Miguel de Unamuno: Malsamoj inter versioj

Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 4:
*pensisto, flagreto inter du eternoj da tenebro, tiam nenio estas pli abomena ol [[konscio]].
*Kaj la raciismanoj klopodas konvinki la homon, ke estas motivoj por vivi kaj ke estas konsola esti naskita, kvankam estos tempo, kiam fine de pluraj dekoj, centoj, aŭ milionoj da jarcentoj, ĉia homa konscio estos malaperinta. Kaj tiuj motivoj vivi kaj labori, tio kion kelkaj nomas humanismo, estas miraklo de emocia kripleco.
*De tiu amo aŭ [[kompato]] al vi mem, de tiu ega malespero pro psotmortapostmorta ĉeso de via esto, vi venas al la sento de la sama kompato, tio estas la sento de la sama amo al viaj samuloj kaj fratuloj en samecparenceco.
*Ĉu mi ja vere rekomencu paroli al vi pri la tuta vanteco de civilizo, de scienco, de arto, de bono, de vero, de justeco… de ĉiuj tiuj belaj konceptoj, se fine de ĉio ĉi, post kvar tagoj aŭ post kvar milionoj da jarcentoj – tio egalas – ne plu ekzistos homa konscio por ricevi kulturon, sciencon, arton, bonon, veron, justecon kaj ĉion ceteran ?
*Unuopuleco ne estas apartaĵa sed estaĵuniversala.