Kiel registrite je 09:13, 10 sep. 2015 redakti Pangea (diskuto \| kontribuoj) 559 redaktoj →‎Quand mourut Jonathan (1978) ← Pli malnova redakto		Kiel registrite je 09:21, 10 sep. 2015 redakti malfari Pangea (diskuto \| kontribuoj) 559 redaktoj Neniu resumo de redakto Pli nova redakto →
Linio 5: === ''Le Bon Sexe illustré'' (1973) === ("«La bona sekso klera"») * Al la infano, senigita je ĉia socia aŭtonomio, je ĉia spontana rilato kun la aliaj, malfortigita, submetigita, konformigita al patro, al patrino, al kreteniga televido kaj alieniga lernejo, oni havigas «inicadon», kiu lin priskribas la seksecon de la plenaĝuloj kaj cenzuras aŭ ridindigas lian propran erotismon. Linio 19: :::<div style="font-size:10pt">Paĝo 63</div> * [E...]n en la sino de tiel afabla moderneco, anonci al infano ke se li faros iun aŭ alian agon, li riskas ne esti poste kiel la tuta mondo, estas fakte minaci lin per la morta verdikto. ::''[A...]u au sein d’une modernité si aimable, annoncer à un enfant que, s’il commet tel ou tel acte, il risque, plus tard, de n’être pas comme toute le monde, c’est réellement le menacer de la peine capitale.'' :::<div style="font-size:10pt">Paĝo 82</div> Linio 69: === ''Journal d'un innocent'' (1976) === ("«Taglibro de senkulpulo"») * La feliĉo estas eterna dormado. Nenio pli legitima ol protekti ĝin kontraŭ la malsanuloj afekciitaj de sendormado. Linio 85: ::''Seuls parlent au nom des hommes ceux qui pourraient pointer un fusil sur eux.'' :::<div style="font-size:10pt">Paĝo ?</div> === ''Quand mourut Jonathan'' (1978) ===▼ ("«Kiam Jonathan mortis"»)▼ Ili ĉiam sin bugris iomete, ekde la komenco. Kaj kiel priskribi la miron de Jonathan kiam, en Parizo, li dormis kune kun tiu infano —tiam apenaŭ sepjara— kiu, turnante sian dorson al li, duondormiĝis kutime metante la gluteojn en la kavon formitan de liaj femuroj. Serge reprenis tiun pozicion matene: kaj unu fojon, nenion dirante, li glitigis la manon post si, prenis la membron kiu sterniĝis inter la kavo de siaj gluteoj kaj, movante la koksojn, li metis ĝin al si ĵus sur sian truon. Jonathan ne kuraĝis moviĝi kaj ŝajnigis ankoraŭ dormi. Sed tiun saman vesperon li memoris la geston de la etulo kaj, kiam ili enlitiĝis, post interŝanĝi multajn karesojn, la matena pozicio repreniĝis; kaj ĉar la truo de la infano ankoraŭ estis salivkovrita, Jonathan enŝovis la membron. Li ne imagis, ke tiu loko estas tiel elasata. Post kiam li enpuŝis po ĉirkaŭ unu fingron laŭ la longo, li simple aŭdis Serge flustri, per trankvila voĉo:▼ :—Tio dolorigas iomete.▼ :Li tuj retiriĝis, kaj malpermesis al si rekomenci. La misproporcio lin timigis, eĉ se Serge ŝajnis tute nekonscia pri tio.▼ :Pli malfrue, la infano ripetis sian geston. Jonathan komprenis pli bone, nun, la plezurojn de tiu korpeto: li ne penetris lin plu, aŭ nur apenaŭ, sed lin masturbis laŭlonge de la anuso tiamaniere, lasis lin inundita, sekigis lin; sed post kelkaj fojoj, Serge, kun sia agrabla tiraneco, petis:▼ :—Ne, necesas daŭrigi kiam malsekas.▼ ::''Depuis toujours, ils s’étaient un peu enculés. Ç’avait été l’étonnement de Jonathan lorsque, à Paris, il dormait contre cet enfant — d’à peine sept ans alors — qui, lui tournant le dos, s’assoupissait habituellement en logeant les fesses dans le creŭ des cuisses du jeune homme, eŭeux ~~deŭ~~deux couchés en chien de fusil. Serge reprenait cette posture au matin : et, une fois, sans mot dire, il glissa la main derrière lui, prit le membre qui était allongé contre sa raie, et, réajustant les hanches, il se le plaça juste au trou. Jonathan n’osa pas bouger, il fit semblant d’être encore endormi. Mais, le même soir, il se rappela le geste du petit et, lorsqu’ils furent au lit et eurent joué à diverses caresses, la position du matin se reprit ; et Jonathan, comme le trou du gosse était encore tout mouillé de salive, y poussa le membre. Il n’avait pas supposé l’endroit si élastique. Quand il y eut enfoncé environ la longueur d’un doigt, il entendit simplement Serge murmurer, d’une ~~voix~~voixx calme :''▼ ::''— Ça fait un peu mal.''