Tony Duvert: Malsamoj inter versioj
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Pangea (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Pangea (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 114:
::''Je dédie ce souvenir aux salauds qui me prêchent aujourd'hui le «respect» du mineur. Moralistes borgnes, j'ai été ce mineur et je l'ai subi, ce respect.''
:::<div style="font-size:10pt">Paĝo ?</div>
=== ''Quand mourut Jonathan'' (1978) ===
("Kiam Jonathan mortis")
*Ili ĉiam sin bugris iomete, ekde la komenco. Kaj kiel priskribi la miron de Jonathan kiam, en Parizo, li dormis kune kun tiu infano —tiam apenaŭ sepjara— kiu, turnante sian dorson al li, duondormiĝis kutime metante la gluteojn en la kavon formitan de liaj femuroj. Serge reprenis tiun pozicion matene: kaj unu fojon, nenion dirante, li glitigis la manon post si, prenis la membron kiu sterniĝis inter la kavo de siaj gluteoj kaj, movante la koksojn, li metis ĝin al si ĵus sur sian truon. Jonathan ne kuraĝis moviĝi kaj ŝajnigis ankoraŭ dormi. Sed tiun saman vesperon li memoris la geston de la etulo kaj, kiam ili enlitiĝis, post interŝanĝi multajn karesojn, la matena pozicio repreniĝis; kaj ĉar la truo de la infano ankoraŭ estis salivkovrita, Jonathan enŝovis la membron. Li ne imagis, ke tiu loko estas tiel elasata. Post kiam li enpuŝis po ĉirkaŭ unu fingron laŭ la longo, li simple aŭdis Serge flustri, per trankvila voĉo:
:—Tio dolorigas iomete.
:Li tuj retiriĝis, kaj malpermesis al si rekomenci. La misproporcio lin timigis, eĉ se Serge ŝajnis tute nekonscia pri tio.
:Pli malfrue, la infano ripetis sian geston. Jonathan komprenis pli bone, nun, la plezurojn de tiu korpeto: li ne penetris lin plu, aŭ nur apenaŭ, sed lin masturbis laŭlonge de la anuso tiamaniere, lasis lin inundita, sekigis lin; sed post kelkaj fojoj, Serge, kun sia agrabla tiraneco, petis:
:—Ne, necesas daŭrigi kiam malsekas.
::''Depuis toujours, ils s’étaient un peu enculés. Ç’avait été l’étonnement de Jonathan lorsque, à Paris, il dormait contre cet enfant — d’à peine sept ans alors — qui, lui tournant le dos, s’assoupissait habituellement en logeant les fesses dans le creŭ des cuisses du jeune homme, eŭ deŭ couchés en chien de fusil. Serge reprenait cette posture au matin : et, une fois, sans mot dire, il glissa la main derrière lui, prit le membre qui était allongé contre sa raie, et, réajustant les hanches, il se le plaça juste au trou. Jonathan n’osa pas bouger, il fit semblant d’être encore endormi. Mais, le même soir, il se rappela le geste du petit et, lorsqu’ils furent au lit et eurent joué à diverses caresses, la position du matin se reprit ; et Jonathan, comme le trou du gosse était encore tout mouillé de salive, y poussa le membre. Il n’avait pas supposé l’endroit si élastique. Quand il y eut enfoncé environ la longueur d’un doigt, il entendit simplement Serge murmurer, d’une voix calme :''
::''— Ça fait un peu mal.''
::''Il se retira aussitôt, et s’interdit de recommencer. La disproportion l’effrayait, bien que Serge, quant à lui, en parût tout à fait inconscient.
::''Plus tard, l’enfant répéta son geste. Jonathan comprenait mieŭ, désormais, les plaisirs du petit corps : il ne le pénétra pas, ou à peine, mais il lui masturba longuement l’anus par ce moyen, le laissa inondé, l’essuya — sinon que, quelques fois ensuite, Serge, avec sa tyrannie placide, demanda :''
::''— Non, faut continuer quand c’est mouillé.''
* La morto de Jonathan ankaŭ estintus murdo: ĉar la memmortigo ne ekzistas. Oni estas ĉiam mortigita de iu.
::''La mort de Jonathan, elle aussi, aurait été un assassinat : car le suicide n’existe pas. On est toujours tué par quelqu’un.''
===''Abécédaire malveillant'' (1989)===
| |||