Regado: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 22:
|originala teksto=Но что всегда возмущает, так это позиция всепрощения. Меня из себя выводит, когда ответственные работники говорят: «Да, он нескромен. Да, груб. Но он хороший организатор, хороший руководитель». Так не бывает! Человек един во всем.<ref>Салманов Ф. К. Сибирь — судьба моя. Москва, 1988. С. 86.</ref>}}
{{Citaĵo|teksto=Mi sentis ke en mia animo tumultas kaj ke la koro denove komencas fali en mia brusto, malgraŭ ke bedaŭro pri ŝanĝo de amata estro mildiĝis danke al espero pri alsendo de alia amata estro.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Я чувствовал, что на душе у меня смутно и что сердце опять начинает падать в груди, несмотря на то что сожаление о смене любимого начальника умерялось надеждою на присылку другого любимого начальника.}}
{{Citaĵo|teksto=Ekde la benita regnestro [[Petro la Granda|Petro Aleksejeviĉ]] historio de la rusa civilizacio ekprenas karakteron, tiel diri, pioniran. Venas unu post alia pioniroj. Oni forpurigas, trabatas, trahakas, konstruas, rompas kaj denove konstruas, unuvorte pasigas vivon aktivan.
|originala teksto=С блаженной памяти государя Петра Алексеевича история русской цивилизации принимает характер, так сказать, пионерный. Являются, знаете, одни за другими пионеры. Расчищают, пролагают, прорубают, строят, ломают и опять строят, одним словом, ведут жизнь деятельную.}}
{{Citaĵo|teksto=[eksa guberniestro]
— Nu, kio estas nova? — demandas li post la unuaj reciprokaj salutoj.
— Li pavimas bazaran placon.
— Kiel? Kiu?
— La nova.
Sciigo tiu ŝokas mirigite. La maljunulo multon antaŭvidis, multon antaŭdiris; sed tion nek antaŭvidi, nek antaŭdiri li povis.
— Mi agnoskas! — li diras ne sen konfuzo, — mi agnoskas!
— Do ankaŭ ni miris! — subtenas Pavel Trofimiĉ.
Oni ne povas diri, ke la ideo pavimi la bazarplacon estis por la maljunulo nova; ne, ankaŭ lia imago iam estis allogita de ĝi, sed li forlasis tiun ideon (kaj ne sen bedaŭro forlasis!), ĉar el buŝaj kaj skribaj rakontoj konvinkiĝis, ke antaŭ li jam sep guberniestroj iĝis viktimoj de tiu terura ideo.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=
— Ну-с, что новенького? — спрашивает он после первых взаимных приветствий.
— Мостит базарную площадь-с.
— Как? Кто?
— Новый-с.
Известие это поражает изумлением. Старик многое предвидeл, многое предсказал; но этого ни предвидеть, ни предсказать не мог.
— Признаюсь! — произносит он не без смущения, — признаюсь!
— Да и мы-таки подивились! — поддакивает Павел Трофимыч.
