estas arbitra.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La homo tute certe bezonas ĝeneralajn konvinkojn kaj ideojn, kiuj donas [[senco]]n al lia [[vivo]] kaj helpas al li eltrovi sian lokon en la Universo. La homo kapablas superi tute neimageblajn malfacilaĵojn, se li estas certa, ke tio havas sencon.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Destino de la [[Religio|religiaj]] [[simbolo]]j estas doni [[senco]]n al la homa [[vivo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Pafado kontraŭ celtabuloj grave diferencas de la agado sur batalkampo, la [[kuracisto]] ja alfrontas viktimojn de realaj bataloj. Li devas pritrakti psikajn realojn, eĉ se li ne povas enkorpigi ilin je sciencaj difinoj. Do neniu lernolibro povas instrui [[psikologio]]n, oni studas ĝin nur dum la reala sperto.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Nian nuntempan [[vivo]]n regas la Diino de [[Racio]], nia plej granda kaj plej tragika [[iluzio]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...al ĉiu, kiu kapablas kalkuli [[horoskopo]]n, devas esti konate, ke en la tempo de Hiparĥo la Aleksandria la tago de la printempa ekvinokso estis starigita je 0° de la Ŝafo. Do ĉiu horoskopo baziĝas sur la arbitre elektita zodiaka signo, ĉar ekde la tempo de Hiparĥo la printempa ekvinokso ŝoviĝis pro precesio al almenaŭ komenco de la Fiŝoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La [[vivo]] estas kaj [[Stulteco|stulta]] kaj plena je [[senco]]. Se ne [[Rido|ridi]] pri la unua kaj ne [[Penso|pensi]] pri la dua, ĝi iĝas banala.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
== ''Lukto kontraŭ la ombro'' ==
 
{{Citaĵo
|teksto = ...fonto de la [[psikopatologio]] de la [[amaso]]j estas la psikopatologio de [[individuo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ankoraŭ en 1918 mi rimarkis specifajn perturbojn en la [[Nekonscio|nekonscia]] sfero de miaj [[Germanio|germanaj]] pacientoj, kiujn ne eblis klarigi per ilia individua psikologio... La observitaj de mi [[arketipo]]j esprimis prahomajn instinktojn, [[perforto]]n kaj [[kruelo]]n... tiun staton neniukaze oni povas konsideri la pure teŭtona fenomeno. Atako de la primitivaj psikologiaj fortoj havis pli aŭ malpli totalan karakteron.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [pri [[Adolfo Hitlero]]] Li estis la plej monstra personigo de ĉiuj malnoblaj homaj ecoj. Li estis la tute nekapabla, neadaptiĝebla, senrespondeca kaj [[Psikopatio|psikopatia]] persono, inundita je malplenaj, [[Infaneco|infanecaj]] fantazioj, sed dotita je akra intuicio de infano-senhejmulo aŭ de rato.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ni en [[Svislando]] havas sufiĉe elteneblan [[Socio|socian ordon]], ĉar ni militas inter si. Nia ordo estus perfekta, se ĉiu turnus sian [[agresemo]]n internen de si, internen de sia propra [[psiko]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...kiam oni senigas homon je liaj [[Komplekso (psikologio)|kompleksoj]], li perdas siajn plej bonajn resursojn. Oni povas helpi lin nur informinte pri ili por ke komenciĝu interna konflikto. En tiu kazo komplekso iĝas fokuso de la vivo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La homaj militemaj [[instinkto]]j estas neelradikeblaj, do stato de la perfekta [[paco]] neimageblas. Eĉ pli, la paco estas terura, ĉar ĝi naskas la [[milito]]n. La vera [[demokratio]] estas la supera psikologia institucio, kiu akceptas la homan naturon kia ĝi estas, kaj lasas neceson de [[konflikto]] ene de la naciaj ŝtatlimoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...ĉiuj [[Okcidenta civilizo|okcidentaj]] diplomatioj havas oble pli da ŝancoj dum ili teniĝas for de la [[milito]]j, kiuj ĉiam tentis ilin per ebleco ekkredi je eksteraj [[malamiko]]j kaj je la neceso de interna [[paco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