▼ ::''Il se retira aussitôt, et s’interdit de recommencer. La disproportion l’effrayait, bien que Serge, quant à lui, en parût tout à fait inconscient.▼ ::''Plus tard, l’enfant répéta son geste. Jonathan comprenait ~~mieŭ~~mieux, désormais, les plaisirs du petit corps : il ne le pénétra pas, ou à peine, mais il lui masturba longuement l’anus par ce moyen, le laissa inondé, l’essuya — sinon que, quelques fois ensuite, Serge, avec sa tyrannie placide, demanda :''▼ ::''— Non, faut continuer quand c’est mouillé.''▼ La morto de Jonathan ankaŭ estus murdo: ĉar la memmortigo ne ekzistas. Oni estas ĉiam mortigita de iu.▼ ::''La mort de Jonathan, elle aussi, aurait été un assassinat : car le suicide n’existe pas. On est toujours tué par quelqu’un.''▼ === ''L'Enfant au masculin'' (1980) === ("«La infano virsekse"») * Mi devis atendi ĝis la aĝo de dek du jaroj por esti finfine sodomiita grave: multaj infanoj al kiuj mi cedis ĝin pikpikis al mi la anuson ĝentile, sed tio ne estingis la internan fajron, kiun ekscitis ĉe mi la grandaj membroj, kiujn mi masturbadis ĉi tie kaj tie. Necesis seksperforto. Pri kiu mi estu la aŭtoro, kompreneble. La viktimo estis dekkvin- aŭ dekses-jara adoleskanto kiu sin masturbadis kun mi kelkfoje. Kiel malfacile estis konvinki tiun duonstultulon kun bela kaco por suriĝi sur min! Linio 97 ⟶ 114: :::<div style="font-size:10pt">Paĝo 38</div> * [Ĉ...]iu ĉiu estulo estas fundamente ambaŭseksema, kaj poste la edukado, aŭ la personaj inhiboj, mutilas lin je unu parto el siaj eblecoj. Ekzistas do du «malbonaj» seksecoj: ali- aŭ sam-seksemuloj ekskluzivaj; kaj unu sekseco «bona» kaj «vera», la ambaŭseksemo. Necesas iĝi (aŭ pli bone dirite, daŭre esti) ambaŭseksema. ::''[T...]~~out~~ tout être est fondamentalement bisexuel, puis l'éducation, ou les inhibitions personnelles, le mutilent d'une part de ses virtualités. On a dès lors deux « mauvaises » sexualités : hétéros ou homos exclusives ; et une sexualité «bonne» et «vraie», la bisexualité. Il faut devenir (ou plutôt, rester) bisexuel.'' :::<div style="font-size:10pt">Paĝo 95</div> * [La...] la libereco eliri el iu situacio al kiu oni konsentis estas la garantio necesa kaj sufiĉa pri la valoro de la konsento mem. Ne estas neceso diskuti pri ies «kapableco» (de la neplenaĝulo aparte) por konsenti aŭ ne kun plena kono de la faktoj: oni estas ĉiam kapabla, eĉ bebo, por distingi tion, kion ni plaĉas disde tio, kion ni malplaĉas, kaj por esprimi tian taksadon. ::''[La...] la liberté de s'extraire d'une situation à laquelle on avait consenti est, c'est l'évidence, la garantie nécessaire et suffisante de la valeur du consentement lui-même. Il n' a pas à ergoter sur l'«aptitude» (du mineur en particulier) de quelqu'un à consentir ou non en connaissance de cause : on est toujours apte, même nourrisson, à apprécier ce qui nous plaît ou vous déplaît, et à exprimer cette appréciation.'' :::<div style="font-size:10pt">Paĝo 112</div> * ''[L...]a la seksaj rilatoj ne bezonas ian specifan moralon''. La principoj regantaj niajn ''aliajn'' interagadojn, nian kunekzistadon, kaj difinantaj la limojn de la liberecoj de ĉiu, estas tute sufiĉaj por regi la amagadojn. :Nek perforto, nek trudado, nek dominado, nek posedemo super la aliaj: jen la solaj devoj, kiujn niajn seksagadoj, samkiel niaj ceteraj agoj, devas plenumi. ::[L...]es les relations sexuelles n’ont besoin d’aucune morale spécifique''. Les principes qui régissent nos'' autres ''interactions, notre coexistence, et qui définissent les limites des libertés de chacun, suffisent absolument à gouverner les actes amoureux. ::''Ni violence, ni contrainte, ni domination, ni propriété sur autrui : voilà les seuls devoirs auxquels nos actes sexuels, comme tous nos autres actes, ont à se plier.'' :::<div style="font-size:10pt">Paĝo ?