Siberio: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Linio 11:
'''Siberio''' estas la regiono en [[Rusio]] situanta en Nord-Orienta Azio.
 
== [[Ippolit Zavaliŝin]] ==
=== ''Vojaĝnoticoj (Tobolska gubernio)'' (1863) ===
{{Citaĵo|teksto=Kio estas Valdaj por Rusio, tio estas [[Tjumeno]] por Siberio — la patrino de ĉiuj siberiaj sonoriletoj.
=|aŭtoro= [[Ippolit Zavaliŝin]] ==
==|verko= ''Vojaĝnoticoj (Tobolska gubernio)'' ([1863) ===]
|originala teksto=Что Валдай для России, то Тюмень для Сибири — мать всех колокольцов.<ref>Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 59.</ref>}}
 
{{Citaĵo|teksto=…delonge necesas liberigi Okcidentan Siberion de ekzilitoj kaj speciale de punlaborado… Tio estas ĉiama ulcero kaj fuŝo de Siberio.
|aŭtoro= [[Ippolit Zavaliŝin]]
|verko= Vojaĝnoticoj (Tobolska gubernio) [1863]
|originala teksto=…давно бы пора избавить Западную Сибирь от посельщиков, а в особенности от каторги… Это постоянная язва и порча Сибири.<ref>Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 67.</ref>}}
 
{{Citaĵo|teksto=Lingvaĵo de la siberianoj (en la ordinara popolo) estas pura, mola kaj regula. Oni juste diras: ke Siberio estas akirita, enloĝigita, prikonstruita kaj ŝlifita de la ustjuganoj kaj loĝantoj de la pomoraj urboj.
|aŭtoro= [[Ippolit Zavaliŝin]]
|verko= Vojaĝnoticoj (Tobolska gubernio) [1863]
|originala teksto=Язык сибиряков (в простом народе) чист, мягок и правилен. Справедливо говорят, что Сибирь добыта, населена, обстроена и отшлифована устюжанами да жителями поморских городов.<ref>Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 71.</ref>}}
 
{{Citaĵo|teksto=Estas kutime paroli en Siberio: “Tjumeno estas en evidenta progreso”.
|aŭtoro= [[Ippolit Zavaliŝin]]
|verko= Vojaĝnoticoj (Tobolska gubernio) [1863]
|originala teksto=Принято говорить в Сибири: «Тюмень в явном прогрессе».<ref>Завалишин И. Путевые заметки (Тобольская губерния) // Лукич. 2000. Ч. 1. С. 72.</ref>}}