== ''La geedzeco kiel psikologia rilato'' ==
 
{{Citaĵo
|teksto = Kutime la tuta [[vivo]], kiun ne sukcesis travivi la [[gepatroj]], pro iuj cirkonstancoj, transdoniĝas herede al [[infano]]j, do tiuj lastaj devas ekmarŝi la vivovojon, kiu devos rekompenci la neplenumiton en la vivo de la gepatroj. Pro tio okazas, ke la supermoralaj gepatroj havas, tiel dirite, malmoralajn idojn, ke senrespondeca kaj mallaborema patro havas ekstreme ambician filon ktp.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...[[patrino]], kiu por ne rompi ŝajnecon de bonstata [[geedzeco]] artefarite nekonscie subtenas sin per tio, ke ligas al si [[filo]]n — iugrade kiel anstataŭigon de sia [[edzo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La [[geedzeco]] malofte, pli ĝuste, tute neniam evoluas glate kaj sen [[krizo]]j de individuaj rilatoj. La estiĝo de [[konscio]] ne okazas sendolore.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Kutime ŝanĝoj komenciĝas post alveno de la dua duono de la [[vivo]]. La vivomezo estas tempo de la altega [[Psikologio|psikologia]] graveco.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La [[patrino]]jn superas iliaj [[infano]]j, la [[viro]]jn — iliaj kreaĵoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La [[naturo]] estas [[Aristokratio|aristokratema]]. Normala [[homo]] estas fikcio.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
== ''Pri psikologio de trikstero'' ==
 
{{Citaĵo
|teksto = Li estas antaŭulo de la Savinto kaj, same kiel li, la [[dio]], [[homo]] kaj [[besto]] kune. Li estas samtempe subhomo kaj superhomo, besto kaj diaĵo, kies la ĉefa kaj plej defia trajto estas [[Nekonscio|nekonscieco]]. Nome danke al ĝi li distanciĝas de siaj (evidente homaj) gefratoj, kiuj montras, ke li falis sub ilian nivelon de [[konscio]]. Li ne nur ne konscias sin mem, eĉ lia korpo ne havas unuecon kaj la manoj luktas unu kontraŭ la alia. Eĉ lia [[sekso]] estas ŝanĝiĝema malgraŭ liaj falusaj karakterizoj: li povas transformiĝi je [[virino]] kaj naski [[infano]]jn.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Mallumo]] kaj [[malbono]] ne disiĝis kvazaŭ [[fumo]], ili simple restas [[Nekonscio|nekonsciaj]] ĝis la [[konscio]] estas en ordo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Estas mirinde kiom multe da tiel nomataj [[superstiĉo]]j popularas hodiaŭ kaj en la urbo, kaj en la kamparo, sed se demandi iun klare kaj rekte: “Ĉu vi kredas je [[fantomo]]j, je [[sorĉistino]]j, je sorĉparoloj kaj [[magio]]?” li kun indigno rifuzos ĉion ĉi. Li ne deziras aŭdi pri tiaj aferoj kaj konsideras ĉion ĉi sensencaĵo. Sed kaŝe li kredas je ili ne malpli ol loĝanto de [[ĝangalo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ekstere la homoj estas pli-malpli [[Civilizo|civilizitaj]], sed interne ili plu estas [[sovaĝulo]]j.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = [[Trikstero]] estas la kolektiva figuro de la Ombro, sumo de ĉiuj malnoblaj trajtoj de la homa [[karaktero]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Malantaŭ la Ombro staras la Anima, kiu havas grandan povon je tentado kaj ĉarmigado. Ŝi ofte aperas en tro juna figuro kaj kaŝas per si, siavice, la arketipon de la Maljuna [[Saĝo|Saĝulo]] ([[Magio|magiisto]], [[reĝo]] ktp).