Не то чтобы идея о замощении базарной площади была для старика новостью; нет, и его воображение когда-то пленялось ею, но он оставил эту затею (и не без сожаления оставил!), потому что из устных и письменных преданий убедился, что до него уже семь губернаторов погибло жертвою этой ужасной идеи.}}
{{Citaĵo|teksto=La ordinara homo ĉiam pri io kulpas, do necesas ĉiam lian pekan naturon trakti.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Обыватель всегда в чем-нибудь виноват, и потому всегда надлежит на порочную его волю воздействовать.}}
{{Citaĵo|teksto=Oni ne pensu tamen ke la nova Pompadour estis fraŭlo; ne, li estis edziniĝinta kaj havis infanojn; sed lia edzino faris unusolan aferon — de matene ĝis vespere ŝi manĝis dolĉajn kukojn. Tiu spektaklo ĝis tia grado elturmentis lin, ke pro malĝojo li apenaŭ ne profundiĝis en legado de listoj de impostŝuldantoj. Sed ankaŭ tiu ĉi okupo donis tro malmulte da nutrado al la intelekto kaj koro por plenigi la vivon de Pompadour. Li komencis frekventi la gubernian administracion kaj angori.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Не надо думать, однако, чтобы новый помпадур был человек холостой; нет, он был женат и имел детей; но жена его только и делала, что с утра до вечера ела печатные пряники. Это зрелище до такой степени истерзало его, что он с горя чуть-чуть не погрузился в чтение недоимочных реестров. Но и это занятие представляло слишком мало пищи для ума и сердца, чтобы наполнить помпадурову жизнь. Он стал ходить в губернское правление и тосковать.}}
{{Citaĵo|teksto=…tio estis ulo severa kaj malinteligenta. Sed pro tiu ĉi malinteligenteco li restis kelkajn trijarajn periodojn sinsekve en sia posteno, ĉar ni, rusoj, tre volonte konfuzas tiun econ kun firmeco de karaktero kaj nekoruptebleco de konvinkoj.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=…это был малый суровый и несообразительный. Но за эту-то несообразительность он и держался несколько трехлетий сряду на своем посту, потому что мы, русские, очень охотно смешиваем это качество с твердостью характера и неподкупностью убеждения.}}
{{Citaĵo|teksto=Estroj senlace klopodas ĉirkaŭigi sin per junuloj, kiuj havus klaran imagon pri la angla hararanĝo kaj montrus gracion dum la akceptoj. Tio, laŭ ilia opinio, altigas la administracion, aldonante al ĝi certan ŝikon. Iuj eĉ faras fotoportretojn de tia vido: en la centro sidas juna estro, ambaŭflanke de li — junaj subuloj, kaj vere, grupoj aspektas bonege! La estro kutime prezentas sin kiel ion klariganta, la subuloj kiel komprenantaj. Kion klarigas la estro kaj kion komprenas la subuloj — pri tio ĝis nun povis raporti eĉ ne unu fotisto, tamen mi neniel permesus al mi supozi, ke tio estis de ilia flanko aroga trompo.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Начальники неутомимо стараются о том, чтобы окружить себя молодыми людьми, которые бы имели отчетливое понятие об английском проборе и показывали в приемах грацию. Это, по мнению их, возвышает администрацию, сообщая ей известного рода шик. Некоторые даже снимают с себя фотографические портреты в таком виде: посредине сидит молодой начальник, по бокам — молодые подчиненные, и, право, группы выходят хоть куда! Начальник обыкновенно представляется нечто разъясняющим, подчиненные понимающими. Что разъясняет начальник и что понимают подчиненные — об этом до сих пор не мог дать отчета ни один фотограф, однако я никак не позволю себе предположить, чтобы это был с их стороны наглый обман.}}
{{Citaĵo|teksto=…la ĉefan trajton de la malnova Pompadour konsistigis humila obeemo al la leĝo kaj leĝeco. La ĉirkaŭita de aŭreolo de la potenco kaj ĝuante ĉiujn ĝiajn incensojn, li tamen ne estis ebriigita de ili, sed ŝatis kombini majestecon kun afablo kaj eĉ toleris kredi, ke homaj eraroj ne ĉiam devas sekvigi pafmortigon.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=…главную черту старого помпадура составляла кроткая покорность закону и законности. Окруженный ореолом власти и пользуясь всеми ее фимиамами, он не был, однако ж, опьянен ими, но любил соединять величие с приветливостью и даже допускал, что самые заблуждения людей не всегда должны иметь непременным последствием расстреляние.}}
{{Citaĵo|teksto=Ĵus post eksenti ke antaŭ li staras homoj, kiuj kvankam detenas la spiradon, tamen malgraŭ tio spiras, li ekkoleregis.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Как только он почуял, что перед ним стоят люди, которые хотя и затаили дыхание, но все-таки дышат, так тотчас же вознегодовал.}}
{{Citaĵo|teksto=Finfine gloro lia atingis tian dimension, ke ne plu eblis toleri. Io unu: aŭ sendi lin al foraj lokoj aŭ alvoki kaj diri: jen! renaskigu!