</div> * Mi dediĉas ĉi tiun memoraĵon al la fiuloj (...) nun predikantaj al mi la «respekton» al la neplenaĝulo. Moralistoj blindaj, mi estis tiu neplenaĝulo kaj mi suferis tian respekton. ::''Je dédie ce souvenir aux salauds qui me prêchent aujourd'hui le «respect» du mineur. Moralistes borgnes, j'ai été ce mineur et je l'ai subi, ce respect.'' :::<div style="font-size:10pt">Paĝo ?</div> ▲=== ''Quand mourut Jonathan'' (1978) === ▲("Kiam Jonathan mortis") ▲Ili ĉiam sin bugris iomete, ekde la komenco. Kaj kiel priskribi la miron de Jonathan kiam, en Parizo, li dormis kune kun tiu infano —tiam apenaŭ sepjara— kiu, turnante sian dorson al li, duondormiĝis kutime metante la gluteojn en la kavon formitan de liaj femuroj. Serge reprenis tiun pozicion matene: kaj unu fojon, nenion dirante, li glitigis la manon post si, prenis la membron kiu sterniĝis inter la kavo de siaj gluteoj kaj, movante la koksojn, li metis ĝin al si ĵus sur sian truon. Jonathan ne kuraĝis moviĝi kaj ŝajnigis ankoraŭ dormi. Sed tiun saman vesperon li memoris la geston de la etulo kaj, kiam ili enlitiĝis, post interŝanĝi multajn karesojn, la matena pozicio repreniĝis; kaj ĉar la truo de la infano ankoraŭ estis salivkovrita, Jonathan enŝovis la membron. Li ne imagis, ke tiu loko estas tiel elasata. Post kiam li enpuŝis po ĉirkaŭ unu fingron laŭ la longo, li simple aŭdis Serge flustri, per trankvila voĉo: ▲:—Tio dolorigas iomete. ▲:Li tuj retiriĝis, kaj malpermesis al si rekomenci. La misproporcio lin timigis, eĉ se Serge ŝajnis tute nekonscia pri tio. ▲:Pli malfrue, la infano ripetis sian geston. Jonathan komprenis pli bone, nun, la plezurojn de tiu korpeto: li ne penetris lin plu, aŭ nur apenaŭ, sed lin masturbis laŭlonge de la anuso tiamaniere, lasis lin inundita, sekigis lin; sed post kelkaj fojoj, Serge, kun sia agrabla tiraneco, petis: ▲:—Ne, necesas daŭrigi kiam malsekas. ▲::''Depuis toujours, ils s’étaient un peu enculés. Ç’avait été l’étonnement de Jonathan lorsque, à Paris, il dormait contre cet enfant — d’à peine sept ans alors — qui, lui tournant le dos, s’assoupissait habituellement en logeant les fesses dans le creŭ des cuisses du jeune homme, eŭ deŭ couchés en chien de fusil. Serge reprenait cette posture au matin : et, une fois, sans mot dire, il glissa la main derrière lui, prit le membre qui était allongé contre sa raie, et, réajustant les hanches, il se le plaça juste au trou. Jonathan n’osa pas bouger, il fit semblant d’être encore endormi. Mais, le même soir, il se rappela le geste du petit et, lorsqu’ils furent au lit et eurent joué à diverses caresses, la position du matin se reprit ; et Jonathan, comme le trou du gosse était encore tout mouillé de salive, y poussa le membre. Il n’avait pas supposé l’endroit si élastique. Quand il y eut enfoncé environ la longueur d’un doigt, il entendit simplement Serge murmurer, d’une voix calme :'' ▲::''— Ça fait un peu mal.'' ▲::''Il se retira aussitôt, et s’interdit de recommencer. La disproportion l’effrayait, bien que Serge, quant à lui, en parût tout à fait inconscient. ▲::''Plus tard, l’enfant répéta son geste. Jonathan comprenait mieŭ, désormais, les plaisirs du petit corps : il ne le pénétra pas, ou à peine, mais il lui masturba longuement l’anus par ce moyen, le laissa inondé, l’essuya — sinon que, quelques fois ensuite, Serge, avec sa tyrannie placide, demanda :'' ▲::''— Non, faut continuer quand c’est mouillé.'' ▲ La morto de Jonathan ankaŭ estus murdo: ĉar la memmortigo ne ekzistas. Oni estas ĉiam mortigita de iu. ▲::''La mort de Jonathan, elle aussi, aurait été un assassinat : car le suicide n’existe pas. On est toujours tué par quelqu’un.'' ===''Abécédaire malveillant'' (1989)===

Tony Duvert: Malsamoj inter versioj