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Seriozeco aperas el profunda interna devigo, [[ludo]] ja estas ĝia ekstera esprimo, ĝia aspekto turnita al la [[konscio]]. Por eviti miskomprenon, necesas rimarkigi ke la afero estas ne en tio ke la homo deziras ludi, sed en tio ke li devas ludi; ni alfrontas ludantan agadon de lia [[fantazio]], kaŭzitan de interna devigo, sen devigo flanke de eksteraj cirkonstancoj aŭ de la [[volo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Se [[ludo]] elĉerpas sin mem, sen naski ion daŭran kaj vivan, do ĝi estis nenio alia kiel ludo; alikaze tio nomiĝas krea agado.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
== ''Etapoj de la vivo'' ==
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉio kio restas en ni de la [[naturo]], forkuras de la [[problemo]]j, ĉar ili estas laŭsence [[dubo]]j kaj kie regas duboj, tie haveblas necerteco kaj elekteblo. Kaj kie haveblas elekteblo, tie [[instinkto]] ne plu regas nin kaj ni ektimas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...en la fruaj vivojaroj ne ekzistas seninterrompa [[memoro]] kaj tio estas en la plej bona kazo insuletoj de [[konscio]], similaj al apartaj lampoj aŭ lumitaj en totala [[mallumo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Dum la [[Infanaĝo|infana]] etapo de la [[konscio]] de siaj [[problemo]]j ankoraŭ nenio dependas de la subjekto, la [[infano]] komplete dependas de siaj [[gepatroj]]. Kvazaŭ li ankoraŭ ne plene naskiĝis kaj estas ĉirkaŭita de la psikologia atmosfero de siaj gepatroj. La [[Psiko|psika]] naskiĝo kaj kun ĝi la konscia diferenciĝo disde la gepatroj kutime okazas nur en la periodo de la seksa maturiĝo, kune kun eksplodo de [[sekseco]]. Tiu fiziologia ŝanĝo estas akompanata de la psika [[revolucio]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...en normalaj kondiĉoj la [[infano]] ne havas realajn proprajn [[problemo]]jn. Ja dubi pri si kaj esti en [[konfikto]] kun si mem povas nur [[plenkreskulo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...[[Neŭrastenio|neŭrasteniulo]] malsanas pro tio, ke li ne [[Konscio|konscias]] siajn [[problemo]]jn, dum la homo kun malfacila [[karaktero]] suferas pro siaj konsciataj problemoj, sen esti malsana.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉiu kiu defendas sin kontraŭ la nova kaj nekonata, forirante al [[pasinteco]], venas al la sama [[Neŭrastenio|neŭrastenia]] stato kiel la homo, identiganta sin kun la nova kaj forkuranta de la pasinteco. La sola diferenco estas ke unu seniĝas je la pasinteco kaj la alia — je la [[estonteco]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...la [[socio]] ne speciale aprezas la [[Spirito|spiritajn]] heroaĵojn: ĝiaj premioj ĉiam estas aljĝataj pro atingoj, sed pro [[Individuo|individueco]], plej ofte ĝi estas premiata nur postmorte.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...seriozaj [[problemo]]j de la [[vivo]] neniam komplete solviĝas. Se tamen aperas impreso ke ili estas solvitaj, tio estas klara signo, ke io estas malatentita. Ŝajnas ke signifo kaj celo de la problemo konsistas en ne ĝia solvo, sed en nia senĉesa laboro pri tio. Nur tio savas nin de [[Stulteco|stultiĝo]] kaj halto en la [[evoluo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...la kernaj [[konvinko]]j kaj [[principo]]j de la [[homo]], speciale tiuj moralaj, komencas malmoliĝi kaj duriĝi ĝis, je la aĝo de proksimume 50 jaroj, komenciĝos la periodo de [[maltoleremo]] kaj [[fanatikeco]]. Kvazaŭ ekzistado de tiuj principoj iĝis minacata kaj pro tio estiĝis neceso elstarigi ilin laŭeble pli.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Por la [[Junulo|juna homo]] estas preskaŭ [[peko]] aŭ almenaŭ [[minaco]] esti tro okupita pri si mem, dum por la [[Maljunulo|maljuniĝanta homo]] doni al si seriozan atenton estas la devo kaj neceso. Baninte la tutan mondon en sia lumo, la [[suno]] deflankigas siajn lumstriojn por lumigi sin mem.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...nur malmultaj [[homo]]j elektas la [[vivo]]n kiel sian [[arto]]n, dum ĝi estas la plej elstara kaj rara el ĉiuj artoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Por la [[Psikoterapio|psikoterapeŭto]] la [[Maljunulo|maljuna homo]], kiu ne povas adiaŭi la [[vivo]]n, ŝajnas same malforta kaj malsana kiel la [[Junulo|juna homo]], kiu ne kapablas ĉirkaŭkapti la vivon en siaj brakumoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Infa[[n]]aĝo kaj [[maljuneco]] certe grave diferenciĝas, tamen ili havas unu komunan trajton — sinkon je la [[Nekonscio|nekonsciaj]] [[Psiko|psikaj]] statoj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
