| « Mia onklo Iván, la dermatologo, tiu, kiu specialiĝis en Argentinio, preskribis pomadeton abelvaksan nekoloran, neodoran. Sed per tia konvinko, ke: "Dum eliro vi pagu al la sinjorino du pesojn". Du, nenio pli; li estis sanktulo. Kaj saĝulo. Li scipovis, aldone al la gurditajn lingvojn, la hebrean, la sanskritan, la hindian kaj Esperanton, kaj li estis lernanta kaj la ĉinan kaj volapukon ekkiam li lasis sin morti. » | | « (es) Mi tío Iván, el dermatólogo, el que se especializó en la Argentina, recetaba una pomadita de cera de abeja incolora, inodora. Pero con tal convicción que: "A la salida le paga a la señora dos pesos". Dos nada más, era un santo. Y un sabio. Sabía, aparte de las lenguas manidas, hebreo, sánscrito, hindi y esperanto, y estaba aprendiendo chino y volapuk cuando se dejó morir. » |
Biografio en Vikipedio
Plurmedioj en Komuneja kategorio