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Наконец слава его достигла таких размеров, что нельзя уж было больше терпеть. Что-нибудь одно: или услать его туда, куда Макар телят не гонял, или призвать и сказать: на! возрождай!}}
{{Citaĵo|teksto=[pri urbestro] Li ja, karesa kaj simplanima, marŝadis laŭ stratoj kaj ne nur neniun kaptis, sed kontraŭ tio, ĝojis, ke ĉiu pri iu afero okupiĝas kaj li sola nenion faras kaj per tio la tutan urbon feliĉigas.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Pompadour-oj kaj Pompadour-inoj'' (1863—1874)
|originala teksto=Он же, ласковый и простодушный, ходил по улицам и не только никого не ловил, но, напротив того, радовался, что всякий при каком-нибудь деле находится, а он один ничего не делает и тем целому городу счастье приносит.}}
{{Citaĵo|teksto=La ĉefa celo, al kiu direktiĝas ĉiuj klopodoj de la distrikta administra agado estas sukcesi hejme, per siaj rimedoj kaj laŭeble malpli ĝeni estraron. Sed ĉar la esprimo “siaj rimedoj” estas nenio alia ol libera traduko de la esprimo “arbitreco”, do por ĝia subteno ekdisponeblis ankaŭ la esprimo: “al leĝoj mankas”. Dekkvin volumoj da leĝoj estas skribitaj, sed oni tamen ne povas leĝon eltrovi! Staras tiuj volumoj en ŝranko kaj senvortas; kaj la ŝlosilo de la ŝranko estas forĵetita en puto por ke la afero estu pli firma.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Malgravaĵoj'' (1886-1887)
|originala teksto=Главная цель, к которой ныне направлены все усилия уездной административной деятельности, — это справляться дома, своими средствами, и как можно меньше беспокоить начальство. Но так как выражение «свои средства» есть не что иное, как вольный перевод выражения «произвол», то для подкрепления его явилось к услугам и еще выражение: «в законах нет». Целых пятнадцать томов законов написано, а все отыскать закона не могут! Стоят эти томы в шкапу и безмолвствуют; а ключ от шкапа заброшен в колодезь, чтоб прочнее дело было.}}
{{Citaĵo|teksto=Neniu balailo balais tiom pure kiel revizianta senatano. Ŝtono sur ŝtono ne restis; la ŝtatoficistoj ekde guberniestro kaj ĝis skribisto de la plej malsupraj instanco, estis maldungataj kaj juĝataj ope, kvankam tagmanĝoj, vesperoj kaj piknikoj pluis kiel antaŭe. La senatano venadis kun granda akompanaro kaj ĉiu ano de tiu ĉi akompanaro klopodis ion rimarki, iun anstataŭi sur lia posteno. Foje eĉ sen speciala bezono, sed nur por plenumi la taskon de larmoviŝado… kaj eble por meti komencon de sia estonta kariero.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Malgravaĵoj'' (1886-1887)
|originala teksto=Ни одна метла не мела так чисто, как мел ревизующий сенатор. Камня на камне не оставалось; чины, начиная от губернатора до писца низших инстанций, увольнялись и отдавались под суд массами, хотя обеды, вечера и пикники шли своим чередом. Сенатор приезжал с целою свитою, и каждый член этой свиты старался что-нибудь заприметить, кого-нибудь подсидеть. Иногда даже без особенной надобности, а только чтобы выполнить задачу утирания слез… и, может быть, чтобы положить основание своей будущей карьере.}}
{{Citaĵo|teksto=En kapo lia vere estis tiom malklare, ke neniun, eĉ damaĝan projekton li ne kreos; sed por tio estas aferistoj, estas oficistaro, dum lia afero estas — estri. Li scias ke tout est a recommencer [ĉion necesas komenci ekde nulo] — kaj sufiĉas por li.
|aŭtoro=[[Miĥail Saltikov-Ŝĉedrin]]
|verko=''Malgravaĵoj'' (1886-1887)
|originala teksto=В голове у него, правда, настолько смутно, что никакого, даже вредного, проекта он не сочинит; но на это есть дельцы, есть приказная челядь, а его дело — руководить. Он знает, что tout est a recommencer [все надо начать сначала] — и будет с него.}}
== Vidu ankaŭ ==
* [[Burokratio]]
{{Referencoj}}
{{intervikio}}
| |||