== ''Evoluo de la individuo'' ==
 
{{Citaĵo
|teksto = Se vi deziras [[Edukado|eduki]] — vi mem estu edukita.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Oni senĉese gurdas ke el infano necesas [[Edukado|eduki]] [[individuo]]n. Kompreneble mi genuiĝas antaŭ tiu ĉi alta eduka [[idealo]]. Tamen kiu devas fari tion? Unuavice kaj precipe tio estas la plej ordinaraj nekompetentaj [[gepatroj]], kiuj mem tre ofte dum duono aŭ eĉ dum tuta sia vivo restas grandparte la [[infano]]j.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Nia problemo pri [[edukado]] kutime suferas pro unuflanka interesiĝo pri la aŭspiciata [[infano]] kaj same unuflanka malaltento al la needukiteco de la [[Plenkreskulo|plenkreska]] edukisto. Ĉiu finlerninto estas apriore konsiderata esti tute edukita, do plenkreska.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...nian nuntempan [[Pedagogio|pedagogian]] kaj [[Psikologio|psikologian]] ekscitiĝon pri la [[infano]] mi suspektas je senhonesta [[komploto]]: oni parolas pri la infano, sed evidente supozas la infanon en la [[plenkreskulo]]. En la plenkreskulo fiksiĝis nome la infano, eterna infano; io ankoraŭ evoluanta, neniam finita, bezonanta ĉiaman flegadon, atenton kaj edukadon.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...mi ne povas korekti en la [[infano]] tiujn [[eraro]]jn, kiujn mi mem ankoraŭ faras.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉion, kion ni deziras ŝanĝi en la [[infano]]j, necesus unue atente revizii: ĉu tio ne estas tio, kion prefere ni ŝanĝu en ni mem...
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...ni ne agnoskas, ke ni bezonas [[edukado]]n, ĉar tio plej senhezite memorigus al ni, ke ni mem estas ankoraŭ [[infano]]j kaj grandparte bezonas la edukadon.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...la [[gepatroj]] estas obseditaj je la vera [[fanatikeco]] provizi al la [[infano]]j ĉiam kaj ĉion “plej bonan” kaj “vivi nur por ili”. Tiu sufiĉe populara [[stereotipo]] plej multe malhelpas al la gepatroj mem evolui kaj ĝi ankaŭ donas al ili rajton trudi al la infanoj sian “plej bonan”. Tamen efektive tiu “plej bona” estas tio, kion la gepatroj mem neglektas rilate sin mem. La infanoj estas orientitaj atingi tion, kion ne atingis la gepatroj, al ili estas trudataj la [[ambicio]]j, kiujn la gepatroj ne sukcesis realigi. Tiaj metodoj kaj idealoj naskas [[Pedagogio|pedagogiajn]] [[monstro]]jn.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Neniu kapablas [[Edukado|eduki]] la [[individuo]]n se li mem estas ne individuo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Sen neceso nenio ŝanĝiĝas kaj plej malmulte la homa [[individuo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...la [[individuo]] neniam povos disvolviĝi, se la [[homo]] ne elektos [[Konscio|konscie]] kaj kun la konscia morala decido sian propran [[vojo]]n.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...”Tio estas nura [[psikologio]]!” Nome tiu lasta argumento estas nun la plej populara. Ĝi estiĝas el la unika subtakso de la [[Psiko|psika]], kiu erare estas konsiderata kiel io influata de la persona arbitreco, do preskaŭ tute nenion signifanta, tio sonas paradokse ĉe la komuna ekscitiĝo pri la psikologio.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Gigantaj [[katastrofo]]j, kiuj minacas nin, estas ne la naturaj eventoj de la [[Fiziko|fizika]] aŭ [[Biologio|biologia]] deveno, sed la eventoj [[psikaj]]Psiko|. Nin terurskale minacas [[milito]]j kaj [[revolucio]]j, kiuj estas nenio alia kiel la psikaj [[epidemio]]j. En iu ajn tempo iu ĥimero povas ekregi milionojn da homoj kaj tiam denove eksplodos mondmilito aŭ detruega revolucio. Anstataŭ atendi danĝerojn de la sovaĝaj bestoj, forfaloj kaj inundoj, la homo nun devas timi la naturajn fortojn de sia psiko. La psiko estas la granda forto, kiu multoble superas ĉiujn fortojn en la mondo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...ĉiuj [[homo]]j similas unu al alia, alikaze ili ne estus trafitaj de la sama [[frenezo]]...
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Iĝi [[individuo]] estas tute ne preprogativo de la [[geniulo]]. Jes, li povas esti genia, sed li ne nepre estos la individuo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ĉiu [[individuo]] havas sian propran, denaske al li donitan vivo[[leĝo]]n, do ĉiu havas teorian eblecon sekvi precipe tiun ĉi leĝon kaj tiel iĝi la individuo, do atingi tutecon.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Nur tiu, kiu [[Konscio|konscie]] povas diri “jes” al la forto de la stariĝinta antaŭ li interna [[destino]], iĝas [[individuo]]; tiu ja kiu cedas al ĝi, iĝas predo de la blinda fluo de eventoj kaj neniiĝas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La [[religio]] de [[amo]] estis ĝusta kontraŭrimedo kontraŭ la [[Romio|romia]] orgio de la [[povo]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Eĉ la [[bolŝevismo]], kies [[radikalismo]] estis ekstrema, balzamis [[Lenino]]n kaj el Karolo Markso faris la Savinton. La [[idealo]] de [[individuo]] estas la neelradikigebla bezono de la homa [[animo]], kiu protektas ĝin kun [[fanatikeco]] kies grandeco kreskas kun ĝia malgracio.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = ...io simila al prahistoria [[stultulo]] ĉiam atendas sian horon sub surfaco de la [[Racio|racia]] ĉiutaga [[konscio]].
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Dum la [[homo]], perfidante sian [[leĝo]]n, maltrafas eblecon iĝi [[individuo]], li perdas [[senco]]n de sia [[vivo]]. Feliĉe la pardonema kaj longtolerema [[naturo]] neniam metis la demandon pri la senco de la vivo en la buŝojn de plejparto de la homoj. Kaj se neniu demandas, do ankaŭ respondi ne necesas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto =
}}
 
== Aliaj fontoj ==
{{Citaĵo
|teksto = Estas pli facile atingi Marson, ol en sin mem.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto = Es ist leichter, zum Mars vorzudringen, als zu sich selbst.
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Pensi estas malfacile, tial la plejmulto prijuĝas.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto = Denken ist schwer, darum urteilen die meisten.
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = Ne timu la kaoson, ĉar tra kaoso naskiĝas la novo.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto = Fürchte nicht das Chaos, denn im Chaos wird das Neue geboren.
}}
 
{{Citaĵo
|teksto = La renkontiĝo de du gravaj personoj estas kiel la kontakto de du ĥemiaj substancoj: Se reakcio okazas, ambaŭ estos transformitaj.
|aŭtoro =
|verko =
|origina teksto = Das Treffen zweier Persönlichkeiten ist wie der Kontakt zweier chemischer Substanzen: Wenn es eine Reaktion gibt, werden beide transformiert.
}}
 
{{DEFAŬLTORDIGO:Jung, Carl Gustav}}
 
[[Kategorio:Aŭtoroj laŭ nomoj]]
[[Kategorio:Svisoj]]
[[Kategorio:Psikologoj]]
Elŝutita el "https://eo.wikiquote.org/wiki/Carl_Gustav_Jung"